Alle inzendingen over religie

hij verraadde zijn vriend deed hem de laatste groet bij fakkellicht in de tuin nog een keer voelde hij de man van Nazareth keek schuw langs hem heen hoorde het zachte verwijt dat zijn ziel zou verteren zijn lichaam zou breken de gekruisigde stierf omgeven door spotters vrienden familie en moordenaars heb erbarmen met de verrader…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

Loop gerust verder door uw leven, Want God neemt u bij Zijn Hand. Hij laat u lopen op Zijn wegen, Ook in een onbekend land. U hoeft echt niet bang te zijn, Dat Hij het Licht in u zal doven. U en God lopen over één lijn, Blijf gerust in Hem geloven. Loop gerust verder door uw leven, Want Hij waakt over u, alle dagen. Hij zal uw leven telkens…

uit de struik met eeuwige bloemen vol van kleur en zachte geuren waar engelen tijdloos aan alle zijden de onzichtbare bekoren wordt met liefdevolle zorg nog zonder een uitgesproken naam de echte oermoeder geboren zij is verrijkt met het oorspronkelijk verbond; het voortschrijdend leven aan elkander te smeden om zo de schepping van vrouw…

De koude geur van de zonsopgang beukt op de nachtpoort, plechtig richt de dag een kruis van vogelstemmen op. Door de oranje lanen van Jerez zweven maagden en heiligen, gemaskerde mannen slepen zich blootsvoets naar de toren. Rood stof dwarrelt op, de menigte fluistert en buigt onder het gewicht van kersenhout en wierook wolken.…

Op mijn stugge beukenhouten benen Vervolg ik met moeite mijn rechte weg. Eieren loop ik struis op mijn tenen; alle kippen voor mij dus aan de leg. Geen woorden van dank wanneer ik niets breek, De tale God's is nog steeds niet verwoord. Toen de gemeente naar de Herder keek bleef Z’n boodschap vooralsnog ongehoord. Hoe zal men mijn levenspad…

Niets bindt ons méér dan wat we vragen: vanwaar, hoe lang, waartoe en hoe? Het antwoord zal wel nimmer dagen, maat 't zoeken leidt wel ergens toe. Hoe 't antwoord ook al mag verschillen - we zijn immers uniek en vrij - het is geen ruzie wat we willen, alleen de ander echt nabij. We zijn zover niet, zal 't ooit slagen? Alleen met kleine…

de schemer valt, verstomt de taal van vogels rond de kloosterplas in de verte dooft een hoeve haar vensters, blaft nog laat een waakzame hond dan wordt het stil, raakbaar stil zwijgt alles in en om me heen rust mijn blik op de vage einder tast naar wat onzegbaar is…

boven de heuvel buiten de muren trekken zwarte luchten voor een bloedrode zon in de stilte de doodsangst het hijgen van de gebrokene de van god en mens verlatene zijn kreten beroeren de hemel doen spotters lafhartig lachen en raken de moeder in het hart het zachte snikken van haar die hem eens koesterde in de stal klinkt door tot in…

Veertig dagen om te vinden welke weg we moeten gaan; veertig dagen die ons binden om elkaar weer te verstaan. Veertig dagen vol van zoeken, stilte, vroomheid, delen ook; veertig dagen, zeggen boeken, waar er vuur is komt er rook, maar ook licht van nieuwe dagen, kracht van Geest en sterk verhaal, doen ze ons naar zin weer vragen, spreken…

Catharina draait een rad van scharlaken ijzer ze knielt en gilt vol hartstocht een donderende psalm. Sterrenlicht daalt neer en schroeit het haar van Catharina ze snikt en legt vernederd haar roze dijen bloot. Dan rolt als een passievrucht het hoofd van Catharina het plein is wit, de wolken rood de Griekse maagd is dood.…

Recht is de rug krom de redenering, ik sla kruisen in de lucht en wacht op bezwering Waar hij is voor mij de verlossing nabij.…

Het zo vertrouwde dubbel-denken, het zet ons op het spoor, want waar naartoe met als ons pogen en waar toch gààn we voor? We bidden en we werken, ontleden wat er moet, maar leven is creatie en wat het er toe doet als ieder beide dingen eens echt ter harte nam? Dan zal geschieden wat we hopen, dan bloeit de oude stam.…

Het saldo is aan ’t dalen, ik kan nu niets betalen. Ik schiet vandaag in ’t rood en ga een plusje halen. Aswoensdag…

Vandaag de zotskap nog en morgen weer dat assenkruis, de gang naar de woestijn waar stilte ons kan leren dat alles hier een einde kent, maar dat we mogen hopen... O God, leer ons de weg naar U en naar elkaar vertrouwvol dan te lopen.…

Eens spraken wij een en dezelfde taal, tot in Senear steen op steen werd gemetseld. God vond het bouwwerk gelijk te brutaal en heeft ons toornig Zijn mening besteld. Wat was er nu mis met eendrachtigheid, zei de Heer: "Godver!" in Zijn eigen vorm? "Niet de hemel in", zo was Zijn verwijt; (vreemd, want daar te komen was toch de norm?)…

Toen water wijn werd en hij wist dat later dat niet wijn wijn zou blijven Zeven dagen dronk men van het water uit zijn hand danste, lachte, leefde Tussen wijn en tamboerijnen dacht hij aan zijn handen Zweeg, bekeek de menigte en knikte naar de hemel…

Ik bid voor alle mensen hier bij mij op aard of de Heer ze narigheid en veel verdriet bespaard. Ik bid voor oude mensen die vaak heel eenzaam zijn ook bid ik voor de zieken Heer verlicht hun pijn. Ook voor wereldleiders heb ik een gebed die maken er een zooitje van als U niet op ze let.…

De wilde honing ruikt sterk naar vrijheid, stof pleegt verraad aan de zonnestralen, jonge meisjes dansen God's weidsheid op het gezang van de nachtegalen. Tevergeefs tracht het Romeinse gezag ongewist zijn handen schoon te wassen; op het plein klinkt het boze hoongelach op het ritme van de dansers' passen. De Romeinen hadden heus te klagen…

De rechtvaardige volgde Gods gezant die fel verlicht stond op de heuvelrug. Angst beroofde de vrouw van haar verstand: het is niet te laat, je kunt nog terug naar Sodoms muren van jouw kindergrond, naar waar jij zong en eens gelukkig was, naar open vensters in de ochtendstond, waar jij je kinderen ooit de les las. En ze keek - de dood kwam…

die slepende psalmen de ganse gemeente massaal hijgend naar het einde van het vers hele psalmen en hele noten met lange uithalen en alles uit het hoofd vastgestampt de organist een eenzaam en machtig man in zijn kraaiennest achter het groene gordijn sleepte de gemeente tot ongekende hoogte mee deed de aderen zwellen zweepte de emoties…

Het pad waar je niet vanaf kan raken Omdat je kleuren volgt op de bomen Alleen in stilte met mijn dromen Slechts bezig met mijn eigen zaken De stappen van de duizendtallen Die hier liepen in ver verleden tijd Zorgen en angsten raak ik kwijt Woorden die de stilte hard ontvallen Waar de scherven van mijn leven achterblijven Alleen, met…

Geen oplosmiddel wist mijn geheugen van de doodzonden uit mijn jongenstijd. Tussen de vele Veluwse fokzeugen raakte ik de weg af en toe flink kwijt. Met het boze woord vanaf de kansel, in mijn dertien, veertien jonge jaren, vulde de Herder mijn lege ransel: alleen zo mocht ik kennis vergaren. En dus kwam ik in de woestijn waar alle mensen…

Als ik in de kerk zit en het orgel spelen gaat dan voel ik diep van binnen dat mijn hart dan sneller slaat. En als ze dan gaan zingen een lied of soms een psalm dan geniet ik van het orgel en zijn mooie galm. Dan vraag ik bij mijzelf of de Heer dat hoort of vindt hij het slechts herrie waaraan hij zich dan stoort?…

Als ik God zou wezen wat had ik het dan druk de mensen te veranderen ik nam ze stuk voor stuk. Ik maakte van een moordenaar een vredelievend mens en ook een kinderlokker had niet meer die wens. Wat zou het vredig worden hier onder deze God of is dit slechts een wensdroom van een ouwe zot.…

Als ik er doorheen zit dan bid ik tot de Heer Heer helpt u nu even ik kan niet verder meer. Ik red het nu niet verder geheel op eigen kracht toon mij uw veelzijdigheid een beetje van uw macht. Laat mij hier niet zonder uw steun en hulp staan zonder dat u ingrijpt kan ik dit al niet aan.…

Als ik de zon zie schijnen door mijn tralies heen en ik denk dan aan God daarbij dan ben ik niet alleen. We zijn dan met zij tweeën heel dicht bij elkaar dat is voor mij dan mijn manier waar op ik God ervaar. Al is hij dan niet zichtbaar hem voelen doe ik wel hier in deze eenzaamheid van mijn kille cel.…

Als ik zit te bidden hoe gaat dat dan met mij komt alles dan weer voor elkaar voel ik mij dan weer blij? Of zit ik maar voor niets zo met mijn handjes in elkaar en is het dan veel beter dat ik mijn woorden spaar? Hoort men mijn gebeden en komt er dan een keer dat men mij wat hulp zendt, met de groeten van de Heer?…

als de mens weer zijn god zou scheppen zo hier en nu in deze wereld en deze tijd dan zou hij vragen wat hebben wij nu nodig menselijk hersengeknars zou tranen deppen hij zou geen god met achterkamers wensen geen god die juichend sprak over politiek en niet zo’n god die Arabieren krijgshaftig verliet niet een die Afrikanen verdroogd liet sterven…

Licht dat Licht zijt, ongeboren, oerbegin en bron van Al, Licht dat vreugde zijt en Liefde, Licht dat gloeit in het heelal; Licht dat alles hier doet leven, Adem zijt en levenskracht, Licht dat trilt in elk beginnen, Licht dat denkt in elk gedacht; Licht dat doel is van elk streven, eindeloos verlangen wekt, Licht dat lente doet ontwaken…