Alle inzendingen over afscheid

En dan, als elke zakdoek nat, het laatste woord gesproken is, de blikken rusten op de kist, dan kiest zij voor het middenpad. Ze heeft geen plan, het hoofd omhoog, zo zonder angst alleen verdriet Ze kent haar plek, die had ze niet. Weet niet meer wie met wie bedroog Ze heeft een afspraak met de dood, met wat het was, komt nooit meer terug. Ze…

Ik zocht naar de plek Van lang vergeten dromen Reisde de wereld rond Om tot deze plek te komen Veslonden heb ik ze Als kind en escapisme De verhalen van wezens Uit magische mythes Nu rest er niks meer En vertrok op mijn reis Zocht naar de graal Van mijn eigen verhaal Vlak voor het duister Mij in het einde omsloot Zag ik heel even…

Dag moeder, zeg ik, en daar zit je dan, ether in de hoeken van je ogen, ik wil het verwarren met tranen, maar het gevecht met de redelijkheid is allang verloren. Vroeger was ik voor je een open blad, elke nerf kon je beschrijven als een tak van een boom in een park waar de winter geen ziekte was, elke haar had je geteld, elke traan vermeld…

Er staat een oude boom in het bos zijn takken krom begroeid met mos hij steekt niet meer zo fier in de lucht soms denkt hij wel met een diepe zucht het bos is echt het bos niet meer wanneer zie ik de anderen weer.…

Stap in mijn lichaam en lees mijn gedachten. Raak het maar aan, dat hart dat eeuwig op je zal blijven wachten. Kus mijn lip en voel de tinteling door je gezicht, leg je hoofd op mijn borst en voel het liefdesevenwicht, leg je hoofd op mijn borst en voel hoe het weggaat al je stress, ik kan je niet meer geven dan mijn hart, ik ben ook maar een…

met je ogen wil ik leven al mijn liefde zal ik geven maar mijn handen blijven kleven aan de dingen die ik gaf. in je ogen zal ik leven al je liefdes wil ik vergeven maar mijn handen blijven beven bij de dingen die jij gaf. heel mijn leven moet ik geven aan de dingen die wij kregen maar vandaag geef ik je leven met de bloemen op je graf…

Meisje toch Zegt mijn vader Twee woorden met omfloerste stem uit ruwe bolsterkeel zacht zalvende traanbevrijdende porseleintere twee woorden raken diepe pijn van ons verlies meisje toch zegt mijn vader twee woorden maar zo zal het hierna nooit meer zijn…

moeder van klein kind stapt samen uit het leven een bericht in de ochtendkrant en ik lees het met kippevel want ..... hoe kon je die stap nemen? ik kan maar niet begrijpen hoe je komt tot je daad zo uit de wereld stapt je familie en vrienden zo machteloos achterlaat was er niemand die wilde helpen of luisteren naar jou hoe wanhopig…

Verdrongen emoties Vormden vuur in jouw ogen Het was alsof De wereld brandde Je hand gebald Om het te verbergen Toch zag ik dat Je vingers trilden Je trekt je terug Het gevecht bood geen uitkomst meer Ik voel de steken In je hart Je lichaam wordt slap Nu hoef je niet meer sterk te zijn Ik kijk naar je ogen Voor de latste keer…

Weg weg van de pijn! Weg, weg, voorgoed weg! Uit die verschrikkelijke wereld, vol mensen waar de springer niet meer wil zijn! Springer wat doe je ons aan? Je vergalt zonder het te beseffen met jouw sprong voor vele gezinnen het bestaan. Jouw bloed springer aan de machinist zijn raam. De conducteur gaat kijken en ziet de resten van…

Stilstaan met de gedachte aan het geluk van het moment waarin ik om me heen keek en elk woord mijn gedachten opgewekt verliet. Waarin de tijd een spiegel was die mijn gedachten steeds een ogenblik gaf om te bewaren als de geschiedenis van elke kleur en elk geluid dat niet voorbij gaat in de vertrouwde stilte. En alles niet zou…

dat vleugje jou tussen de regels laat zich niet afschrijven het blijft sluimeren manifesteert zich door alle rede heen hoeveel zinnen ik ook heb gewit nergens staat iets zonder jou ook al schreef je zelf je laatste strofe en kan jouw inkt me nu niet meer bereiken mijn innigste blauw blijft ook van jou…

Dichterbij komt mijn afscheid, mijn afscheid van jou. Elke dag een beetje afscheid, dan doet het definitieve minder pijn Straks komen de tranen Dan is het voorgoed voorbij Mijn liefde voor jou loopt dan ten einde Hield jij ook maar van mij.. Ik hoop dat je soms nog aan mij denkt, met je lieve glimlach Want in mijn hart zit een kamertje…

Ik koester Jouw laatst gestuurde brief Een brief Waarin je afscheid neemt Niet lang En zonder sentimenteel te zijn Wijs jij Op een naderend einde Een einde Tussen jou en mij Natuurlijk vloeide er een traan Ontstond er een orgasme van pijn Maar ik begrijp waarom je moest gaan Waarom je niet meer bij mij kon zijn…

Mijn beschermengel Waar je ook heen gaat en wat je ook doet, weet dat ik altijd over je waak, en zal je beschermen en leiden wanneer het moet...…

Lieve schat, Ik wil je nog niet kwijt, Je bent nog veel te jong. Je krijgt straks heel veel spijt, Ik wou dat je nog veel zong. Je mag nog niet weg, Dat brengt heel veel pech. Blijf nog heel lang, En wees maar niet bang. Het is nog te vroeg, Je hebt nog veel voor de boeg. JE MAG NOG NIET WEG!!!…

ik ben een zus en broer verloren dat deed heel veel pijn maar ik , ik zal altijd hun grote zus zijn wat er ook mogen gebeuren we zijn julie niet vergeten en zullen dat ook nooit doen dus kleintjes rust nu maar in vrede het is gedaan met al de pijn waar julie nu ook mogen zijn we komen julie zeker nog wel tegen waar…

vliesdun bedekt is broos gebeente mat zijn haar oude ogen maar stil geniet zij van de rook met diepe halen ingezogen hangend in haar geknoopte matje wacht zij of die ene klant nog iets uit haar kraampje koopt bekijkt het jonge volk dat langs haar rijdt en loopt onwetend wat het leven brengt voor haar zo lang al lengt het zoete de diepdroeve…

Geproost op het afscheid Afscheid van een oud jaar De laatste noten verdwijnen langzaam in stilte Stilte die opnieuw gevuld moet worden Nu lijkt 2008 nog kil en leeg Leeg maar nieuwe mogelijkheden staan alweer in een rij Een rij van gebeurtenissen Die ons snel leiden naar het einde Een einde maar het begin van het nieuwe jaar…

Al die energieverspilling Na het teruglezen van mijn creaties Al mijn woede en frustraties Op papier een levenloze uiting Verschrikkelijke gedichten Alle behalve één Die ene dichterlijke edelsteen Die ene die wonderen kan verrichten Die ruwe diamant is nu geslepen Ik wil nooit meer een akelig gedicht Eén die bevriest en verstikt Ik…

Heb ik een nieuw woord gevonden en een oud gebaar vergeten ? Of heb ik jou toch achtergelaten en verdeeld in een puzzel van verdriet ? Wanneer je zwijgt zie ik ogen die geen geschiedenis willen bewaren, en alleen maar een afscheid willen herhalen. Zo ben je een schim en een schaduw die me volgt op een scherm waar we elkaar vonden…

Die bevreemding, dat plots iemand je niet mag en dan- zo maar zonder reden- slechts dat slechte in je zag. Steeds nog leven met verbazing dat gebeurde, wat toen was, waar je plots- zo zonder reden- zoveel haat in ogen las. Het is niet erg, maar maakt onzeker, dat het niet voorspellen laat wie van hen ( vandaag je vrienden) ook nog morgen…

In de aarde is slechts duisternis waar de wormen zich aan je laven. En daar ik zo het duister haat wil ik nooit begraven. Dus als ik mij op mijn laatste dag van het leven af zal keren, mijn lief, vervul mijn laatste wens en laat me dan cremeren. Nog één keer warmte om mij heen, nog één keer in het volle licht. De laatste glimlach om mijn…

Laat je vallen in de diepte en kijk niet meer om...…

Ik hield de achterdeur van de zwarte limousine voor je open. Je was klaar en kon gaan. Naar een nieuw bestaan. Ik draaide mij om, om naar de achterblijvers terug te lopen. Dicht bij de plek waar jij nu rust, vloog een vogeltje met ons mee. Het vloog van boom naar boom, van tak naar tak. Ongewoon mak en vrij. Het maakte ons stil en een soort…

jij kende het hout aan de kleur de lijnen en de jaarringen stammen ontschorst ogen in balken plankvast en lateraal op hardheid gekeurd je hebt ze vastgeklemd in de schroefbank met de handgeschaafde schavelingen en de borstel bij het zaagmeel geheel verfijnd door het zandschuren bewerkt met krulboren in alle soorten heb je gebeiteld…

ze was plots vertrokken één ticket. heen,...en niet terug! geen tijd om het te beseffen tranen droogden niet tussen de sterren is het goed ziel zweeft hier ergens rond de reis is oneindig. heb nog even geduld. ik kom straks ook nog heen,... en nooit meer terug!…

Rouw niet om mij Mijn ziel is vervlogen Naar een nieuw begin Een hoger doel Duizend wegen hebben mij voorgelogen Ik liep ze, zonder te gaan Met een hoger doel voor ogen Stond ik alles in de weg Wat mijn ziel heeft gedaan Heb ik verworpen Ik greep de kans Om voor altijd weg te gaan Rouw niet om mij De tijd is nog niet…

het drama kijft boven het hoofd ze schrijven niet meer maar brullen de letters van het behang dat stilaan naar beneden komt ik blijf stijf mijn lijf ook al stijf van de zenuwen en ik brul uiteindelijk mee dat ze me niet motte hebbe de stilte spreekt voor zich net zoals ik momenteel de advocaat mag niet wil ook niet, zo bang maar…

het licht wekt de ochtend we stappen uit de droom die ons onverhoeds of verwacht zal voeren naar de grote slaap we stappen uit zo lang we kunnen negeren onze droom het ochtendlicht is onwetend als de grote slaap ons in een dwingende omhelzing meevoert in een eeuwige droom…