Alle inzendingen over haiku

Het regent zachtjes witgele krans om de maan een wolk schuift erlangs…

Onuitgesproken, verstopt de wereld zich in woorden op lippen. Als de dromenkar krakend voorbij komt rijden, leeft mijn hartendief. Als nieuwjaarswens beschrijft hij de hemelen, zespuntige kerkvlok. Sneeuwklok dwarrelt over de spiegels van de tijd niet één staat gelijk.…

Kraanvogels zijn het een afschuwelijk lawaai boven de Loire…

De hemel steenrood dat geel van een girasol maar koolzwart de zee…

de bomen ze strekken hun armen naar boven oranten reikende nog naar ik weet niet wie…

fonkelen laat hij doorweekte contreien onze broeder zon…

(dubbele tanka) In de huiskamer brengt kaarsendamp fijne geur; hier en daar liggen bont en zilver, versnipperd: behaag'lijke rommel. Regen en grauwe kilte worden weleens oppgewekt door een luide knal, die de gedachte verspreidt: afwachten, vol voornemens...…

koning der winter in miniatuurformaat wipt vrolijk z’n staart…

Is het niet zonde: per zes seconden voor niets een kind zien sterven? (Doe mee en geef nog gul aan 3FM Serious Request 2012: jaarlijks gaan 5,5 miljoen babý's dood door gebrek aan simpele medische zorg en begeleiding. Stort een bijdrage op rekening 661 van het Nederlandse Rode Kruis!)…

In het veld herders aangeraakt door lyrisch licht idolaat op weg…

In aantocht is Hij die ons nooit verlaten heeft en altijd verlost…

Hoog aan de hemel bewegen kale takken een laatste blad valt…

geen zin in doodgaan dus dat valt dan weer mee op een winteravond…

Voor een regenboog blazen donkere wolken kleurloos de aftocht…

dat hondje ademt in en uit in alle rust slaapt het in de zon hij doet niet meer hij is niet meer aan het doen…

binnen bloeit liefde in de warme gloed van nu wacht een kaars op licht bloedrode bloemen kleuren de hartslag van het leven…

Kerstverlichting schijnt in kleuren, dicht op elkaar. Dat ene lichtje, daar in dichte duisternis, zegt echter heel wat meer...…

De mistbank hangt laag streep licht aan de horizon de vos staart me aan…

Zo mooi is de gloed van het Vuur ontvlamd in mij dat ik dansen moet…

De duif zit heel stil ver weg de roep van een uil een windvlaag steekt op…

Aardappel in keel zit behoorlijk in de weg bij echte kakkerrrrrrrr…

ik brand mijn kaarsje en koester het warme licht in koude dagen…

Op de afsluitdijk drie elementen voorbij met vlam in de pijp…

Aan de horizon intens paarlemoeren zee adembenemend…

Het zwalkende schip met de koers ver te zoeken ten prooi aan golven…

tijd voor verder gaan roept herinneringen op om jou te volgen switi lobi…

Dichterbij de glans wijst het kaarslicht mij de weg naar een nieuw leven…

het slechte weer komt het is er onmiskenbaar ja, een depressie…

Woorden zijn vlinders teer vluchtig en ongrijpbaar lepidopteras…

geen vlees en geen vis verbeelding stilt honger naar zeeën vol geluk volle manden brood en vrees haar liefde te verliezen…