inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 8.397):

opgedragen aan een immer kranige dame

ze deed daar zo heel gewoontjes over,
alsof er nooit een woord was gezegd.
Alsof het eeuwig leuk zou blijven.
Ik had haar niets in de weg gelegd.

Ooit sierde haar die jeugdige lach,
Ondertussen weggekwijnd onder druk.
Haar ogen die geen tranen meer lieten.
Ze droomde verder van liefde en geluk.

Ze stond daar zo heel gewoontjes te wezen,
Niets speciaal, altijd opgetut.
Een mooie jongedame zonder bontjas,
Enkel God hield haar in de pas.

Ze bleef daar eeuwig staan in alle tijden,
Van herfst over winter tot de zon.
Altijd kranig en zonder ene motie,
Van wat haar uit haar lijden verlossen kon.

Ze sprak daar zo gewoontjes over,
Alsof het iets was van alledag.
Niet dat het iemand wat kon schelen.
Verdwenen was die jeugdige lach.

Zo kwam ik haar onlangs weer tegen,
In de sneeuw, liggend op de grond.
Haar ogen gesloten van schaamte,
Helemaal koud, het was zo dat ik haar vond.

Schrijver: Pieter-Jan Van Remoortere, 1 mei 2004


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 1.400

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)