Alle inzendingen over algemeen

De lucht is afgezonken als een grijs dok donkere wolken tornen de regen los die striemend valt op de spetterende schaal van de straat haastig golft een veld van paraplus nat opgestoken glimmend overgoten fietsers rijden voorover gebogen in een zorgelijke horde malende pedalen de wind haakt in regenjassen reizigers bij de bushalte.…

geen enkele tijd heelt graag wonden, draaien daarom maan en aarde in een grote boog om elkaar heen? Ongeveer 1,3 lichtseconde om precies te zijn, ruimte kent geen tijd zoals wij geen genade, ook geen wonden meer, steeds dieper, verder, definifief onherhaalbaar, steeds exclusiever lopen we ons landschap uit…

Er vliegt een bezorgdrone van Amazon door de lucht Een pakje, losgelaten uit de Amazon klauwtjes In de vlucht Landt aan een parachuutje in de wind Met een zucht Op het daarvoor bestemde grasveldje Terwijl de drone terugvliegt naar Amazon-Home Waar het volgende pakje alweer klaar ligt Voor een vlucht met de Drone. Ondertussen is de zelfrijdende…

Ik praatte met haar over leven Over koetjes en kalfjes die vallen en opstaan Ik zei niemand is perfect Ze schudde haar kledij van zich af en ik besefte dat ik nog veel te leren had…

't.Liefst ga ik zitten met mijn droomknop aan, onbeperkt fantaseren, maak van alles mee, hoef niet eens op te staan. Kan zo rust scheppen in mijn onrustig brein, duik in een eigen wereld, waar ik altijd gelukkig zal zijn. Alleen zijn is wat ik heel vaak wil, maar door dat veel te zijn, wordt het rond mij heen erg stil. Alleen willen…

Een kast vol jassen Mogen wij in ons leven passen De één zit als gegoten In de ander word je uitgefloten Je wordt beoordeeld naar de jas die je draagt Er is bijna niemand die naar de inhoud vraagt Ga je een keer bloot Dan schrikken de meesten zich dood Zien ze je gaan Zoals je eigenlijk in het leven wilt staan Incognito is de jas…

spontaan, gaan mijn ogen tranen wanneer ik denk aan tijd heimwee cirkelt banen verlangen voert een strijd mijn jonge leven flitst voorbij waar is die jeugd met al zijn mooie dagen ik herinner mij momenten van liefde en welbehagen maar nu ben ik in mijn leven veel meer op mijn gemak want: ouder worden is wijzer worden en dat heeft ook…

je past je aan aan de waarden van jouw levensidealen je werkt je echt te pletter in deze opgejaagde wereld je neemt geen pauze je neemt geen tijd om te praten met mensen van wie je echt wel houdt mijn vader vertelde me eens: jongen, in het leven is er maar één ding wat echt van belang is zaai zoveel mogelijk de liefde uit want je oogst…

Zonnestralen glinsteren door de kruinen van bomen. Schapen lopen onwennig op het besneeuwde weiland. Een moeder met een klein kindje aan de hand. Dat met haar meegetrokken slee wat loopt te dromen. Zo maar een beeldimpressie van een gewone winterse donderdag. Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…

rood, geel, en zwart de kleuren van mijn hart Belg in hart en nieren, maar andere kleuren kunnen mij ook plezieren neem nu rood, wit, en blauw Holland waar ik zo van hou met mijn vrienden bij het dichten kunnen we wekelijks onze pijlen richten bij Freaks wordt alles wel gelezen en een oorkonde wordt gegeven het gedicht in de…

Meteen bij aankomst al spleten mijn ogen toe. Een ufo zwevend boven een kraakhelder gazon. Een kerk voor techneuten. Compleet met carillon. Ik ging er met opa en oma naar de toekomst toe. Van bijna alles weet ik sinds die dag het hoe. En dat de expositie ergens bovenaan begon. het was een museum waar alles mocht en kon. Ik kreeg een souvenir…

mijn laatste vers is van de site gehaald en ik ben het, die daar dus flink van baalt Het vrij vertaalde vers, dat mocht dus niet wel gek dat men ze her en der toch ziet.…

Just the sky is the limit Ze rijken niet tot aan de hemel maar steken boven de wolken uit. De statige kantoorgebouwen. Ze zijn verheven. Het moet hoog zijn. De kracht en sterkte van hoogte moet erin schuilen. Ze staan daar trots van vervoering In al hun glorie. Ze moeten kunnen trots zijn, op hun eerzuchtig gebouw, dat oprijst in pure vervoering…

Een ster is gedachteloos onverwachts oud geworden om niets bekommerd Een ster ontlokt verwondering uit verre expansiedromen, ondanks eenzaamheid op grote afstand Wanneer we haar mysteries bezingen is ze mogelijk reeds weggevlekt in cryptische zelfbegoocheling Evenwel, ondanks alles, blijft ze stralen.…

De tijd, neergevlijd op een velours divan, aanziet nagenoeg achteloos een optocht van mensen vol als boeken. Met een geresigneerde handbeweging, laat hij de stoet des levens passeren, hautain wuivend, met gebogen pols. Zelfgenoegzaam ligt hij erbij, woordeloos manend tot voortgang, zonder fatsoen en zonder geheugen. Eigengereid en zonder…

langzaam sloop het een in het ander en dan plots zijn dertien dorpen familie van elkander een trouwpartij in het groot; van wie krijg ik een warme hand wie staat op als de kouwe kant je kunt ook zeggen om middernacht werd de teerling geworpen, had ik zo gedacht de naam was reeds bekend en doorheen het eerste ochtendgloren zal…

Wees een beetje positief dat kan de wereld kleuren doe dit jaar niet negatief er kan iets moois gebeuren Praat flink naar de andere kant kies niet de spiraal naar beneden als we het doen in het hele land kan het de horizon verbreden De toon maakt de muziek positief zijn wordt een nieuwe sport het maakt iedereen energiek doe mee, een jaar…

De straat is dagelijks, alles heeft een geur en elke geur heeft een plaats. Ginds verdwijnt thuiskomst in een woning, vindt een dakloze een kerk, loopt een wandelaar met de klok mee, weifelen dwaalvogels bij bestemming, bijten remmen zich vast in piepend ijzer en bezegelen hangsloten inpandige leegstand. Onbepaalde geur kent geen toekomst…

je deed moeite mij te plezieren met de gesloten envelop: mijn naam in ronde letters jouw cadeau: een diner voor twee maar mooier het gedicht 'Een reden als een andere'* (...) Dromen wegen die iets? Dichten, is dat eenzaam? Niet bijzonder. En toch ga je door? Dat is een oud verhaal (...) of we ooit het samen dineren beleven die vraag…

365 nieuwe dagen in het verschiet ga voor positief verzamel ieder mooi moment en kleur alle dagen van 2017 met iets liefs maar vooral: geniet met wie of waar je ook bent…

moeilijk ben je te vinden vooral in een hooiberg nochtans je hebt een oog maar je ziet er niet door soms kruip je er doorheen en dan heb je geluk mensen slaken kreten wanneer je kunt prikken dus voor mij… kan je eeuwig stikken…

deze kamer bevat het ongeboren licht niemand verhaalt van moederschoot van een tijd nog zonder aangezicht onwetend dat dit aan duister ontsproot een geheugen graaft om niet te vergeten leven zindert als een streling over de huid o liefde, zal ooit nog iemand van mij weten als een kluis van steen en mos mij omsluit…

Ik ben zoals ik ben doe alles op mijn gevoel want ik woon in mijn hart Ik hou zielsveel van mijn maatje er voor elkaar zijn want ik woon in mijn hart Ik hou van mijn (klein)kinderen onvoorwaardelijk levenslang want ik woon in mijn hart Ik ben wie ik ben met die rot ziekte erbij want ik woon in mijn hart Ik zal gaan als het mijn…

Een dichter die niet rijmen kan, Dat noem je toch geen dichter, man! Dat is gewoon een zwijmelaar, Die breit wat woorden aan elkaar. Als ‘k al die zinnen zo es zie, Vind ‘k dat beslist geen poëzie.…

dit gedicht is als met helium gevulde vorm kleur en vrolijkheid dansend door de wolken naar de zon in mijn kinderhand de levenslange schrik de holte van het touw dat is ontglipt schoonheid die eenmaal losgelaten zelf de weg naar boven heeft gevonden…

de waarheid heeft nog steeds iets meer doortekening dat heeft ze op de leugen voor per slot van rekening…

Vrede op aarde zingen we uit volle borst maar wat heeft het voor waarde in een wereld vol gebrokenheid waar soms te zoeken is naar harmonie en genegenheid temidden van pijn en verdriet, ziekte, afscheid en gemis, temidden van de armoede die in ons land aan 't toenemen is. Temidden van de eenzamen, jong en oud, bij angst voor gewelddadigheid…

Waar de zwaan zwemt met vier jongen over het kleine kratermeer Monticchio zweven de blauwe libellen Calopterix Virgo. Waar de vader zwaan de jongen bedreigt die aan komt rennen om te vissen vliegen rusteloos de blauwe libellen. Waar de vader van de jongen zijn zoon redt - angstig staat de jongen te wachten tot de hand op zijn schouder hem…

een oude Friese Schouw is zíj zoveel meer dan geurend hout penseelstreken op wit papier zij weet van harde winters en van de jonge mei zij is een oude boot en zóveel meer dan alle Friese meren de tijd ligt stil In haar verweerde schoot . aquarel Friese Schouw ; van Jan van der Steen…

de aarde is niet langer plat doch redelijkerwijs het fornuis braakt gekookte melk het gas vergeten er smoort een vroege ochtend in lichaamstaal en hoofdelijke stemming we hebben onszelf onthouden toen iedereen vergat ons te weten hoe vind ik mijn huis terug voorbij de kruising van wegen een streep licht tussen nachten of mens onder…