Alle inzendingen over actualiteit

Lege straten vertellen een verhaal van ziek en bang om ziek te zijn, van overuren aan het bed, van kuchen, hoesten, ademnood en pijn, van complotdenkers op tweet en chat. Ooit ademden zij vrijheid. Ik weet nog hoe mijn klikklak in de lege winkelstraat me het gevoel gaf dat de wereld aan mijn voeten lag. Vandaag: hetzelfde klikkeklak,…

waar roze valt in de tweespalt van waken en verder dromen zijn dimensies hun grenzen kwijt er is niemand die kijkt of past op overtreding allen zijn gelijk op het prilste uur van de nieuwe dag als de nacht zijn beelden in licht heeft zien sterven is de keuze vrij tussen dromen en werkelijkheid meteen een wankel moment…

Wie geen bomen meer kan zien, temidden van de bossen, is denkverslaafd. Wie alleen nog wolken ziet, terwijl de zon daarachter, altijd volop schijnt. Wie alleen nog kijken kan, maar bijna niets meer ziet. Wie nog van alles horen kan, maar niet meer luistert. Wie zijn ogen niet gelooft, en alleen nog denken kan, over wie of wat bedreigt.…

zwart spiegelden gebroken ruiten hun onbewoonde staat in een straat waar je de entropie van uitgewoonde huizen indringend rook waar vroeger jeugd in luidruchtig vertier hun plezier zocht in onschuldig kattenkwaad hadden verval en verloop van bewoners de chaos versneld migrant en achterstand op alle gebied schiepen geen positieve…

ik zag hoe vlugge vingers orde in een chaos brachten door natuurlijke krachten hun bestemming te wijzen geen dwang of verbale eisen maar met fingerspitzengefühl problemen naar de juiste paden leiden jij had ook de innemende lach die ontspanning bracht in een grimmig presteren waarbij proberen vaak het kortste einde had…

sierlijk dansen de kristallen op vlaagjes wind voorbij mijn raam waar een enkeling helaas zijn einde vindt in een krampachtig smelten zie ik later de druppels glanzend naar beneden snellen op weg naar laag wit laat de bui zijn sporen na op weer een maagdelijke aard je hoort knispers knappen als kou langs kristallen…

de lucht rekt zich uit, voor de alsmaar stijgende zielenzee…

De Poolse winkels schieten uit de grond Men kan wel spreken over exploderen Ik zou mijn auto daar niet graag parkeren Dan ben je zo tot bloedens toe gewond Verwacht geen helpende politiehand Ze zijn alert maar leggen geen verband…

Zie hoe december veel avond heeft hoe onder een waas van nevel omfloerst licht wat schaduwen strooit over aangevroren glinstering van een wereld die nog nauwelijks zichtbaar is vertel me dan van witte winters met nog late zomerwarmte in je stem neem scherven mee van voorbije dingen en leg ze in een schrijn van herinneringen laat ons…

zij kende als geen ander het kleuren onderscheid dat jou bereid maakt in haar verleiding mee te gaan nam liefjes maar trefzeker je hand om je langs het pad van zwoele geuren te leiden op voor jou nog onbekend terrein waar zij je uitnodigde om eindelijk eens jezelf te gaan zijn jij dacht hemel al te kennen die in evolutie…

2020; wat een jaar een 'lockdown', geen vakantie, wat raar allemaal nieuwe woorden, een andere levenswijze zelfs de werkwijze in het land werd aangepast dat zorgde op onze wegen voor minder overlast Mensen bleven meer in hun eigen omgeving op advies, maar ook als naleving van de gestelde regels voor ons land want waarin zijn we toch beland…

ik kende haar onderkoelde lach de marmer witte handen en haar ijzige blik door eenwording met het materiaal waarin haar opdracht zich zal presenteren zij beitelde schaafde en boorde het transparante blok met redelijk gemak naar de gewenste afmetingen af en toe even stilstaand voor de onverwachte kleuring van een uitbundige zon…

ik zag je handen bruin van de zomer armen sproetig gekleurd in je gulle lach blonk de eindeloos lange dag we liepen en ontdekten de grote wereld in volle groei net na de lente in een snelle spurt naar bloei alles leek nieuw groter dan voorheen immens imponerend alleen al door de formaties van het eeuwenoude steen wij voelden…

jij kende alle talen van de toren uit babel maar de belangrijkste was er maar een die werd niet gesproken maar gespeeld met alle inzet van het hele lijf begrepen worden was de enige prijs juist in het non verbale reikten jouw talenten naar het fenomenale begrijpen van emotie en compassie jij regisseerde het verbinden van…

Het was me het jaar wel Nee geen spel Corona heeft ons allemaal geraakt of getroffen Dat is niet meer boffen Dit jaar vergeet geen mens meer Dat doet soms nog wel zeer Door iemand te verliezen Kun je ......niet meer kiezen…

al het plezier in je lach en ogen is gelabeld veilig geringd en opgeslagen in hun mooiste herinnering jouw caleidoscoop vol liefde en warmte maakt haar eigen vorm en kleur vol pure vrolijkheid die ooit samen intens is beleefd jij bent wat je geeft zonder misverstand recht door zee naar de havens van hun harten om daar het…

Dag kinderen de Sint kan echt niet komen Ik zit hier met corona op mijn boot Er zijn al heel veel zwarte pieten dood Ik laat mijn schip weer naar Madrid opstomen Oh nee....ik moet de pret nog meer bederven Het laatste nieuws....de Kerstman ligt op sterven…

Het licht is naar binnen geslopen zo zacht, ik had het niet eens door het viel op mijn bed en het liet zich door de kamer glijden door de kieren van de gordijnen op de boeken on de kast op de stapel kleding op het bed tot het opeens overal was het liet zich niet temmen het liet zich overal gaan zodat het was en kon zijn.…

Beetje beperkte Sinterklaas dit jaar, Wel scheelt mij dat behoorlijk in contanten En met drie ‘klanten’ weten wij van wanten, We zijn, vermoed ik, daarom heel snel klaar. Kan ik daarna nog snel de boom versieren, Er valt dit jaar altijd wel iets te vieren....…

jij stapte op treden die kleurden lichter werden naarmate jij steeds hoger kwam die interactie liet jou zomaar in het gewichtloze verdwijnen zonder dat jij er gekleurd op had gestaan zo is het ook met je schreden gegaan al ras nam de snelheid toe tot ook jij het niet meer kon bijbenen maar wel kon jij uitstekend je handen…

Plotseling mogen voelen, dat je een deel uitmaakt, van een goddelijk geheel. Zien, dat je kijken kunt. Horen, dat je luistert, naar wonderlijke geluiden, die je zelf niet maakt. Prachtige muziek of lelijk, maakt hier en nu niets uit. Ervaren, dat oordelen niet bestaan. Dat meningen gewoon zinloos zijn. Ervaren dat gedachten ontstaan,…

De liedjes van het bedelfeest met zelf gemaakte lichtjes verwachting vol, wat wordt gegeven? Bedroefd zijn kind en kraai met hun Sint Maarten thuis gebleven. Ook Sinterklaas, met knechtjes Piet die werden niet ontzien Corona gooide niet alleen het roet in 't eten maar ook de kleur van Piet mocht niet gezien! De supermarkt die kwam als…

jij bent ooit fee geweest in de nadagen van magie toen mystiek nog te kerke ging bij de hoge hiërarchie jouw verschijning is altijd een feest geweest in feeërieke kledij waarbij jij wit opende en alle kleuren ontsloot in tutu speelde jij klein ballet met vederlichte danspasjes als kind gedragen door een dartel wervelende wind…

Een beetje korting en bovendien ook nog eens Corona cadeau…

langzaam pakte de dikke grijze mist mij in ik kon nog net mijn hand voor ogen zien in duizenden lichtspikkels werd het inkomend licht gebogen tot een feeërieke schijn voor de ogen er waren geen geluiden meer van buiten door demping was de wereld afgesloten van het leven de vochtigheid benauwde mij maakt het ademen zwaarder…

ik wist dat jij de hoedster was van vele goudgerande schapenwolkjes dat deze volkjes het blauw als leefgebied hebben geadopteerd samen met hun vriend de wind die blind vaart op wat jouw handen hem hebben geleerd jij opent in het ochtendrood waar de wol nog bol staat van de warme nacht pas als de zon zich na de klim weer hoger…

Kom op ouwelui! De jongelui zeiden: Wees radicaler! Daar vloog een tomaat Ophouden jullie! De ouwelui zeiden: We gaan je royeren, dan sta je op straat! Terug naar de roots! De jongelui zeiden: Wat meer KenML! Stop met die onzin, geen communisme We zijn socialisten, dat weet je toch wel?! Toen werd het ruzie met geklooi en gedoe…

Ik hoop dat er iets is om je aan te warmen. Dat je spullen in de tent op orde zijn. En er nu een bord voor je staat dat smaakt.…

ik heb je geschapen uit de mooiste stukjes die een puzzel hemels maken niet in een zesdaagse en dan de zevende dag een noodzakelijke rustpauze vragen maar levenslang kijken en in die tijd vergelijken of de expressie van leven echt alles heeft gegeven geen beeld maar wel in het leven staan met interacties vol emoties op…

Niet weer De eerste lockdown was vertragen in het dagelijks leven. We leerden onze buren weer kennen. We gingen bij oma aperitieven en zij voelde haar hip en jong. Maar de tweede is er teveel aan. Sommigen zien het niet meer zitten. Oudere eenzame mensen zijn het er slechts aan toe. Nu de Kerst en het Nieuwe jaar in aantocht is. We…