Hartenkreten

hartenkreet (nr. 11.886):

Voor twee zwijgende mensen

we zwegen
jij
ik
lang
treinreizen lang
bijna voorbij
de laatste halte

de trein daverde
langs wissels
te hard
te luid

we konden
het zwijgen
niet verdragen
we leden
voortdurend
onder die stilte

iemand moest spreken

ik
jij

wie opent zijn mond
en zegt het goede woord

we bleven zwijgen
waar we moesten spreken

bang
voor het verkeerde woord