Alle inzendingen over actualiteit

steeds onbeschaamder het verdraaien van normen empathie en compassie door zijn handelen verkracht pluche en macht onweerstaanbare aantrekkingskracht vanuit heers - en verdeel is zijn leiden daarbij geen enkele leugen vermijden de waarheid veracht een tweet, een boodschap veel kabaal om de macht waar de weldenkende eigenlijk enkel…

zij weet van het hete bloed dat al generaties lang door de aderen stroomt de korte lontjes het warm gemoed wandaden die te snel worden geschoond het is eigen in voor en tegenspoed maakt geen vrienden tenzij belonen dat doet zij dwaalt door de koude gangen van het slot dat eens geliefd was door zijn feesten het is leeggehaald…

geschiedenissen zijn geschied vallen niet uit te gummen wat nu en nooit zal kunnen je kunt er hooguit iets van vinden een klok kun je steeds opnieuw opwinden maar de tijd die geweest is blijft verstreken terugdraaien lukt niet fouten zijn en worden nog steeds volop gemaakt het verleden valt niet echt te compenseren de pijn gedragen…

Het is zaterdagmiddag geworden. Laten doe ik wat ik laten kan. Kijken doe ik om me heen. Mensen lopen door onze winkelstraat. Van daar, naar hier en verder. Hier blijf ik waar ik ben, totdat ook ik zin krijg, om op weg te gaan. Mijn geest reist me al vooruit. Mijn lijf wil naar huis toe gaan. Mijn ziel met schepen mee. Wil veilig zwerven…

In 's-Gravenhage staat de tempel van de vrede en het recht Als paal en perk aan 's werelds strijdtoneel en krijgsgevecht Onderdeel van de VN, New York als hoofdkwartier Ook al bleken daden dikwijls enkel tijgers van papier ...Maar inderdaad, zoals gezegd en desgevraagd meer dan terecht... ...Is het wellicht teveel om te benoemen…

ik ken je dialoog de tussen hupjes voordat jij weer onze passen loopt in een ambitieus gesticuleren een stuk vitaliteit waarin eigenwijsheid moeilijk is af te leren zonder op tenen te stappen of op de rem te trappen competentie spreekt met overslaande stem onderschrijf jij met gebaren de finesses van het wereld overstijgend plan…

Een vorm van een telbaar oneindig aan- tal zijden als symbool voor deze kwestie APEIROGON tekent deze situatie de vaak bloedige strijd tussen Christenen en Moslims; het Vredeslied van Rabin symboliseerde de absolute waarheid die geenszins mocht zijn 't recht van de sterkste zal zeer zeker zegevieren maar tegelijkertijd slechts verliezers…

ik keek naar vingers die dansend over de toetsen vlogen in een weergaloos spel van snelheid en souplesse een staccato rood touche van gelakte nagels bracht leven in de brouwerij van woorden tot bruisende zinnen het is probleemloos spelen in de eigen lettertuin zonder visuele controle van ogen die met een dromerige lach in de…

jij kent nauwelijks drift het tomeloos jezelf laten gaan waarbij vooral niets in de weg mag staan pas als jij de ruimte krijgt woed je alle boosheid uit dan stormt en hagelt het dwars door de ruit tot rust gekomen ben je nog verbaasd dat jij verder bent gegaan dan in alle dromen die…

ik heb je zien kijken met een mengeling van verbazing en ontzag in je verraste ogen jij kent de onwaarschijnlijke wondertjes die samenhangen met een warme ontvangst van jouw blik waar actie en reactie voorspelbaar is gaat veel van het mirakel verloren in de altijd aanwezige sceptische mist…

‘Klopt dat wel?’ vroeg de man aan de boodschapper die als bewijs op de deur klopte ‘Hoort u dat’, het klopt toch?’ ‘Ja maar, u klopte.’ ‘Dat klopt, dus klopt het wat u hoorde!’ ter verduidelijking vertelde de boodschapper dat er werd gejaagd op alles en ieder die het kloppen niet wilde horen een geweer werd onderwijl geladen…

jij hebt naar je handen gekeken vingers die veel hebben glad gestreken het werken gewend maar in het minnekozen niet op waarde gekend het is de warmte die afschrikt in het totale overgeven ieder wil nog even een eigen stukje privé leven kom je te dichtbij dan voelt dat niet…

Grauwe luchten Herfst in rouw Het spel van kil en kou Wasem met zuchten De muts en de sjawl Ritselende bladeren Kraanvogels die ons voor even naderen Een hert ging met een hinde aan de haal Bladeren verkleuren Dwarrelend richting de grond Een modderplek waar menig zwijnenpret stond Stinkzwammen verspreiden hun geuren Je genoot van…

donker duwt de avond het laatste daglicht voor zich uit in het langer worden van schaduw verliezen kleuren hun huid nog schijnen spaarzame stralen hun lijnen van de laagstaande zon in het langzaam doven van boven speelt nacht zijn speldenprikkend spel in een voortdurend bewegen komen lichten elkaar tegen in een vast decor…

Heeft u de app al op uw smartphone staan Hij is gemakkelijk te installeren En bovendien niet lastig te hanteren Zet trouwens wel uw bluetooth even aan Wat zegt u...na een week nog niets vernomen Dan moet u meer onder de mensen komen…

alsof de morgen niet bestaat alsof het nooit meer kan zingen en hossen los gaan alle trossen we vinden daar wat van want als de morgen echt niet volgt kun je dan zeggen wie je bent tegen hen die nog vechten was het de avond waard gezellig in de feesttent? alsof de morgen zonder zorgen normaal weer verder gaat..…

in geschoren groen geurt het gras naar toen jij in je blote voetendans een lach vol sjans armen die nog verder reiken dan ogen willen kijken de wereld in een felle draai sensueel vonkt fraai waar adem het gemoed overstijgt kust stilte het vermoeide lijf tot hakken weer uitdagend hun opzwepend ritme klakken en blikken…

De aanblik die het viaduct ons bood Bij restauratiewerk na honderd jaren, Verleidde de bekendste der Bulgaren Voor even te herrijzen uit de dood. Voor zoiets komt hij graag nog uit zijn graf, We zijn nog lang niet van die Christo af.…

een bioscoop met de kleintjes gaan stappen met je vrienden feestjes om van te dromen ze mogen nu even niet de frustratie van de afsluiting de hulpeloze machteloosheid van willen maar niet kunnen het knaagt ons de verwachting het verdriet boost het gemoed dat niet wil of kan begrijpen dat een onzichtbare vijand ons in beperking ketenen…

we hebben de bellen getest waarin we zaten afgesloten van wereld en de rest de unicub bleek niet stuk te krijgen door jaloerse grijpers en geweld nano wetenschap heeft ons eenzijdig doorlaatbaar materiaal verschaft om beveiligd te leven we kunnen de omgeving in en terug de unicub sluit al het andere rigoureus buiten soms…

op het kerkbankje zitten ze naast elkaar zij in klederdracht hij in spijkerbroek zang en gebed onverstoorbaar gebogen hoofden naar God op zoek buiten is er oordeel om overtreden van de wet maar van het virus worden zij toch immers gered laat ze dan maar bidden op het bankje in de kerk als ondenkbaar onschendbaar want samen zijn…

ik heb de lijnen zien verschijnen in je ooit rimpelloos gezicht heb ze mogen lezen jij was niet voor een strakke huid zonder verleden in samen ervaren lazen wij de jaren in hun zorgen en diep verdriet maar nooit zijn wij de ogen vergeten waar een zee van lach zijn rimpelingen gaf die de gezichten deden glimmen van vrolijkheid…

zij rondde heel makkelijk haar woorden door een subtiel touche in de adem die vocalen hun volheid gaf nadruk lichtte op in de begeleidende blik die even twijfel aangaf zonder bedoeling met schrik haar kleine side-passes gingen altijd gepaard met een innemende lach die vooraf al goedkeuring had in haar scala van lichaamstaal…

Het virus geeft een stil protest, mensen die elkaar mijden, als ooit, in vroege tijden de lijders aan lepra en de pest. Het knaagt aan fundamenten, en maakt de wereld koud en kil, jeugd die volop leven wil, getroffen door onnodige regelementen. Dit virus, wat hen nauwelijks lastig valt, beslist over hun jonge leven, waarom geen vrijheid…

ik zag hoe jij lachte naar de laatste vlammetjes in het vuur jij kende hun levensduur jouw adem blies nieuw leven in de ziel van wat smeulende resten wakkerde geesten aan om verder te gaan zoals zij vroeger loeiden in rood en blauw samen vloeiden tot de immense hitte van gods smidse waar weerbarstig ijzer gebogen werd…

de kracht van samenwerking vraagt om saamhorigheid gebaseerd op gezamenlijkheid in missie het denken en doen de kracht van samenwerking is verantwoordelijkheid nemen zonder over of af te nemen gewoon doen wat nodig is de kracht van samenwerking is met kaders als toetssteen de bedoeling mogelijk maken door buiten de lijntjes kleuren…

Het fundamentele. Het wezenlijke. Het essentiële. Het heilige. Zoeken brengt ons in de uitputting. Eenmaal uitgeput vallen we diep. Vallen onverwacht schellen, van onze verblinde ogen. Worden we gevonden. Door wie? Door wat? Luister! Proef! Zie!…

ik lijk gevangen in een hype over hangen de kale schuur met een touw om mijn nek word ik gek heb alles wat ik wil niet in de goede volgorde maar gemiddeld toch wat meer dan een ander wenst alleen in geluk scoor ik geen tevredenheid en dat ligt echt niet aan een grote mate van hebberig zijn ben altijd betoverd door liefde…

ik zag haar ogen lachen zij schoof gekleurde delen in elkaar zonder dat zij vloekten verbazingwekkend snel vouwde en boog zij uiteinden tot hoeken in een vrijwel leeg heelal schiep vormen zonder dissonanten in harmonie naar alle kanten met als enige leidraad het spectrum van aard na alles en de zevende dag had zij het gehad…

een virus maakt de wereld tot een doods verlaten stad waar mensen elkaar mijden als ooit eerder in vroege tijd lijders aan lepra pest en cholera waar ooit vrienden speelden zijn nu straten en pleinen leeg kinderen moeten thuisblijven maken scholen vol van leegte werken kan of mag niet meer als het niet thuis aan tafel kan de familie vrienden…