Alle inzendingen over overlijden

Zomaar een collega altijd spontaan en ongeremd een fijne collega, gewoon zoals hij was ja, zo heb ik hem gekend. Zomaar een collega vertelde gewoon hoe hij het voelde enkele woorden tussen de regels door uitleggend wat hij precies bedoelde. Zomaar een collega die vertelde over "zijn" kinderen van toen over dat deel van zijn leven hoe…

Ik huil mijn tranen branden in mijn ogen nog altijd weer Ik roep, ik schreeuw, ik fluister je naam wat ik ook doe je komt echt niet meer En toch was jij het vannacht die mijn hand heeft vastgehouden mij kwam troosten met lieve woordjes en zei dat ik mijn tranen moest drogen Ik probeerde je te zeggen dat je terug moet komen gewoon…

Dag lief mannetje! Wat ben je mooi! Het spijt ons dat je er niet bent Maar in zekere zin ben je er toch wel Je hebt van je moeder een mamma gemaakt en van je vader een pappa Je zult het ze nooit kunnen zeggen maar ze weten en voelen het wel! Dag lief kereltje! Hoe kan zoiets nou gebeuren? 't Is niet eerlijk! Maar wat is wél eerlijk? Jammer…

De dood neemt altijd wie je wilt dat blijft, Het oude vrouwtje dat ligt weg te kwijnen in haar bed wachtend op de greep van de dood om haar ziel, die maar moet wachten en wachten Dan het kleine jongetje. vol aan het onderzoeken, nog lang niet alles gezien, die wordt weggenomen bij zijn ouders zijn leven Het zieltje nog lang niet klaar, nog…

De witte rozen op je kist deden denken aan eerdere uren, voor elk levensjaar gaf jij een roos, waarmee je liefde wilde sturen. De witte tulpen op je kist, deden denken aan al die dagen, dat je er voor iedereen was, zonder opmerkingen of vragen. Die ene zwarte roos op je kist deed me denken aan je leed, aan die vreselijke pijn, de verloren…

Onderweg naar hemelsblauw maar verdorie nog veel te jong nog zoveel wat ik zeggen wou totdat de realiteit binnendrong Dit kan toch helemaal niet waarom dit allerliefste kind ik merk dat ik volschiet omdat de pijn mij verslindt Ik zing voor jou nog net hoorbaar maar weet…het is voorbij jij aait mij door mijn haar en zegt: blijf alsjeblieft…

Daar waar de wolken zweven en de kleine sterretjes schijnen Daar ergens zal jij verder leven verlost van je aardse pijnen En als ik je erg mis kijk ik eventjes omhoog en zie ik jouw sterretje stralen net voorbij de regenboog…

Lieve Julio Het lijkt eeuwen terug Dat we samen hebben kunnen praten Ik wil je even laten weten dat het goed met ons gaat Het is zo lang geleden dat we hier met zijn vieren zaten We komen net terug van een weekje vakantie Ramon en Raquel hebben genoten Zon, zee, terrasjes en de vriendelijkheid Turkije was een pijl in de roos geschoten…

Mijn blote voeten lieten stille sporen in het tapijt van de uitgesleten treden die ‘k nauwgezet steeds had gemeden uit angst ‘t rustend duister te verstoren Vlammend laaide m’n vrezen in gebeden het stormend bloed stolde zich bevroren m’n jagende blik zocht wijd en verloren naar schimmen uit een ontzield verleden Ik schreeuwde mijn wanhoop…

ergens in het duister onheilspellend honend gefluister zwarte wachter in de nacht houdt onzichtbaar donker de wacht bij de mens in doodsverlangen die in bange wanhoop gevangen zichzelf van het leven beroofd verleid door dwingende stemmen in zijn hoofd strijd tegen gevallen zonen om de macht verlaten, zwijgzaam aan een kruis…

Er danste ‘n klein donzen veertje door een vleugje wind geblazen `t landde zachtjes, lief en teer op mijn geopende handen neer en liet me staren in stil verbazen zorgzaam omvatte ik het wonder drukte het innig tegen me aan om er voor immer van te houden maar toen m’n vingers zich ontvouwden zuchtte `t pluisje bij me vandaan Je…

Dat ik er niet zal zijn wanneer je sterft - mijn hand niet over je gezicht gegleden - is een gedachte die mijn wezen kerft. Als eens mijn geest boven je doodsbed zwerft, Zal ik je vangen in mijn witste kleden. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: De Veltman-verzameling (1996)…

Jij die me warmte geeft Jij die me zo goed kent Een liefde die m`n hele leven duurt Omdat ik je niet kan vergeten Als ik verdriet heb je handen rond mijn gezicht Je troost me met een enkel woord Kust mijn tranen weg Samen kregen we een kind Een kroon op onze liefde Samen konden we de wereld aan Met z`n drieën samen één En dan…

ze deed daar zo heel gewoontjes over, alsof er nooit een woord was gezegd. Alsof het eeuwig leuk zou blijven. Ik had haar niets in de weg gelegd. Ooit sierde haar die jeugdige lach, Ondertussen weggekwijnd onder druk. Haar ogen die geen tranen meer lieten. Ze droomde verder van liefde en geluk. Ze stond daar zo heel gewoontjes te wezen,…

In diepe angst geworteld Gaat het loslaten beginnen Een lichaam dat geboren is Uit de schoot van de moeder Wordt weer teruggegeven Aan de schoot van moeder aarde In diepe angst geworteld Niet wetend wat zal gaan komen Glijdt het lichaam langzaam Door de sluiers van de dood Ogen vechten tegen het zwart De dood sluit geduldig het licht…

Stilte, uitbundige stilte zweeft vloeibaar in het zwerk over mijn woning en mijn kerk vult oor en oog met kilte op slagpennen met goud vernist gleden schrijnend de wonden binnen verscheurden de lach en het beminnen en hamerden op de satijnen kist de lamp Gods is niet gedoofd al verliest de hemel haar heldere stippen en is ook de dag van…

In mijn handen draag ik jouw erfenis van ons leven samen Zij kijkt met helderblauwe ogen in mijn verdriet Nog kan ik je horen terwijl jij mijn naam fluistert jouw glimlach kan ik bijna zien ik voel nog steeds de warmte van jouw omhelzing Nooit gedacht dat deze dag zo snel zou komen Zonder afscheid draait de wereld door mij…

Zes plankjes vormen een kist bekleed met paarse zijde gouden knoppen om te dragen naar het eindig aardse lijden Ik lig daar en overzie de omgewoelde aarde laat ongelijke wortels zien van intens geleefde jaren De zon lacht een warme straal de laatste wolk regent dag een windvlaag waait een woeste groet ik voel het duister trekken wanneer…

Uitvaart van zijne Excellentie DE HERE HUIG DE GROOT*. AAN DE WETHOUDERS VAN DELFT. INCONTAMINATIS FULGET HONORIBUS.* Helaas! wie komt mijn hoop vermoorden? Wat onweer* ruist er uit de Noorden? Verzeker* fluks* ons beste pand! Verzeker, berg het Hollands wonder! Hoe haalt de zon haar aanschijn onder*! O Baltisch meer*! o storm! o strand…

veilige gedachten stralen tot op zekere hoogte nimmer trekt de wind bij als het even nodig is gek toch dat leven altijd maar dood wil en als het niet wil gaat het toch maar dan vanzelf…

Op middaghoogte, de citroen met een kreet afgeworpen van zijn tak, en weggesloten en niet meer geel; daaroverheen stil weggewandeld herinnering - een wandelend blad. ------------------------------------------ Uit: Verzameld werk, 1983.…

de trap naar boven slijt aan alle kanten niets blijft heel de leuning blijft wijst de weg naar boven daar waar sterren hun opwachting maken je begroeten zie, de maan lacht terwijl de aarde afscheid neemt…

Gelukkig heeft niemand iets van Uw lijden gemerkt altijd was U alles en iedereen enorm dankbaar ook al was U in Uw doen en laten beperkt maar dat is niet zo gek met negentig jaar Vanochtend is Uw levenskaars uitgewaaid en daarmee vervlogen al Uw anekdoten in onze droom hebben wij U uitgezwaaid en wat hebben wij vreselijk van U genoten De…

Je was een man, een vader, een zoon, Je was er, heel gewoon Je was er altijd voor je gezin Niemand zag daar iets bijzonders in. Toch hebben wij het steeds geweten Wij zullen het nooit vergeten Je was een goede man, een vader, een zoon Je was er, heel gewoon Je was. Wat zullen wij je missen…

Afscheid is niet eeuwig, maar slechts het sluiten van de ogen, de gedachte blijft bestaan en de geest laat nog niet los. U neemt uw gevoelens mee en ik de mijne, ooit treffen wij elkander weer en zullen wij opnieuw samenzijn.…

Onze papa is een ster Hij staat aan de hemel, heel ver. Als je `s avonds voor je raam gaat staan Zie je daar onze papa staan. Je mag gerust even naar hem zwaaien, Dat doen wij ook heel trouw. En als je dan de wind voelt waaien.. Weet dan... Onze papa zwaait naar jou.…

je laatste woorden waren voor mij ze vloeiden uit je ogen alle kracht van lucht was uit je lichaam weggezogen geen schaduw rondom jou in het licht ben je gegaan met liefde in je ogen kracht vanuit een traan "laat mijn liefde in jou leven en draag mijn liefde voort" de woorden uit je ogen ik heb ze allemaal gehoord nu bouw ik nieuwe…

Ik zie de hoop in je ogen je wilt nog zo veel leren maar ze is gevlogen en zal niet terugkeren Moe gestreden mens sla je ogen vredig neer vlieg weg als een wens en je ziet me ooit weer Slaap maar in bij mij het is echt wel goed zo eindelijk ben je vrij dit leven kreeg je cadeau……

We zwegen allen Alsof afgesproken En volgden haar kist gedwee Stil mijn vader en gebroken En de najaarswind zweeg mee We veegden ogen Langs de dode lanen En omrinden toen haar kuil We verborgen onze tranen Ook de zon ging zomaar schuil We sloegen kruisen En we zeiden amen Nadat de priester gesproken had We stonden stilletjes tezamen…

Is het ondraagbare denkbaar en het ondenkbare draagbaar ? springvloed in mijn hoofd onvermoed veel geroofd in de verte huilt mijn kind en een wolf en de wind…