Alle inzendingen over verdriet

IJzeren tranen plengen over mijn wangen Pijn uit lang vervlogen dagen Maar ook de nieuwe pijn niet kunnen verdragen Eelt houdt niet langer mijn hart gevangen Als een stalker haalt uiteindelijk de monsterlijke angst De geverfde glimlach van mijn gezicht Het koude afscheid doet haar plicht Verdriet verjaart niet, doch duurt het langst Voor…

tussen zilverrustige rimpels en zachte herinneringen teken ik cirkels in de tijd ik schets oude zomers en handen vol zee, blote schouders en dagen gedeeld ik schep wolken en verhalen, fluister sterren en beloftes, stapel woorden op de horizon, daar waar jij verdween nog één keer omcirkel ik zacht jouw naam, bevrijd…

Ontkennen spreekt van verleden tijd, terwijl de daken nog schreeuwen *** woorden die zich uiten in boosheid spreken vluchtig van angst, bekommerd om de dag van vroeger, sla ik met graagte mijn armen om je heen jij wandelt mij voorbij en gooit met oud zeer, wat deert nog het kind, dat nu dan toch zijn eerste stappen zet, tegenslagen…

Met droeve ogen keek hij naar mij Ik keek terug en zag het verdriet op zijn gezicht Met droeve ogen hield hij me vast Ik omarmde ook hem en voelde de zwakte in zijn ziel Met droeve ogen sprak hij tegen mij Ik antwoordde en hoorde de trilling in zijn stem Met droeve ogen Hij sloot zijn ogen, liet z'n hoofd hangen en zweeg.…

Ik zou je willen zeggen dat het goed met me gaat en dat je kleinkinderen aan het spelen zijn op straat Ik zou je willen zeggen dat ouder worden mij goed bevalt en ik op de door jou bedachte wijze regelmatig mijn vuisten heb gebald Ik zou je willen zeggen dat ik werk en privé goed combineer en dat ik je stiekem toch een beetje kopieer…

jouw stilte laat zich soms zo horen dat ik mijn oren er voor sluit als jij jouw pijn verwoordt zo zonder woorden sluip ik stil de kamer uit daar elk woord door mij gesproken door jouw geluidswal wordt gestuit…

Op liedjes van troost dansen we de wals van verdriet Ik ken de stappen net zomin als jij maar huil voor ons de maat en we dansen op je tranen…

hij kwam langs, onverwachts en toch gehoopt hij speelde met snaren van een verborgen viool wat heeft hem toch genoopt het klankspel niet voor zichzelf te bewaren of een stille plek te zoeken een verborgen begraafplaats waar hij voor niemand en toch allen een bescheiden triomf kon boeken waarom sneed hij mij door hart en ziel en…

Misschien help jij een ander Omdat jij de pijn herkent Omdat jij niet anders bent Zo helpen wij elkander En geef jij die ander dat Met een intieme afstand En de uitgestrekte hand Wat jij niet hebt gehad…

Zaaien dood en verderf Met hun danse macabre Gevoelloos tikt Een leven voorbij Een laatste seconde Indoctrinatie Verwijt ons onze zonde Allah zij geloofd Weet de extremist Van menselijkheid beroofd De trein is niet gemist…

Is niet de beste tijd tussen 't dromen en ontwaken.. waar de werkelijkheid van 't leven je nog niet echt kan raken waar je je niet bewust bent van pijn en van verdriet die enkele seconden... zijn die 't beste niet?…

Niet meer hoop ik uit dit schemerduister licht: Al de heemlen sloten achter uw vervluchten luister dicht. Wat bedoelen al der aarde, al der sterren prachten nu? Geen der groene dagen, geen der zilvren nachten wachten u. Waarom wil ziel niet berusten, waarom blijft zij immer kind? Waartoe voortgeloven in de zegen die zij nimmer vindt?…

Verwijder de taal welke schuilt onder angstige zinnen en ontloop de kans op menselijk falen oprecht alleen is de pijn geschreven achter de naam op het lijstje tussen koffie, snijkoek, en oh ja ook nog tabak kus, mooi mens, adieu ik ga boodschappen doen lopend ...…

Jouw reis is inmiddels begonnen en jij heb hem dubbel en dwars verdiend jij gaf jezelf met alle liefde gewonnen en daar ging je, mijn allerbeste vriend Voor altijd draag ik jou met mij mee elke dag kijk ik in jouw trouwe ogen onafscheidelijk waren wij met z'n twee maar na 14 prachtige jaren ben je weggevlogen Ik…

Je stem, ik luister nog steeds ernaar in de nachten en dagen waarop ik jou zie staan De stilte in je ogen het is dieper dan in je leven toen je zo gezellig nog meepraatte Mijn hart is genegen en de druppels traan stromen neer wanneer ik jouw naam nog fluister…

Beschaamd wend ik mij af Van deze plek De taal is straf Afwijzing in drek Pierlala dood als een pier Ego grimlacht, Vertrekt geen spier Ik vertrek in de nacht.…

Doe mij maar koffie verkeerd zeg jij en terwijl je alle pijn op tafel legt geef ik een trap tegen de stoel aan de andere zijde vang jouw tranen op lees geschiedenis in doffe ogen, deze dag schrijft nu al een zwarte herinnering weer laat ik los neem in stilte afscheid van de verwondering dat dit leven gespeeld is in de spiegel…

oh, lief ik had nooit kunnen bevroeden dat ik onze gelukkige dagen opnieuw zou beleven in de diepe pijn van de winter en toch zou ik wederom nieuwe lentes en zwoele zomers zoeken als bron voor de tranen die onophoudelijk mijn wangen strelen…

speels wil ik woorden losknopen, struikelend in mijn mond, ongedwongen en met moed kijk ik de kamer rond maar stilte breekt mijn hoop als de vragen gaan vervagen, blindgeworden letters durf ik niet of nauwelijks te raken ruggelingse ogen vullen zich met zinnen nog te gaan, onvoldragen klanken die ik steeds maar weer…

jouw kilte laat zich soms zo voelen als een bevroren sloot waarin een reiger vastgevroren roerloos wachtend op zijn dood onder het ijs zijn prooi bespiedt maar weet volgende lente ben ik er niet.…

leegte niets meer en niets minder woont binnen me groeit langzaam als een eenzame boom tussen de gedachtevelden een boom die niks meer voelt en niks meer waarneemt behalve de kracht van de wind behalve de bloeddruk van de aarde en -heel af en toe- de warmte van de zon…

Vraag mij niet naar dat eeuwige verlangen gooi die sleutel weg laat mij maar geloven dat het in de hel ook vervloekt goed toeven is stook het vuur langs wakker razende vlammen vergeet dan niet die laatste deur goed dicht te schilderen maar laat me, verdomme laat me .....…

Wie wil mijn tranen overnemen Ik weet niet wat ik er mee moet Ze zijn vervuld van liefdesverdriet En blijven stromen in overvloed Wie wil er wat van mijn verdriet Een litertje of zo je zegt het maar Dan mag je het gratis bij me halen Ik ben het zat en ben er mee klaar Ik heb al miljoenen tranen gelaten Wonderlijk vocht uit groene ogen…

hoor het verlangen in je het gemis erbij ik pak het stil voor je in…

Zwak word ik van de gedachten, Ik raak in mijn eigen gevoelens verdwaald En steeds blijf ik weer wachten, Tot iemand anders het voor mij bepaalt Af en toe word ik gek in mijn hoofd Hoe raak ik al die twijfels kwijt? En steeds wordt door iemand beloofd "er komt een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef…

Verkrampt, in jezelf gedoken 'Auw' Zoveel pijn diep van binnen geen idee hoe te verlaten Tranen ontbreken Huilen zonder tranen…

ik begrijp jou wel moeder, dat je me naar de kop vliegt je moet gewoon terug naar die plek van die takjes en twee warme eitjes die ik met zorg, veger en blik opnam en wegkieperde je moet wel en daarvoor trotseer je zelfs de daderes van die dubbele moord…

De witte lakens zijn bevlekt met maagdelijke tranen van nieuw verdriet over oude zaken die niet willen verjaren Oude kou bevriest van binnen resten levensvreugd van toen vertekent ook het beeld van nu tot een simplistisch afgietsel van gedane zaken zonder keer…

Een fluistering van stilte Schemering in de nacht Sterren die intens stralen Maanlicht zo zuiver zacht Het strand stil en verlaten Alleen het ruisen van de zee Zachte golfjes in de branding Nemen mijn gedachten mee..... Mijn ogen glanzen vol hoop Schemer verslagen door licht De wind waait zoute tranen Strelend over mijn gezicht De…

Een gewoonte, zomaar een gebruik. Je angsten laten varen, door een luik. Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert.…