Netgedichten

netgedicht (nr. 72.994):

De tweespalt

waar roze valt
in de tweespalt
van waken en
verder dromen
zijn dimensies
hun grenzen kwijt

er is niemand
die kijkt of past
op overtreding
allen zijn gelijk
op het prilste uur
van de nieuwe dag

als de nacht zijn
beelden in licht
heeft zien sterven
is de keuze vrij
tussen dromen
en werkelijkheid

meteen een wankel
moment in het
ambivalent bestaan
het echte gaan of
fictie die de dag
verder nog ontkent