4012 resultaten.
Pokkenprik
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 292 Zelfs de oude zaagmachine
hapert bij de rauwe aanblik
van jouw bleek gespleten handen
liggend in de doodscabine
met schouders zonder pokkenprik
tonen nagels rauwe randen
ik voel ineens hoe prikkeldraad
onze vlieger uit de lucht sneed
toen we onze klos verloren
je haalt me binnen en geeft raad
bij alles wat ons samen speet;
door jouw…
Toekomst
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 603 Als er geen uitweg lijkt te zijn
En alle lichten staan op rood
Als je niet meer voor- of achteruit kunt
En je ligt bijna in die goot
Dan is het moment aangebroken
Dat een nieuwe weg zal ontstaan
Je hebt zelf de stenen neergelegd
Voor het nieuwe pad in je bestaan
De lichten staan daar op groen
Omdat jij ze zelf creëert
Het verleden is nu…
Bij thuiskomst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 Bij thuiskomst
blaft hij in zijn slaap.
U bent hier nooit eerder geweest?
Dan kunt u ook niet weten
dat hij barbaars spreekt
wat men u heeft verteld
is juist dat ik hem voor lief zal nemen.…
wakker wachten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 93 wakker wacht
men op het
uur dat klinkend
zingt
waarin taal zich
met muziek verbindt
om te vormen tot
een krachtig
rijm
waarin woorden
klinkend samenzijn…
Zielendroogte
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 346 Opgetild vanuit de diepte
klommen wij naar grote hoogte
als een zweep die slagen zwiepte
om een tol van zielendroogte
ons liefdesleven nam een vlucht
die geen vleugel meer kon dragen
wij tuimelden uit ijle lucht
wegduikend in hoge kragen
nu de boorden zijn gestreken
en de stoom is afgeblazen
zijn we weer op wie wij leken
opgedroogd in…
Somniarium
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 Opgeborgen zijn voorbije dagen,
in stukken gebroken.
Alles wat mijn ogen ooit zagen,
in een lade van zonlicht verstoken.
Het licht zoomt langs de bosrand.
Bekend terrein, ik twijfel niet.
Toch weet ik niet waar ik ben aanbeland.
Is het pas werkelijk als het voor het oog geschiedt?…
Zelfgevoel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 339 Jouw zelfgevoel is ondermaats
door mazen in de fuik ontsnapt
zo leef je vrijwel buitengaats
als ziel die zichzelf open krabt
de pijnpunten van jouw bestaan
slaan wonden in het grootste hart
je hebt jezelf meer aangedaan
dan puur te vatten is met smart
je hebt jezelf tot mij gewend
in spiegels van een blinde vlek
wij drogen op in grof cement…
Zou het niet kunnen dat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 215 Aan de ontelbare wezens
die in leed, in werkelijk leed en vertwijfeling
leefden en stierven
en nog zullen leven en sterven
zou het niet kunnen dat
althans mijn hoop voor jullie
m'n pijnlijk onbeholpen hoop
lijnrecht in tegen alles wat ik weet!
dat tóch,
op één of andere manier...
dat die wellicht toch iets-
hoe ijdel ook.…
Drenkeling zonder water
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 120 langzaam heft de drenkeling het glas
op het ondergaan van de zon, moedeloos
maar wel gezondigd is zijn vaarwater
zonder religie niet te drinken
wie kent zijn juweel wanneer het spreekt
en schittert terwijl de haven is gedempt
neem mijn hand en streel me langs
het leven, het is kort zoals het
omgewaaid riet – wel scherp maar
zonder bedoeling…
de pen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 het woord reikt
verder dan de
blauwe pen
waarmee ik door
dorre geest en
wereld ren
om te stuiten
op een dromend
lied
dat men aan
de oever van
het leven ziet…
Met andermans rijkdom
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 199 gevuld met andermans rijkdom
schaar ik me ergens waar het licht
geen bijval kent, het ontmoeten
of het ontmoedigen ervan herkent
de tijd die ik in mijn zakken draag
leeg zoals de kruin waar geen
vogel in rust is de ruimte onbeperkt
aanwezig, geen afbakening die me
kent al hoor ik wel het schreien
van mijn lief, ze is me kwijt zegt ze…
Op hol geslagen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 als een op hol geslagen paard
laveert mijn geest tegen spijt
en vreemde tekens, de zon
geneest en is de dood
voor niets geweest
alle rondingen in hoekige jaren
hebben mij verdomd verwond, geen
tekens van haat maar wel een verzadigde
blik, voldoening in een met moeite gespaard
colbertje weliswaar met krijtwitte strepen
rafelig en steeds…
je eigen verhaal
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 617 soms denken mensen dat ze niet kunnen schrijven,
maar iedereen schrijft zijn eigen verhaal.
Elke dag opnieuw.
jij kunt bepalen wat er gebeurt,
want jij bent de baas.
in jouw leven,
in jouw verhaal,
in je eigen levensverhaal…
Paradijs van een zonderling
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 317 Afgezonderd
vormen bloemen
en een rantsoen aan woorden mijn wereld
Waar jij als vreemdeling in wandelt
alsof je nooit in het papegaaienmeer
hebt gezwommen
jaag je dondervogels
door veren wolken
Over het strand
waar de kinderen van de zon
dansen onder de klapperbomen
staar jij droomloos en kilt de kalmte
Een mens verloren
zonder…
Onweer
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 254 Maken wij elkaar ontroostbaar
hou ik mezelf als kind op schoot
languit liggen op een draagbaar
en even vrijen met de dood
schreien wij dezelfde tranen
zodra de zielen zijn ontbloot
ver van huizen en van banen
hou ik mezelf als kind op schoot
onze weerzin tegen onweer
dat valse lucht met water hoost
spant regenboog als ommekeer
naar diepe…
Onbegrepen
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 472 Wat de slopende nachten mij brengen
zal nooit iemand te weten komen,
omdat ze het wel kunnen horen
maar nooit zullen begrijpen.…
Zomerregen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 406 Hoog en droog achter mijn pc
Nippend aan mijn net gemaakte thee
Vergezeld van een heerlijk kokoskrans
Ontloop ik gelukkig die ene natte dans
Want buiten is er die enorme zomerregen
Goed voor de tuin, die kan er dan weer tegen
Blij dat ik vanochtend de boodschappen heb gehaald
Anders had ik nu ontzettend flink gebaald!…
Splijtzwam
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 267 Nu ben ik volstrekt ondeelbaar
verloren in de karrenvracht
mijn liefdesleven sleept zich zwaar
op onze splijtzwam door de nacht
verval van jouw verlichte geest
hult mij in een eeuwig duister
hoor weerloos huilen van een beest
als ik onze namen fluister
leven aan de oppervlakte
van muien in geklonken zand
drijven waar ik spaanders hakte…
Ganzen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 163 De ganzen weer zo hoog in de lucht,
de wereld werd ogenblikkelijk een planeet
met een hoge koepel en je zag de halzen
ver vooruit gestoken richting het zuiden.
Één werd er ziek en staakte zijn vlucht,
twee andere begeleidden hem, bleven bij
hem tot hij overleed, en haalden samen
de groep in, met veel moeite, geschreeuw.
Zo hoog en met…
1ste keer
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 422 Alles heeft een eerste keer
daarna wordt het gewenning…
Onjuiste percepties
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 183 waar mijn hand de lijnen trok
schetste het verleden houtskool
strepen op het uitgeleefde linnen,
vlinders vluchtten te snel uit hun cocon
en stierven in het merelzoete maanlicht
de nacht was niet meer dan
een bezem waarvan de steel
onzichtbaar de ouderdom flankeerde
met een duisternis waarin de kurkresten
bleven hangen aan de rand van het…
Is dat nou stoer iemand klein proberen te maken?!
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 469 Is dat nou stoer iemand klein proberen te maken?!
Bijv.
Omdat jij Chinees bent mag ik jou niet
Omdat jij Chinees bent ben jij anders dan anderen
Omdat jij Chinees bent ga ik jou daarmee klein maken zodat je er zelf beter van wordt?
Ik ben een Chinees maar wat kan jou dat nou schelen? Je bent misschien een Nederlander? Maar maakt jou dat beter…
Leven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 357 morgen is
vandaag
gisteren
sterker nog
gisteren was
vandaag
morgen
echter
vandaag is
alles
vandaag
dat is toch
geen leven meer…
OPSTAAN !
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 415 De witte vitrage bolt lichtjes op
door de zucht van een zwoele
ademtocht. Een zonnestraal lukt
het om over je gezicht te kruipen en
je neus krult een beetje op door deze
kriebelwarme inbreuk op je ochtendsluimer.
Vlak daarna begint het langzame ontwaken
De morgenstond is voor mij een sprookje
Te mogen zien hoe je langzaam wakkert en
je…
Som der delen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 158 De fysicus
breekt het witte licht
tot kleurrijke stralen
De slager
hakt een varken
in hapklare brokken
De scholier
ontleedt de zin
in zielloze delen
Als zij
de scherven gaan lijmen
komen ze schromelijk tekort…
wacht
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 434 het gesprek van top tot teen
laat langzaam los
daar sta je dan alleen
het pad leidt je door een bos
een weg die iedereen vroeg of laat
moet lopen
het verlangen koppelt het hopen
nog een laatste vraag
fakkels branden fel in deze nacht
ontwaak
kracht
houdt wacht
figuren symbolen demonen goden
alles voorbij gekomen
dagdromen dromers…
Bestaan wij nog?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 346 zoetzure regels splijten
het schrift waar taal emotie
herkent, zonder zich af te vragen
wat de schrijver ervan vindt
maakt hij lange lijnen van het stof
dat zijn silhouet schetst
in een gespleten alfabet – moeders
zoekt een passend lijstje die ze
vervolgens op de tafel zet
hij is niet mij want lijstjes zijn
niet mijn ding, kijk de regen…
Eeuwige jeugd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 134 Een schreeuw loopt dood in misplaatste gedachten, geen honger kan deze maaltijd verorberen binnen tijdige kaders en voorbij voortijdig ingrijpen. In een perkamenten lichaam blijft het kind een kind en de milde regen blust verdroogde kelen. Aan de oevers van stilstaande eeuwigheid wacht de verlossing uit het lijden. De dagen zijn geteld als de slapende…
Bij God
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 238 De zwaarste tocht was het
door hooggebergten, wilde rotspartijen
over spiegelgladde ijsvlakten
dwars door meerdere oerwouden
haast ondoordringbaar, en doorsneden
met de meest onvoorstelbaar
wildstromende riveren
door verschillende
verschrikkelijk dorre
hete kale woestijnen
heen en terug
over diverse oceanen
met slechts een houten…
De zevende dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 137 Het is de dag van lege pleinen en winkels dicht,
behalve dan de tuincentra en de meubelboulevard.
Mistig geklede kerkgangers gaan ter kerke verplicht
en vernemen van het woord en de verlossing aldaar.
De middag is er voor het onvermijdelijke familiebezoek.
Pa zit gereed en al te wachten en ma is druk met de kids
die naar opa en oma moeten gaan…