Alle inzendingen over humor

Het is feest in de Alpen: Heidi und Sabine dollen in de sneeuw en de gloedvolle wijn ruikt naar kaneel en sinaasappels. Jammer alleen van die grausame gr’s die langs de huigen van Zwitserse vrouwen rollen.…

weer wordt de strijd aangegaan tussen geliefden het minnen aan de kant geschoven, tranen ook minstens blauwe plekken en stof om in te bijten na het vertrappelen dan het verzorgen, dekens vol troost op gehavende schouders en zoete woordjes schuren in gescheurde oren die vinger die nog wijst uit het oog, uit het hart de dolk die daar niet…

De Russische revolutie in de kunst kleurde een vierkant Zwart Nog jong - Avant-garde - maakte ik er kennis mee Heel apart Ik zag het van dichtbij na een val We hadden thuis zwart-witte tegels in de hal…

Mijn tante Trix die heeft vier mannen Ze koesteren haar zeven dagen per week Aandacht genoeg zegt ze met een lach Terwijl ze snoept van haar plakje cake De eerste man is eigenlijk haar echte Met hem is ze jaren geleden getrouwd Hij is zo zorgzaam en een echte heer Vandaar dat ze hem voor altijd houdt De tweede is groot gespierd en lekker…

langs ’s Heerenweg voorbij het kruispunt stond een lief mispunt met een bord voor haar kop druk doende aan de autostop de lieve onschuld vervuld van ongeduld zwaaide al uren op weg naar Tervuren terwijl zij betreurde dat alles voorbij scheurde daar stopte een keurig heer zo zie je ze niet vaak meer zijn cabriolet had een targadak directeur…

Dag mevrouw, laat mij eens raden och hemeltje lief, ik zie het al uw oogleden hangen naar beneden daar moet echt in worden gesneden en ja, de rest lijkt puur verval mag ik nog een momentje checken een rimpel hier en een rimpel daar dat moet behoorlijk worden gelift voor hetzelfde geld –gewoon als gift – verwijder ik ook dat junglehaar…

Op de drempel van mijn deur van ontevredenheid, roep ik mijn ongenoegen over het gebroebel van mijn ingewanden uit! 'Onwelvoeglijke reetjeskikkers!' 'Onfrisse bochtenkruipers!' 'Ongehoorde rectificatiekolommen!' Mijn overbuurvrouw, met de bezem in de hand, maakt misprijzende gebaren. Mijn mond wordt vrolijk en trekt zich in een…

laat ons maar spreken over het zwoele dansen en het verleidelijke uitdeinen van onze voluptueuze dijen en de gratie, elegant zo geëmancipeerd van zie je me wel goed? glijden we over vloeren de hoeren van deze dagen en soms eens van nachten met onze glazen muiltjes te los om vast te blijven prinsen genoeg onderweg schrijden ze maar verder…

de woonkamer ligt er onverlicht bij, de gordijnen gesloten, de woorden stil uitgesproken, heb je het gehoord van de zeven, de zeven de mensen op straat haasten zich blauw verijsd in wel zeven sloten tegelijk al is het eerder er op met kermende handen en knieën ergens duister verscholen haalt een man zijn gram op, net zoals zijn neus…

De ruiten tranen tranen met tuiten En buiten..? mens noch hond op straat Wind zwelt aan als 'n sirene weet van geen enkele maat Geen kraai weet zich staande te houden Bij dit hondeweer tak en nok verweesd Vliegen ho maar storm valt niet te stuiten Alleen de blauwe vuiniszak staat met mij op z'n gemak Hij buiten en ik binnen…

Toon Ribbe werkt bij dag en 's avonds leest hij vakjargon Jammerlijk want bewegen wordt zo wel een hindernis Grammetjes worden flinke pondjes maar wat erger is menige pondjes worden op den duur een dikke ton Hilde de vrouw die zei met klem: "Sport en wordt bemind!" Die dikke Toon maar Piek'ren: "Sporten wil ik wel Stoppen met lezen echter…

Alleen maar hier. Hoogspanningslijnen zijn haast uitgedund. De vogels zijn vervlogen. De roodoranje zon hangt laag te drogen. Gemengd met mist doen dingen minder pijn. Bij elke stap ontstaat een stukje sloot. De koude doet de wateren kalmeren en Marokkaanse meisjes bestuderen het verse ijs. De vissen willen brood. De wereld volgt de wandelaar…

aan de wandel droop de hemel alles duister verwaaide luister zong stil verdriet een droevig lied onophoudlijk in coupletten soms hield ik stil dan hield het even op het was te kil om te blijven staan pas na een sanitaire stop een poep een scheet te Petten met in de hand een bakkie pleur kreeg het bestaan weer kleur in het voorbijgaan…

De ochtendzon op mijn gezicht Laat mij van binnen stralen De warmte van haar gouden licht Is nimmer te betalen Zij geeft als ik naar buiten ga Dat niets mij kan bedreigen Als ik bloot tussen bloemen sta Kan jij de kleren krijgen…

Hij liep over straat achter een fles aan te slingeren. Moest af en toe van een straatlamp een liedje zingen. Wist bij God niet waarom hij waar dan ook was en plaste huilend een plas in een plas. Ach m'neer, riep-ie lallig naar een meelevende spar; één hand in z'n haar zonk-ie neer, in de war, in de tuin lag-ie languit z'n verdriet…

De ploeg gleed door de aarde als een naald over een plaat, maar de trillingen kwamen niet verder dan de boer en die sprak dialect.…

een plank in het park draagt de schilfers van de herfst in bruin verlaten kleuren door naaktheid omgeven op zijn houten lijf staat uit de weggelopen keuken van een randbewoner een kommetje met water te waken naast een pluim die blijven hangen is welke vreemde vogel toch kwam hier snel een bad nemen om dan weer weg te vliegen dat zijn…

hij houdt wel van sport voor sport de ladder nemen op weg naar de top zijn knie te stoten en dan te roepen dat hij er is geraakt de gewone strijd om het bestaan voert hij elke dag opnieuw zodat zij lief naar hem kan kijken dat heb je weer goed gedaan en of dat jurkje daar nog hing? verandert er niet veel meer dan de kleur van een enkele…

Zo dacht ik in het begin: van mij kan ze de boom in Maar alles welbeschouwd zat ik fout Voor de kat zijn kut is dat beest toch van nut Wildvreemd besprong ze gisteren thuis weeral een muis Een muis minder hinder Toch een geluk dat ik enkele weken de kat uit de boom heb gekeken…

Een artsenpaar in Hoenderloo Vindt autorijden maar 'zo zo'. Elk rijdt dus liever, onbezwaard, Visite op een rasecht paard. Soms gaan zij tegelijk op pad; Hun buurman zegt dan, heel gevat, En meestal ook fortissimo,: Nu rijden ze toch 'deux cheveaux'!…

ik zag ze staan de maan het was maar een halfje daar staat ze weer de maan nu een volle laat me omhoog takelen voeten boven zodat de maan mijn tenen kan masseren…

op het podium van het gebouw waar het concert was voorgezet zat ik achter kaarsrechte sopranen met stemvorken van divaformaat die te laat achter glimmende ballen en bassen zich coloratuur zongen de alten sprongen lager dan gewenst en grepen van onderen mis tussen kermende tenoren in plaats van staccatocastraten die verveeld hun piccolo’s…

de tocht in de karavaan door eindeloze woestijn met een stokkie slaan op de platte trommel nergens groene oase water en geitenkazen wel vaak fata morgana een bar in Barcelona waar wij ons subito laven verschonen en beschaven over de drukte verwonderen als het dan gaat donderen zoeken we veilig heen komen om in de droogte af te stomen…

mijn buurman is bejaard dat valt niet te ontkennen maar aan zijn valse baard moet ik nog even wennen ik schrok me laatst echt dood weet je wat er was gebeurd zijn baard zag plotseling rood was met henna ingekleurd wat heb je toch gedaan volgens mij ben je dement er is vast iets fout gegaan dit is meer dan ongekend maak je nou maar…

'Alsjeblief, een pakketje voor je moeder' 'Ik heb geen moeder meer, mevrouw Ze is een jaar of wat geleden Doodgevroren, in de kou' 'O… wat erg. Is je vader dan soms thuis?' 'Een vader heb ik niet, helaas Hij is na een ruzie Doodgeslagen door zijn baas' 'Oh nee toch…! Heb je dan misschien een broer die aan de deur kan komen?…

Ik val in liefde mijn lijf wordt warm van boven tot onder sta nu in vuur en vlam meer onder dan van boven en sprinklers gaan nu sproeien mijn vurig vlam doven liters water komen er aan te pas groeien uit tot grote waterplas vuur en vlam zijn gedoofd voornamelijk van boven.…

Wie is je trouwste kameraad, die altijd op je wacht je nooit verlaat van ’s morgens vroeg tot dat je ’s avonds weer naar bed toe gaat of desnoods heel de nacht? Ja inderdaad, dat is de vaat!…

we zouden naar de super en de kringloop gaan men heeft ons er niet gezien we hebben nog nooit zo'n plezier gehad morgen doen we weer hetzelfde…

Rukkend aan zijn stuur. Over de eindstreep. Zich reppend achter. De officials. Recht de pot op. Hij at gisteren. Een kilo bonen.…

bij Paterswolde in de Hoornseplas fameus bij stadjers en recreanten vissers aan oevers en waterkanten ontstond plots roering en ambras* één snoek had een echt meisje beet zette al zijn zeven honderd tanden in haar been want zijn ingewanden zeiden hap lekker jong die scheet ze kreet hevig help ik ga naar de haaien hij liet los om haar…