Alle inzendingen over tijd

De schrijver schrijft gepassioneerd, verhalen van weleer... Denkend aan die tijd, geveld door zoet hartzeer Nostalgie is hetgeen hem drijft en doet hem even leven, in de tijd die hij beschrijft. Al is het maar voor even... Door menig melancholist is hij de hemel ingeprezen, Maar realiteit, zo hard, weerhoudt hem om zijn eigen boek eens…

In de toekomst is nu niet te kijken maar ze is vandaag tastbaar te maken harde kansen roepen van de daken kom! kom nu hier je leven verrijken blinde ballen worden aangeboden voor het kennen van de speelse goden moet ik spelen om vandaag te winnen of is het beter op tijd te gokken wachten leert maar heeft het lot voltrokken zeker lang voordat…

De spiegel gaf mij weer met jouw gezicht als stonden wij elkaar weer tegenover. Wij hingen in het koude glas voorover en maten van elkander het gewicht. Stil, om wat van de ander werd vermist in onbewust of onbedoeld vervagen van alle al vanouds gevlijde lagen, waarmee de tijd kon worden uitgewist. Je tastte langzaam naar mijn hand jouw…

je vrijt met mijn gedachten maakt woorden in mij los streelt aangenaam de zinnen verpakt in lichte blos je grift in mijn geheugen je naam, je hart, je lijf kus de tijd die ons nog rest voordat ik hem verdrijf…

We waren eeuwig jong met stormen in onze harten onsterfelijke drang en dorst naar avontuur en bergen hoog de nachten lang de dagen kort het vuur van ongetemde harten Niets was heilig in de sixties we braken muren tot het ochtend werd beklonken de saamhorigheid geen sloten op de deuren men was een vriend of bondgenoot kruiken met dromen…

gezond gekleed hoog geschoeid van huis naar school langs Ford en Coöperatie de kerk op afstand door klokken mateloos geboeid zoek ik hernieuwd de simpelheid natuurlijk aanvaard node gemist nu verouderen minder draaglijk is pijnlijk de durende onzekerheid van het bestaan mijn voeten gaan op herhaling langs de hoofdweg levensader van mijn…

Voor de tweede keer in zijn leven raakte het onvolmaakte in een spiraal van streven Ooit greep hij zich vast aan de filosofie van de tijd Zijn wens bleek een contrast De eerste keer was fataal een poging tot permissie een toekomstideaal De tweede keer was een onthaal een dilemma zonder grenzen verdwenen moraal Nooit gaf zijn…

in je haast vergeet je haast de plaats waar je nu staat al in gedachten daar waarheen je reist, maar zo geniet je niet van hier en ook geniet je niet van daar want bén je daar dan denk je alweer verder…

Het is de tijd van het dunne laagje huishoudjam en goedkope margarine verstelde kleren opgeknapte fietsen met houtblok rond trappers vaseline op de spaarzame glimmende delen de fiets in de schuurperiode het is geen speelgoed het veld in op zoek naar zuring en klein avontuur de vis per bakfiets uitgevent de borstrok de lange kniekousen met…

Toch nog zichtbaar in gewone sporen Zoals muziek en schilderijen In..., ja, zelfs in rode ochtendgloren Of in lange staande rijen Hoe kort van stof ook, het is tijd Die verandert als een landschap Waar een reiziger door heen rijdt Ook als hij loopt, steeds stap voor stap Maar het grootste deel is nog niet zichtbaar Van hetgeen in verten…

Wanneer je iets annuleert, hoef je het niet meer, wanneer je op iets speculeert verwacht je toch een enkele keer dat je béter uit de strijd komt. Als men ooit ging duelleren was dat om eigen gewin. De vrouw waar het om draaide moest en zou bij eigen gezin, de zwakste dolf het onderspit. Ach de tijden zijn niet anders, dan de goede oude…

We wonen in Romeinse en barbaarse steden waar het paleis van wellust mij verder duwt naar een punt achter het verleden maar tegendraadsheid komma’s spuwt Laat mij hier mijn dromen dromen tussen het wit van de volle maan over de bloemen en de bomen bomen niet doelloos sterven maar verder gaan Als penseelstreken zijn jouw blikken over het…

Wie jij was ging ontastbaar verloren in de uren die werden gedeeld omdat jij je aan mij hebt verspeeld. Wat je wordt blijft voorgoed ongeboren. En hoewel ik door tijd ben verbonden drijft ons elke tel verder uiteen want we hebben elkaar slechts te leen; nimmer worden wij samen gevonden. Ieder deel van ons was al bemeten, ieder nu een onmogelijkheid…

Wij wachten daaglijks dat morgen Vrijheid aanbreken moet, Om nooit meer te gaan in ‘t verborgen Terug – ons licht voorgoed. Gebeuren zal dit niet, Zomin als een engel daalt Naar streken waar verdriet Tot wanhoop wrang verschaalt, Niet volgens onze orde: ‘t Geluk wacht zijn eigen tijd Om geboren te worden Binnen de werkelijkheid. Maar…

Met huid die toch al door de jaren heen verbleekt blijkt grenzeloos het uur doorstaan waar je zo even nog van opkeek in de spiegel van een druppel glans. Niet wit van ouderdom doch schoonheid lacht een halve maan en nacht legt teder nog een hele baan.…

altijd tijd tijd rijpt en plakt aaneen als beslag slag slag verslagen en als gouden muiltjes gedragen draag draag de last met hoop op leven bedrogen drogen drogen van de wind op zee zo ongedwongen dwingen dwingende dingen niet gezond, niet goed voor mensen wensen wensen vaak haast het onmogelijke onverantwoord antwoord…

ik lig al dagen in een gele plas zo luieren velen in nat vergeten ik droom van toen ik een baby was men bekijkt me, wansmakelijk bij het eten misschien neem ik beter eerst eens een bad zo luieren velen in nat vergeten ben ik er nimmer, doet iemand dat wat heeft men aan mij straks herinneringen misschien neem ik beter eerst eens een bad…

De nacht dempt elke kleur en zwart het witste wit tot een vermoeden ik verschuil me moeiteloos in ’t veld onzichtbaar voor een ongewapend oog terwijl ik niets heb te verbergen een motor jankt de nacht in ik meet de afstand groot voorbij de eindigheid blind geworden door de duisternis neem ik wat stippellichten waar als aardse vonken…

Daar de huizen, de bomen, altijd hetzelfde, vermoeiend. Aan de andere kant het park en kinderen die joelen. Op de stoep voor zijn deur altijd al een mens, oud, die toekijkt en niet lacht. Welke vraag blijft nog open? Ver, de horizon een oever zonder overkant; en haastig, een vleugelslag, wolken.…

ik tel de zegeningen van de tijd verdwenen zijn de uren van vervelen met verre vrienden kan ik ‘weemoed’ mailen een MP3 verdrijft de eenzaamheid de video verstilde tot mijn spijt een DVD zou alle wonden helen een Xbox waar ik dagen mee kan spelen al kom ik nooit als winnaar uit de strijd de magnetron ontdooit het hardste ijs in tram en…

De wind stormt het nieuwe jaar binnen met kracht 8 op de schaal van Beaufort, smijt slagregens en hagelstenen royaal om zich heen, breekt boomtakken af. Het nieuws wordt kletsnat, reclame bekogeld, de kerkgang danig gehinderd. Een hoed kiest het hazenpad. De vaan is volledig dolgedraaid, de kinderen zijn uit hun gewone doen. Een valse start…

Polsstokspringen, stekelbaarsjes vangen, verstopperetje spelen, wonderen ontdekken, zwemmen in de tochtsloot, aan een 2-cents ijsco likken, op de boerderij logeren, schotsjesspringen, het leven is èèn bries geluk! Een studie beginnen, vechten voor je papieren, een vrouw veroveren, voor kinderen besluiten, je plaats verdedigen, concurrentie…

Zo vieren wij het nieuwe jaar met een ren en duik naar elkaar van het frigo toilet naar bed naakt klappertandend van de kou maar dat is slechts een moment dan sluit het dons zich over ons ontdekken we een lichaamslijn die onze beide lijven huiver strelend snijdt voeden we ons met de illusie van een even eeuwig zijn…

Een langere weg, klaagzang. Geen idee waarnaatoe, nergens heen. vliegend in de ruimte, geen besef van tijd. Liggend in de verte, iedereen afgezaagd. Liever staande, elven en feeën. Leven of stilte, Luid of dood.…

De tijd was maar geleend, de dagen wilden hun mooie uren terug in ruil voor alle herinneringen die verdwenen Op mat fotopapier verschenen, gaven zij negatieve afdrukken van een werkelijkheid die waan niet eens benaderde, zwart en wit wisselden elkaar soms schitterend als siervuurwerk af, de hoekjes gekarteld en omgevouwen als oren…

winterland verstild, bevroren de kortste dag is net voorbij ik kijk verlangend uit naar morgen droom de nachten alweer korter en de dagen stralend licht geloof nog steeds misschien te vaak en tegen beter weten in in elke dag een nieuwe kans in elke kans een nieuw begin een gezond, gelukkig en hoopvol 2005 toegewenst…

Het net ontwaakte licht sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken een ochtendgloren meldt zich bij huize Matanze waar de rijken van toen en nu nog overdadig dromen en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen Bomen van stavast hebben er eeuwen langs zien zweven. Verdwaalde meeuwen slapen er nog immer in hun schaduwen terwijl in het…

onverwacht werd hij mijn vijand jaren lang was ik vergeten dat hij woekert als een bosbrand hoe ik hem ook wilde meten vrienden dreven naar de welstand spraken met hem als bezeten over invloed en het hoogland elke deur werd toegesmeten kansen werden langzaam vierkant namen werden aangemeten door zijn duren en zijn schrijftrant in historie…

Schep mij een nieuw harte, o God! DE PSALMIST. Hoe vlieden, hoe jagen De rollende dagen In wisslende vlagen Van zoetheên en plagen, Van smart en genot? Van smarte Voor ’t harte bij ’t wereldse lot! Van zwoegen Bij ’t ploegen, Door de uitkomst bespot! — Maar blijdschap in ’t streven Naar 't hogere leven, Verenigd met God! o Vloeit…

een witte wereld die ons warm verwachtte je lachte toen ik zei, ik kom nam alle risico's, was blij gordijnen sneeuwden en je opende vrieskou je huis een warme kerst ik was zo graag bij jou we zetten uren stil in samen met elkaar toch klepelde de kerkklok zijn openlijk misbaar de stilte luisterde terwijl wij gaven we telden onbewust…