Netgedichten

netgedicht (nr. 21.184):

Voorbij hemelbomen

koude handjes in de mijne
knijpen harder bij elke stap
dichter bij de rauwe waarheid
op het betraande laatste pad

verloren is het kleurenlicht
uit zijn zachte kinderogen
nu er alleen nog leegte wacht
groter dan de hemelbomen

Schrijver: Hanny, 17 juni 2008

jthm.vanalphen

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: afscheid

dood

4.2 met 32 stemmen

2.091

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Peterdw., 17 jaar geleden

En een traan van mij.
Erg mooi neergezet.

Sanne L, 17 jaar geleden

Je hebt me geraakt met dit gedichtje.
Waarin je heel mooi beschrijft hoe kinderen
afscheid zeker voelen!

Hilly, 18 jaar geleden

Ontroerend mooi geschreven.

jan haak, 18 jaar geleden

Mooi en gevoelig geschreven droefheid !

Adeleyd, 18 jaar geleden

Heel mooi, Hanny! Ook al afscheid....zoals in het vorige gedicht. Hier gaat het echter om hoe een kind het voelt: leegte!

Geef je reactie op deze inzending: