Alle inzendingen over actualiteit

Het fundamentele. Het wezenlijke. Het essentiële. Het heilige. Zoeken brengt ons in de uitputting. Eenmaal uitgeput vallen we diep. Vallen onverwacht schellen, van onze verblinde ogen. Worden we gevonden. Door wie? Door wat? Luister! Proef! Zie!…

ik lijk gevangen in een hype over hangen de kale schuur met een touw om mijn nek word ik gek heb alles wat ik wil niet in de goede volgorde maar gemiddeld toch wat meer dan een ander wenst alleen in geluk scoor ik geen tevredenheid en dat ligt echt niet aan een grote mate van hebberig zijn ben altijd betoverd door liefde…

ik zag haar ogen lachen zij schoof gekleurde delen in elkaar zonder dat zij vloekten verbazingwekkend snel vouwde en boog zij uiteinden tot hoeken in een vrijwel leeg heelal schiep vormen zonder dissonanten in harmonie naar alle kanten met als enige leidraad het spectrum van aard na alles en de zevende dag had zij het gehad…

een virus maakt de wereld tot een doods verlaten stad waar mensen elkaar mijden als ooit eerder in vroege tijd lijders aan lepra pest en cholera waar ooit vrienden speelden zijn nu straten en pleinen leeg kinderen moeten thuisblijven maken scholen vol van leegte werken kan of mag niet meer als het niet thuis aan tafel kan de familie vrienden…

als zich een zachte glimlach vlijt op lippen ogen rusten in geloken mag ik soms een stukje van de wereld achter je blikken zien waar groen en bloemen heuvels rijgen tot landschappen met de uitnodiging van de stralende zon tot een sprong in een dartel riviertje met bovenaan de bron nog glinstert het opfrissend spatten van water…

ooit zag ik jou even vervagen alsof je gedragen werd door donker licht ik miste het zicht waar contrasten altijd vorm gaven bleef alles beslagen jouw vervloeien in ruimte leek een onomkeerbaar proces door mijn schreeuw stopgezet alles werd direct gereset naar de laatste werkelijkheid ik was je gelukkig niet kwijt door een…

ik heb de bloemen in het gras geteld ik schrok ervan ze waren iel en kort zag dat de diversiteit in het groen compleet verdwenen was ooit was het een wei waar de insecten dartelden en zoemden op een warme zomerdag en wij de mooiste bloemen plukten ze tot slingers regen om aan elkaar te geven idyllisch waren die taferelen…

Durf ik voorbij te gaan, aan wat niet meer bestaat? Aan mijn verleden, dat ik opgeslagen heb? Aan mijn toekomst, die nog niet geboren is? Kunnen we ons beperken, tot wat voor handen ligt? Kunnen we onze aandacht schenken, aan wat er nu gedaan moet worden? Aan zintuigen die bewustzijn scheppen. Kunnen we aandachtig leren luisteren, naar…

de geur van madreliefjes doordringt het geboorteland waait door het geweld gekwelde slachtveld met de ijzeren robots die het lijden van het volk begraven lamgeslagen door angst dat zich als een huilende wolk boven de steden der landen uitbreidde alsof we kijken naar een toneelstuk dat ons koude rillingen bezorgt en de adem beneemt…

ik hoorde je stem in zachte muziek een hand streelde mijn haar op de rand van dromen ik wist dat jij zou komen het was voorzegt ook voor de muziek was al een bijrol in deze seance weggelegd het was geen mystiek uit onbekende verten die mistig schimden maar een gewoon menselijk contact in gezamenlijk dromen we voelde warmte…

jij hebt mij een heel leven kleine stukjes warmte gegeven je deelde niet alleen met mij maar met zovelen geluk kregen wij erbij jouw presentjes wisten de juiste tijd maakten geen keuzes kenden noodzakelijkheid jouw hart voelde waar de spanningen langzaam opliepen nog zonder misbaar jouw blikken netwerkten en streelden ongemerkt…

Best fijn straks Werelddierendag te vieren, En speciaal voor Keesje onze hond. De liefde gaat bij hem vaak door de mond, En zondag is de dag van alle dieren. En daarom geef ik zondag onze Kees Een extra groot en lekker dik stuk vlees.…

meneer de president kunt u even luisteren het is toch onbeleefd er steeds doorheen te praten u wil natuurlijk uw gelijk alles waar u voor streeft meneer de president u bent ook maar een mens natuurlijk en debatteren valt ook te leren een mens met een functie meer bent u niet ik zou toch zweren dat wat ik zag een lesje uit een…

ik zag je als schim van een kleur in een warme vlucht lucht met een zwaai zonder geluid op goed geluk we hebben stilte ontvild zodat ook de schelheid van tonen in gewone spraak naar buiten kan komen zij spreekt zonder woorden maar wil graag begrepen zijn zonder de religieuze hype van eigenwijs waar blikken spreken kent stilte…

Wie zal in de regenboog scheiden De regen van de zon? Zo dacht ik, dat ons beiden Niets scheiden kon.…

Ons perspectief is altijd weer NU. Hier. In bed. Waarin ik nu lig. Daar. Waar jij nu bent! Eén en hetzelfde. Moment. IS dat! Hier. NU! Ervaar dat ene moment. Proef en luister. Zie! Wat volgen moet. Volgen zal. Volgt! Kijk. NU!…

Ik maak me breed in het verkeer. Aan de kant VLERK! Ik moet aan het werk! Als grote man laat je zien wat je kan. Met m'n tanden in het stuur rijd ik naar het juiste uur. Opeens was ik in gedachten weer 8 jaar. Hoe ver heb ik het nu gebracht? En schaam mij diep.... Vroeger op mijn trekkertje kwam het niet zo nauw. En kreeg niemand een snauw…

zij heeft in bewegen de zegen van boven gekregen lenigheid en souplesse als ultieme gift in een lach die aanstekelijk is een heerlijk natuurlijke performance die je meeneemt en vaardigheden geeft in een wereld waar talenten geen centen verdienen is met het uitwonen van je lijf maar waar plezier leidraad is in het speelse…

mag ik je hand gewoon om even vast te houden de warme binnenkant een stukje van je lach die jij mij liet zien toen ik je toch nog heel plotseling zag totaal onverwacht trad uit een samenloop van omstandigheden dit wondertje in het heden mijn hart sloeg over toen jij er was en alles weer jouw stralende liefde gaf volmaakt is…

ik heb je pas aangesproken in je tweede leven toen je het eerste vergeven had in herwonnen vrijheid waar woorden de muziek kleurden zinnen de melodie gestalte gaven in een zich steeds vernieuwend refrein dat zong van zon zomer en warme liefde om net als regen en kou weer immens van te genieten recht uit de hemel in samen…

influenzen een Staatsloterij met enige wensen #ik doe niet meer mee# na ontvangst van 3 nullen kun je best anders lullen aan tafel bij Jinek is er plots niet meer zo’n grote bek ga eens op een IC vloggen in het echte leven inloggen nou ja, er is al genoeg gezegd misschien ben je wel aardig in het echt... ?…

je lach fluweelde zacht in tegendraadse vleug zij lichtte op uit het nog donkere van aangeleerde deugd liet sporen na in het ooit onbetreden nog egale vlak wiegend kwamen woorden in de koude buitenlucht zij wolkten naar behoren maar brachten onrust al snel terug ondanks het fluwelen vergeet jij nooit de tegendraadse rituelen…

Het is zo erg vanzelfsprekend simpel. Ieder mens kan het met eigen ogen zien. Onze wereld gaat aan eigen vlijt ten onder. Makkers staakt vandaag uw wild geraas. Over slimme Zwarte Piet en Sinterklaas. Maak helder water niet langer troebel. Laat troebel water gewoonweg staan. Mensen koken gaar in hun eigen sop. Machtigen staan in stomme hemden…

na ruizelen en suizelen op warme zomerdagen lijk je nu toch eindelijk te ontwaken toont nog met ingehouden adem je opgespaarde kracht pas als jij weer bolle wangen lacht waait de rode stormvlag dan zie ik mijn muze weer laveren op de vlagende wind in een vliegend flaneren waarbij haren hoog staarten en je jas openslaat om krachten…

Als je na de eerste golf nog niet verzopen bent mag je van geluk spreken de tweede moet je aan zien komen doen we net of het niets is vergeleken dus adem inhouden zet je schrap voetbal supporters uitgezonderd je kan toch immers niet leven als leven zonder is en alle artsen zijn verwonderd schuim koppen zonder bal en ongeschonden…

jij laat woorden buiten zinnen dansen in een vrolijke extase van veelal ongekende kansen zich vurig laten zien in experimentele kleuren die als impact ook een nieuw begrijpen geuren de spraakverwarring is nooit babylonisch want feesten kent geen tijd samen genereert een geweldige gezelligheid in een carrousel van losgelaten…

Als voor het huis van afgevoerde joden Een aantal Stolpersteine wordt gelegd, Dan lees ik dat mijn krant volhardend zegt: Er komen STUIKELSTENEN voor de doden. Een krant die st(r)uikelt over st(r)uikelstenen…. Nog zit ik hier met kromgetrokken tenen.…

mag ik voorzichtig je schaduw van de grond rapen om te proberen jou weer in reanimatie tot mens te maken we hebben gepraat de limieten bepaald die we elkaar in alle redelijkheid en na goed overleg op schrift hebben gegeven de werkelijkheid is echter heel anders gebleken natuurlijk paniekte haast tot chaos kon helder denken…

ik wilde altijd al meegenomen worden je blikken delen genieten van jouw lach zelfs je schaduw zou ik dragen zodat ik nog wat dichter bij je was zou graag dromen langs je ogen je zien komen in een onverwachte stap de kleine schrik later toch het handje voor lief evenwicht je edelsteent zon uit gebroken licht regent lente met geloken…

je ogen lachen zacht zing je een reeds lang vergeten lied waarvan het refrein mij ontroert alleen je vingers bezigen het vouwen van lucht een kleine aandachtvlucht die jou ontgaat en een lichte schaduw op stilte en rust achterlaat onopzettelijk of juist gemaakt ik zie je vingers stillen tussen restanten die langzaam uiteenvallend…