voor de maan langs
in de donkerte een koppel
smienten, ruggelings gekeerd naar licht
mijn zicht getrokken tot het wit
hun buikjes glanzend en gericht
naar mij
de aardling, die slechts ziet
dat aarden aan mijn voeten ligt
in zichtloos duister, nu de zon haar
weggetrokken werk verricht
maar waar ze is…
ik weet het niet
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...dicht.php?fotogedicht=aardling
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 19 december 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie
De bladeren zijn gevallen, de winter is nabij,
maar jouw gedichten bloeien als de lente
en verwelken nooit.