Alle inzendingen over eenzaamheid

Had ik maar rust Mijn leven geleefd in een roes Nu verlang ik naar eerlijkheid Het liefst de rust van het bos Uren gedanst op de harde beats Terug naar huis op de fiets Met een of andere meid achterop De wereld was te klein voor mij Met de auto m'n brood verdienen De boord gesteven en gestreken Producten aansmeren voor erkenning De zakenwereld…

Verloren Dwaal ik Door de tijd Ben ik Ingekapseld Door intens verdriet Woordeloos Omhels ik droefheid Laat zakken De moed Om verder te gaan Ik weet niet hoe Of waarom ik leef Weet niet als anderen De onbevangenheid Om open te staan Onschuldig te zijn Alleen maar te zijn In mijn dromen Zoek ik Tastend in beelden Naar antwoorden…

heb jij even aan de vrijheid geroken je handboeien verbroken gespoten: hoop doet leven heb jij even de speelruimte gezien zuurstof gehapt voor tien je gemoed lucht gegeven heb jij even de draagwijdte gevoeld de ovenhitte gekoeld de huid flink ingewreven heb jij even de vastberadenheid geproefd de apathie afgetroefd je hoofd bewuster…

Mijn liefste, waar zou je kunnen zijn? Ik smeek je, laat eens iets weten. Godverdomme mijn hart doet pijn. Ik zit hier nu in mijn kamer, eenzaam en alleen. Is dit nu het leven? Sorry dat ik nu even ween. Ik sluit mijn ogen en vraag aan god; Waarom moet ik mij zo voelen? Is de wereld dan echt rot?…

De kou trekt door haar lichaam Een nieuw slachtoffer gevonden Zij staart wat door het raam Haar lichaam vol met wonden De warmte is verdwenen En leeg is nu de stilte Haar witte, lange benen Zijn nu gehuld in kilte De kou trekt door haar lichaam Verdrijft nu elke kracht En starend door dat raam Had zij dat al verwacht Daar eenzaam en…

nu ik regelmatig ronddraai in een cirkel als een stupide slang happend naar eigen staart zie ik vaag vanuit een ooghoek de rijdende trein in de verte verdwijnen eens zat ik als een volleerde machinist in het bestuurdershok en verkleedde mij af en toe ook nog graag als conducteur om op een fluitje te blazen dat is voorbij ik vond mezelf…

Het liefst van al zou hij zich willen ontdoen van het hart dat in dit dronken lichaam klopt De herinnering die ’s ochtends pijnlijk zijn slapen beroert wanneer de fles en het bed leeg zijn Het besef dat ook liefde verliezen is op termijn…

ronddwalende zielen op zoek naar kleur wit vertekend strompelend verder, vastgeketend in de mist der waanzin. vervagen zonder tijd in grauw stuifmeel...…

Mijn levensboom stond groen van lenteloof en blank van bloesem - ieder blaadje een droom, en elke bloem een vreugd; - mijn levensstroom was licht van liefde en blauw van blij geloof. Toen schudde een lentestorm mijn levensboom: Een wolk van bloesem en van blaadren stoof in 't grijs der lucht; de stroom stortte in een kloof ... en wenend zeeg…

Je kijkt even achterom terwijl je fiets over de Wallen, afgeleid door al dat rode licht met hier en daar wat bloot. De hobbel in de weg, de bobbel in je broek het gevoel van verlangen op jouw leeftijd nog niet weg. Muziek galmt uit kroegjes en de pijn in je arm van die spuit van vandaag je hebt zin in een borrel. Je kijkt even achterom…

terug bij vroeger bij de evengrote verlatenheid onder twee ogen en duizenden gedachten dat mistroostige gevoel met de wrange vrijheid je erbij neer te leggen als het zakdoekje van niemand zeggen…

Er bestaat geen verweer tegen het meisje van de nacht dat zich snijdt omdat ze slecht is twijfelt of ze echt is Geen eigen plek waar zij zich veilig voelt en het koude sterrenlicht maakt voor haar een huis te groot, de deur gaat niet op slot Zij verlangt naar haar gezel dat hij eindelijk stoffelijk wordt een kerkuil landt op een muis…

De wind duwt wolken naar hun bestemming, Want als het regent, proef ik de sappen van de horizon, bomen dansen, schudden takken droog en gaan, de wereld luistert hoe vogels spreken en smeken om verlichting Het is zondag, ik ben hier, maar waar vandaan ? Ik ben alleen met de rest, ons vroege hart stuurt wegen afgelegen Vlinders…

Hoe een wolf daar danstrippelt meer licht lijkt dan is tanden laat zien als het moet Een wolf die door ogen kijkt rondom en naar binnen in dezelfde blik Hoe een wolf de jager verwacht en zelf de dagen verjaagt omdat het moet Een wolf die steeds alleen is in toch onherkende steppe dor en door verschroeiend droge…

Ze legt haar ontplooide stem voor haar voeten, breekt de spiegel in het hart en zwijgt. Golven wuiven ijskoud diepte onder het gladde oppervlak waar stilte vergetelheid verdrinkt. Zo gaat ze mee in een eindeloze beweging over en weer naar een vage einder en terug.…

Netels kan je beter niet zoenen en egels moet je voorzichtig strelen. Maar als lelies willen botsen met de harde rotsen is de verliezer steeds gekend. Als je zachtjes wil zingen naast een schrille zaagmachine zullen de klanken schrompelen. Het lijkt op lieve woorden mompelen voor een hart van steen. Naakt in prikkeldraad hangen, met stukgebeten…

het is een zooitje in mijn hoofd oude gedachten liggen weg te rotten ruimen van peinsafval wil niet vlotten de humor is van zijn bron beroofd het is een vieze troep in mijn kop de ideeënontwikkelaar is overjarig de geheugensterkte veel te karig het wordt dementerend zelfs een flop het milieu in mijn bovenkamer is grondig verstoord de lucht…

ik zit aan het water en kijk naar de mensen die met hun boot bezig zijn een hond blaft, auto's tuteren ik vergelijk mezelf met het dore blad dat van de kastanjeboom valt de wankele stengel aan de kant van het water alleen meer blaadjes vallen in het water, het water alles wordt er in weergegeven zoals ik het zie verbogen en grauw…

't Is alleen dat ik dat zou willen zeggen of dit en hoe is het met jou 't Is alleen dat ik een lach zou willen opzetten of leren en wat delen met jou 't Is alleen dat ik zou willen raken of fluisteren en me verstaan met jou 't Is alleen alleen.…

Niemand die weet hoe het is, niemand die het meemaakt, niemand die je begrijpt, niemand die je troosten kan om het verdriet dat jij meemaakt, niemand die je helpen kan omdat ze niet weten hoe het voelt, je bent gevangen in een kooi, samen met DAT GEVOEL! Samen met het gevoel, dat jij de enige bent, met niemand die je begrijpt, of je…

Tegenover elkaar alsof de wereld nog slechts uit twee polen bestaat kan ik enkel nog zwijgen omdat geen vraag mij reden tot antwoord geeft en stilte zoveel zachter breekt dan mijn stem in jouw aanwezigheid…

buiten regent het niet alleen daar inwendig worden longen en hart belaagd door windvlagen elkaar verdrijvende stortbuien hagel tart lever en nieren die vergeefs proberen te schuilen onder middenrif en maag dichte mist omhult de hersenschors slokdarm en luchtpijp zwellen gestaag milt en blaas staan bijkans op springen elleboog enkel en knie…

Gehuld in zongebleekte haren breekt een gegoten glimlach zoutkristallen op gebronsde wangen. Lege windgeslepen ogen dromen zal ik ooit meer vrouw worden of voor altijd meermin blijven.…

ik zag de ogen van de schreeuw haar blikken woordloos van verlaten de laatste stap brak af bewegingloos ervaarde ik haar zwijgend praten een mokerslag die mijn gevoelens niet ontzag die mij verwondde tot in de diepste gronden maar ik loop door nee struikel over al die sprakeloze monden vol aangeprate zonden door schuld gestild…

Soms voel ik me zo leeg zo eenzaam en alleen M'n hoofd zit vol gedachten aan 'n toekomst waar ik niet langer meer op wil wachten Soms voel ik me sterk een kracht die me voortstuwt En toch ben ik bang over wat er met me is gebeurd en duurt het me te lang Soms wil ik niet meer verder wil ik opgeven en kan ik niet meer Toch zal ik voor…

Eenzaam lig je daar vergeten en verloren. Restjes rode verf bladderen gedeukt blik. Dromend, over vroeger waar bruisend verlangen haar brandende dorst mocht lessen. Nu, rest een lege huls weggegooid, vertrapt. Stil, en ongezien drupt je laatste traan uit de wond die eens haar lippen kuste.…

de herder laat zijn bloedhonden los en verpakt zon en maan in ruimtepapier de schapen lopen compact op het heideveld blatend het Drents volks- lied Sheep Ahoy ik zit gevangen tracht mijn boeien af te werpen krijg een hand vrij draag water naar zee neem een van de tienduizend tangen sla op een varken krijg een dreun ontwaak gillend…

Ze was er niet, haar stoel stond leeg, de planten al heel wat dagen droog. En waar was de kanariepiet? Toen pas zag hij het briefje op de tafel: ''Ben even weg, het kan wat langer duren; de katten zijn bij tante Lize." Het kwam niet onverwacht maar toch te snel. De pijn zou nog wel langer duren dan de tijd die al verstreken was. De…

Woorden onderscheiden in het goede of het kwade leiden soms tot onbegrip gedachten lopen door gaan hun eigen weg verliezen grip en proberen zich vast te klauwen in los zand waar soms trillend het pad weer begaanbaar gemaakt wordt maar het witte bord met de helderrode rand heeft haar werk dan al gedaan ………

verrot ben ik van binnen totaal verrot vergaand gevangen in woorden niet in zinnen bestaand kapot ben ik van binnen ontbindend voor de dood aan gedonder voor de lichtflits opkomend na het afgaan verzot ben ik op minnen lief hebben op de korte baan een kus verzet de zinnen de glimlach spiegelt een traan genot zit ook van binnen niet…