Alle inzendingen over kunst

waar libelle met de spiegel wekelijks op tafel komt reflecteert zij avontuurlijk met zijn familie tromp het leven van alle dag het verstript spionnetje vertelt ons het gewone van dagelijkse bedrijvigheid het verschil ook in wereld tussen jong en oud mild spottend kaatst hij ook in jou en mij schuilen jan en jans zoals ieder van…

Haar ogen blijven volgen in welke richting ik ook ga het zwart-wit heeft haar ogen groen vastgelegd volledig gekleed, kijkt zij mij verleidelijk aan haar sigarettenkoker tussen haar duim en wijsvinger geklemd terwijl uitbundig haar blik mij blijft volgen Zoals jij daar toen lag; verleidelijk, aantrekkelijk en begerens- waardig wie had…

Dit gedicht is nooit geschreven Ik had een geweldig idee maar geen pen, geen papier Niets, om het op te schrijven Maar nu, waar is het gebleven? Ik had het helder voor de geest, Ik schreef het morgen wel op Je slaat je voor je kop ‘k ben het toch daarna vergeten. Het zou toch ergens moeten klinken, zweven Misschien heeft iemand anders…

Leuk en kom binnen ga zitten waar je wilt wat wil je drinken? zeg maar… wat een weer vandaag geef mij maar Portugal veel zonniger wil je nog iets drinken? over en weer gepraat en dan vallen er stiltes uitgesproken en verzitten op de klok kijken langs elkaar heen zien de hond moet uitgelaten hier heerst de kunst van het zwijgen.…

kijk daar staat Narcissus geleund op een voet van marmer zodat het haast lijkt alsof hijzelf van marmer is zijn mooi lichaam wil ik in mijn armen nemen maar het is van marmer en als een lijk vertroebelt zijn beeltenis mijn ogen en drijft weg. Narcissus leunend op een voet van marmer.…

ik laat me niet dwingen om op hun tonen door allerlei sloppen en stegen te dringen op weg naar de top nog ben ik vrij maar het gepush onder dreiging van hun steelse instructies de dwang om te volgen is nog lang niet voorbij zij beloven gelauwerde plaatsen podium en bloemen goud voor de volksheld tot door hun touwtjes je kop wordt…

jouw korte leven kan men niet in schrale woorden vangen de droeve schilder vaart over het water naar het galgenveld inkt, riet- en verenpen in zijn loden jas om jouw lot te bewenen bijl en wurgpaal als pover raamwerk hij zoekt slechts je gezicht op kostbaar papier dicht op je huid getekend de verborgen verlatenheid "de…

ook ik heb mijn muze lief maar wel op een heel ander gebied geen strijkstokkenorkest dat alom violiert en zo een riant inkomen versiert of schilders die met messen en penselen de gelauwerde meester willen spelen ook schrijvers kunnen met een semi artistieke sof de goudkraan openen zonder enig plot waar vele spaanders vallen hakken…

Wat we willen: Momenten Van helderheid Of beter nog: van grote Klaarheid Schaars zijn die momenten En ook nog goed verborgen Zoeken heeft dus Nauwelijks zin, maar Vinden wel De kunst is zo te leven Dat het je overkomt Die klaarheid, af en toe ---------------------------------------- uit: Verzameld werk. Gedichten (2002).…

Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn, maar wat moeten de beelden verbeelden? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden: zijn het kubusnonnen, afgodsbeelden of een verbeelding van het diepste zijn? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn.…

In weer en wind trotseert David de regen zonder enige bedekking op Piazza Della Signoria neergeslagen oogleden van passerende nonnen hunkeren zich te openen richting de hangstand potentie speelt een grote rol…

in lijn en kleur in mest en geur de boer de kunstenaar in veld en schuur aan balk en muur bezielen zij elkaar de tand des tijds splijt biels en steen is grenzeloos gaat nergens heen maakt kracht ontwerpt, vervormt beroert, bestormt je geest tot scheppen en ontvangen tot voelen en tot zijn het leven mag vergangen…

Voor de nachtlamp doven gaat sla ik open, zie zijn gelaat; diep in kraag, mond vol gas brakend sluipen in het Luxembourg in Groningen bij verminkte hoer, zijn schaterlach van brekend glas. Nooit meer slapen, mistig spoken helden straffen, geleerden koken Dorbeck voor eeuwig verhullen. Ik proef zijn verzuurde wraak, adem diep zijn zwavelsmaak…

Op het doek eerlijk als het mes scherper dan de naalden tussen zijn lakens. In de dialoog de ogen toorniger dan zijn blik in de schaduw van zijn zwerfsteeg. Tussen zinnen zijn zuchten dieper dan zijn slaap ooit was. Onbaatzuchtiger in openheid dan ieder in de werkelijkheid. God, wat verlang ik naar zijn hevig levende wanhoop.…

Zolang je mij ontroeren doet raken kan zodat ik huiveren moet huilen en beven schaterlachen of vervuld met verontwaardiging verleen je mij soms even een gunst…

Even vlug trok jij een ander plan zwom aan land rekte je uit toen de zon haar warmte en licht aan je gaf jij glinsterend mooie water fee het zoute water droop van je af maar de golven wenkten je terug je riep nog kom het kan ik liep met je mee maar bleef op het strand en dacht was ik maar een zeemeerman…

Aan alles wat zinloos lijkt, geven creatieve mensen zin. Dichters kunnen uit onzin zinnen kneden. Pottenbakkers vormen zin uit natte klei. Van geluiden maken muzikanten tonen. Van poëzie worden sombere mensen blij. Menig mensenleven verloopt zinloos. Wie geen zin heeft om zin te geven, loopt zinloos in de weg. Loopt zinloos door dit leven…

er ging een galerie aan mij voorbij alleen zij was er niet bij verdween in een vluchtig beeld waarin haar ziel heel even naar mij keek zij tekent de beladenheid van stilte waar alleen expressie spreekt uit een ijlte die met kleuren ingehouden warmte speelt na een ontdooiend begin openen ogen en gezicht kom je binnen in haar unieke…

Cabaret uit Utrecht, dat was lachen om Herman Berkien; maar was nimmer compleet als de liefhebber niet ook Hennie Oliemuller had gezien. Bij deze nestor van het Utrechtse cabaret werden door vele kleinkunstenaars de eerste stappen in het theatervak gezet. Herman Berkien, Tineke Schouten en Bob van Balen konden door hun optreden bij het…

rond de kerk en op de brink staan heel veel kramen kunst en kitsch zijn hier te koop en ook koek met zopie de dorpsomroeper doet zijn werk behangen met medailles toet, toet, hij roept zich schor net als eeuwen her Montmartre op een zandrug in het Gronings land…

Geleerden hebben ontdekt, wat nooit heeft bestaan. Tijd. Mensen kunnen niet ontdekken, wat altijd al bestond. Eeuwigheid. Vissen weten niet, wat water is. Vogels beseffen niet, wat leven is zonder lucht. Alleen kunstenaars weten. Alleen kunstenaars maken. Levensgenieters leven. Dichters dichten. Van niets maken zij iets.…

Keek niet maar staarde naar één punt ze draaide door ik hoopte dat ze mij een blik gaf een kleine gunst maar daar danst ze niet voor ze draaide door ik zag haar zelfs zweven haar rituele kunst bracht haar maar ook mij even in trance ze draaide door met intens gevoel zeven kleurige doeken zwaaien als een cirkel omhaar…

Kan een gedicht de werkelijkheid veranderen Kan een gedicht ons grijpen bij de keel Kan een gedicht door 't kunstig voort meanderen Ons op doen schudden, diep, fundamenteel? Kan een gedicht een wrede daad verhinderen Een einde maken aan het strijdtoneel Een medicijn zijn, ziekte en leed verminderen Of wordt een woord, een vers, nooit substantieel…

voor Inez Mijn ogen zijn gemaakt Van zon en van maan Mijn wimpers Van vleugels van dons Mijn oren van afstand Mijn mond van valleien Mijn ledematen zijn Van donder en donker Van akkers hout en rivieren Zijn alle andere delen Die ik amper ken Maar op gelijke voet leven met elkaar. --------------------------- uit: 'Som van tijd'…

we varen op het Narrenschip het is een dwaze dag als we ons overgeven aan stuurloze stromingen de stuurman sleept ons met de pollepel naar zijn tijd kunnen worden die je nog niet bent kunnen komen waar je nooit eerder was de hoge boom als mast zien zover het oog reikt…

Elke dag was je palet het geel van zonlicht het grijs van het ontbreken En ik voelde me bekeken je penselen volgden mijn gaan en komen en de twijfel ertussen Het lentegroen bij mijn aankomst in het atelier het glas van ruiten waarin ik me spiegelde En dan de kussen op m'n huid als doek, papier in alle kleuren van de…

zo leeg als je daar nu staat zo maagd loos wit puur vol eenvoud zal je straks transformeren in dat wat ik voor ogen heb vol passie zal ik je raken, strelen rustig abstraheren totdat ik je daar heb waar ik je hebben wil…

Kunst Is verheven Boven De Algemene maatstaf der dingen Kunst Is gelegen in een gebied van de geest Die alle kanten van het bestaan leest Die alle verhalen heeft doorgrond Kunst is het universele verbond Heeft eeuwigheidswaarde Is het mooiste wat de mens In zijn talenten heeft laten zien op onze aarde…

gelijk duizend verhalen in één veelal licht kleurgebruik waarmee hij de mens portretteert, neerzet aanklaagt goed versus het kwaad tekent hij met minuscule precisie ieder detail met evenveel liefde ondergedompeld in zijn fantasierijke wereld, waar staarten rijkelijk worden toebedeeld aan een ieder, trechters steevast op koppen zitten vissen…

In de trein en oortjes van de iPod in gaf je, lijfblad in je weergaloze hand, een ingekeerde remix weg van Gerhard Richter en good old Vermeer, Lezende, zoals de trein jou zonder moeite lezen kon, bij het gesloten raam, tweede klasse, intercity, neigend naar het eertijds lezend meisje bij het open raam, haar pofmouw twinkelend van schier denkbeeldig…