Netgedichten

netgedicht (nr. 6.890):

Schaduwen in Tijd

Doordrenkt van nachtelijk oranjelicht
Kunstvuren neerkijkend op voorbije tochten
De oude straat is nu als enige verlicht
Een levensweg in alledaagsheid vervlochten

Mijn schaduw komt als een tweede bij de lantaarn
Draaiend snelt hij zich strekkend aan me voorbij
Vervaagt en wordt opgenomen door de nacht
Terwijl ik het volgende licht nader voor mij

Daar komt de schaduw opnieuw naast me
Het pad van generaties volgend met vlijt
Oude stappen herleven, onbekend verleden heden
Dan vervagend met het verstrijken van de tijd