Alle inzendingen over actualiteit

Met indrukwekkende Latijnse namen Is elke bloem of plant er opgesierd, En reken maar dat het er telig wiert Dankzij het werk van louter vakbekwamen. Elk raad ik aan om er eens rond te lopen: De Hortus Bonaticus is weer open.…

ik heb in je hand en pols lijnen zien lopen van alle sterrenbeelden in een niet te lezen schrift zonder enige uitleg in zachte rimpeling volgen zij huid en gewrichten ronden en kruisen elkaar op tal van manieren het lijkt alsof de schepper de belangrijkste delen van ons gezondheids dossier te kijk heeft gezet waar kleine wetenschappen…

Een vrouw belandt met auto In een sloot bij Simonshaven De lezer vraagt zich af 'Hoezo, Werd zij onwel, had zij dan dorst En wilde zij zich laven?' Schoon en amper twintig Op de voet gevolgd door raven Die niet weken, bumperklevend Tot zij plots gas gaven De lezer weet nu van de hoed Maar nog niet van de rand Hoe zij die dinsdagochtend…

ze schaduwden mij als donkere vlek een paar steelse vogels nog maar net vrij van hun nest geen driftig en schichtig op en neer gevlieg maar eindelijk een weer volwassen wiek ik zag heerlijk alerte koppies oogjes gefocust op een tweede huis de bruidsluier als thuis nog is er vaag een empty nest syndroom activiteiten zijn vaak…

Je hoeft geen monnik te worden, om Zen te kunnen waarderen. Zen is met aandacht leren. Is het leven proeven. Is mediteren. Laat elk terras uw Zendo zijn. Elke brasserie. Elk koffiehuis. Elk goed en beter restaurant. Elke winter- en zomertuin. Voel u er van harte thuis. Geniet van Panamese koffies, die barista's componeren. Van mooi…

heb weer eens lekker achterom gekeken en ben niet afgegleden maar het niveau waar ik toen op stond daarvoor heb ik teveel geleden in de tijden dat het goud in de morgenstond voor een nieuwe dag uitbundig blonk door afzien en wegkijken het nooit meer willen horen bij al die gedrogeerde lijken zonder sprankjes eigen wil…

word je rijk als je kindslaven met hun blote handjes laat graven naar kobalt word je rijk als je olie maar laat lekken in het vis- en drinkwater van arme lokale bewoners word je rijk als je vrouwen in Bangladesh in illegale brandgevaarlijke panden jouw kleren laat naaien word je rijk als zij dat tegen een hongerloon doen en jij…

ik zag je op strand gebruinde voeten in slippers je droomwinkeltje onder de parasol van riet waardoor het lied ritselde van winds warmte in een brandende zon jij verkocht niet maar samen met de klant een koude sangria in de hand verkenden jullie het spirituele verband van blauwgroen gekleurde golfjes op het mediterrane zand…

Ik laks? Mooi niet, ik heb juist goed geboerd Me parlevinkend in het zweet gewerkt In 't Verre Oosten, maar zoals u merkt Wordt mij als crimineel de mond gesnoerd Als iemand vraagt hoe zit het met die kappen Ga ik alvast een voorraad flappen tappen…

Wanneer weemoed me overvalt, in de holsten van de nachten. Wanneer angst niet wijken wil, voor hetgeen eeuwig is. Wanneer ik gedachten koester, die me laten herinneren, aan overleden tijden. Zoals oude kranten overlijden, in een overvolle krantenbak. Gestorven schelpen leven, op het stille strand. Zwaarmoedig leef ik naar heden, waar…

je schoof het water naar de kant met een verbeten trekje op de mond en een koude hand zand was er in overvloed ook de golfjes rolden aan en af het dijkje hield zich verder goed in het kleine gevecht leek de uitkomst beslist ons werken op strand miste de ervaren hand nog reikte ons bouwsel naar de hemel in blauw met rondom…

ik heb te vaak met lucht geschreven in de kleuren van het leven woorden wilden wel botten en al snel kwamen de mooiste knoppen zij ruizelden in zachte wind bloemen die je nooit ergens vindt ik mocht ze aan je geven om te weten hoe kleine boeketjes schoonheid beleefden jij verfriste het groen vernevelde intimiteit om zo…

de motor scheurde geluid in de lucht die dichtsloeg met een serie vacuüm klappers de blinde helm het patserpak met stoere laarzen pasten niet bij de frêle gestalte met bedeesde lach hij heeft de motor maar laten staan is via de achterdeur in alle stilte weggegaan aandacht en bewondering zijn niet zijn deel geworden was…

zij was alchemist kende het boek wist de namen van de meeste stoffen zo uit het onzichtbare te halen van base tot loog en alle metalen tijd etaleerde pipet en petrischaal in het donkere lab waar licht valse info gaf de stoffige receptuur voor een veelheid van elixers bedekte een hele boekenwand in chaos geordend zacht klonk…

lief lachten de demonen terug ze spiegelde vaak en als zij vervelend werden toonde zij hen de rug zij was gewend de stemmingsbeelden te bekijken voordat een meerderheid van vormen op herkenning begonnen te lijken dan zweemde rest heel traagjes naar normaal was aanspreekbaar waren reacties volkomen legaal een leven lang was…

ik was blij met mijn gezicht het was een warm en blij licht als ik in de spiegel keek ogen die sprankelden en een lach die schoonheid in samengaan verankerde toch ging het dramatisch mis in een niet van tevoren aangekondigd ogenblik mijn draaiboek miste wat luttele seconden voordat ik mij had hervonden na een kleine…

bemorst met het vuil van de adders strompel ik door de polariserende straten van mijn vaderland het ijzeren monster scheert rakelings boven mijn hoofd spant de aders strakker en strakker het bloed stolt de luciferdoos ligt op het witte kleed tussen de twee kandelaars meeuwen bouwen hun nest in mijn haar de olie verslapt…

ik zag je de laatste lentebloemen plukken uit de zomerwei volle pluizenbollen blies je nog leeg in een lange ademtocht toch speelden er vleugjes nostalgie in de lach die je achterliet hoe koude wind de bloei vertraagde en er nog een schitterend palet van maakte waar veilig geborgen de knoppen voor de zomer zich klaar maakten…

Wat werd er geroepen, alsook geklaagd de afgelopen dagen, of waren het weken, een ieder die je hoorde had het over: de regen die smakeloos naar beneden viel! Wat werd er gemopperd en ook wel gevloekt als er opnieuw een bui omlaag kwam de zoveelste al deze keer, jemig: wanneer stopt het eens een keer? Na dagen van miezer, harde stralen en…

je scherpte lucht sprankelde pigmenten om naast vele verbondenheden uniciteit ook zijn kansen te geven juist de kleur kent het onderscheid voor niet alleen het velletje maar ook gerelateerd aan het sociaal contract waar dan in tal van boekwerken alle ins en outs zo omstandig zijn beschreven dat het bijna lijkt op leven nog…

Ze wierp een magistratelijke bom En vindt dat Shell zich meer moet in gaan spannen Vol gas erop bij al die witte mannen Want die zijn uitgerekend oliedom De rechters hebben meer macht dan de goden Straks wordt de hele wereld nog verboden…

jij zag het gebeuren hoe mensen zachte geuren kapot scheurden om hun kleuren juist daar waar niet weten geen kwestie is van vergeten maar een gebrek aan verbondenheid er is geen uitgewogen pakket dat als wijzer de maatschappelijke blauwdruk kan volgen of duidelijk zal uitlijnen wij leveren geen fijnheid van zinnen maar abstraheren…

Het fenomeen is tachtig jaar geworden En dat ging niet onopgemerkt voorbij. Nog zie ik mij weer in een lange rij, ‘Bob Dylan in Ahoy’ stond op de borden. Maar Bob zou daar zijn ideaal bereiken: Kon hij ook eens Wim Overweg bekijken.…

ook hij is ooit jong geweest kan zich zijn eerste feest nog heugen van dat hij neerstreek en mocht blijven liggen zijn stofjes waren een eerst verschijnen van zijn geest die in vele jaren volgens een subtiel aanwezig zijn er altijd al blijkt te zijn geweest wij zijn in de loop van het leven steeds meer drager geworden van onafscheidbaar…

Mei en hagelstenen in mijn hoed verhinderd storm hem op te tillen de woeste wind schuift donkere wolken open herinneringen en intens verdriet dat in vormen en in linnen dringt mijn steun en vertroosting tussen de muren die ik in die jaren achterliet de glibberige aarde voelend tot onder mijn voetzolen ik zet mijn…

ik warm me altijd als ik het vuur in je ogen zie branden en kleine vlammetjes opkomend uit de rood smeulende gloed hun dansjes maken dan even rust weer oplaaiend tot hun brandstofhonger eindelijk is gesust soms gaat het fout dan knettert en sist venijn het gebrek aan voedingskwaliteit loeien grotere tongen sproeien vonkenregens…

ik heb je gezien maar kon je niet raken of heel even voelen hoe jij het maakte zag je lach in een pijnlijk glanzen want je ogen zwommen in plaats van te dansen wij die altijd zo close waren met halve woorden deden een hele wereld steeds sneller draaien wij zwaaiden handenvol emoties jankten eindeloze tranen in een afscheid…

Waarom vloeiden er tranen over mijn wangen bij de opening van het Eurovisie Songfestival op TV en klapte ik mijn handen stuk? Was het mijn geboorte en werkstad Rotterdam! Was het de enorme respectvolle organisatie! Was het mijn Europa! Was het de muziek, het spektakel! Neen het was de massa aan mensen Het meest massale fieldlab-experiment…

nee zelf vliegen kun je nog niet maar toch begeester je wel het universum met je netwerk het fysiek gaan heeft nooit jouw interesse gehad wel de influens in al haar verleidelijke val- en slangenkuilen waar verborgen verleiders de geheime manuscripten hebben verzameld die de zwakheden van de mens hebben blootgelegd genadeloos…

Het festival is weer in volle gang Er wordt geschreeuwd, gedanst en ook gezongen Mijn vrouw kijkt graag en ik dus noodgedwongen Zo gaat dat hier in huis al jarenlang Dick Advocaat vindt het maar flauwekul Door dat gejank is Feijenoord de lul…