Alle inzendingen over dieren

Zacht als morgenlicht zweeft een vlinder door de tuin niets raakt ze echt aan Ik beweeg door de aarde zoals licht dat danst op rimpelend water, raak alleen wat zichzelf wil laten raken — mijn breekbare hart leest stilte als moedertaal en weet wat komt, nog vóór het is gezegd. Ik voel spanning in kamers waar niets wordt gezegd, vang wat…

Witte vlinder aan mijn zij waar ik wandel daar ben jij vrolijk fladderend in het rond hoog in de lucht of laag bij de grond onbezorgd speels en vrij elke keer weer volg jij mij een met de natuur teer, lieflijk mooi, zo puur zonder haast en alle tijd vlieg jij tot in de eeuwigheid…

Wiekelwakke vlindervleugels Grijs of terracottakleurig Hemelsblauw of bleek als schelpen Fladderen om bloemenkelken. Naast een glad en zwart stuk marmer Rusten door de zon verwarmde Kopergroene hagedissen. Soms ziet men een adder glippen Fraai maar kwalijk om zijn beten Zigzagzigzag gaan zijn strepen. 't Sieraad dat de bomen dragen Zijn…

Regenboogstrijders in stille zuidzeeën de laatste der maritieme mohikanen getuigen dat niet alles goud is dat blinkt al wordt alom beweerd cum grano salis dat het Spaanse graan de vanouds bekende oudtestamentische sprinkhanenplaag in afzienbare tijd d.v. zal doorstaan ondanks de tijding des onheils van clubs als die van Rome…

Twintig mezenvoetjes hippelen in ‘t groen, zurkelende zoetjes, zo de mezen doen. Sprongen, rechte en kromme, doen ze elkander na, oppe, nere, en omme, ga en wederga. Elk, op elk z'n taksken, laat z'n tonge gaan; elk het mezenfrakske, en ‘t meezenmutsken aan. Voor die ‘t frakske maken, één duim, of drie…

Stenen onder voet een vleugel streelt de stilte niemand die het merkt Hij zit niet op applaus te wachten, schuifelt zacht tussen de voegen van de straat, alsof de stad voor hem alleen werd uitgetekend. Een windvlaag tilt zijn veren op — een fluistering van herinnering. Langs gevels waar oude namen vervagen, kent hij elke stoeprand, elke…

Lange tijd was de aardbol geheel zonder mensen telde slechts dieren ratten krioelden overal speurden voortdurend naar overblijfsel van prooi achtergelaten door hond kat of roofvogel waren de reinigers van bos veld en water de mensheid laat veel vuil en afval neer wat tot woning en voedsel voor genoemde knaagdieren dient de opruimers…

Op elk moment meer dan welkom opengesperde snavels, reikhalzend warmte ontvangen voelt als aangekleed ook toen de veerpennen nog ontbraken, en bij elke terugblik glanst het verenkleed nu ouderzorg en toewijding zijn gevlogen blijft ‘t gemis aan nestwarmte ronddwalen wat schrale takken zijn gebleven destijds met zorg bijeen gesprokkeld…

Grutto op paaltje grasland fluistert zijn verhaal de horizon wacht In de wilde natuur, waar een ochtendmist het licht dempt, staat hij rechtop: de grutto, met zijn borst in de wind. Zijn roep snijdt door de stilte als een oude naam, een teken dat dit land nog leeft, nog luistert. Onder fluitenkruid en bloemrijk gras verschuilt zich zijn…

Ooit kwam je in een droom mijn kleine wereld binnen ik was niet groter dan een kleuter en jij hield van vreemde vogels het duurde niet lang totdat jij mij vreemde woorden leerde over de lenigheid der liefde en het belang van loyaliteit er gingen soms uren voorbij alleen het geluid van jouw getreiter dat alsmaar napraten over moraal…

Vijftien, jaren zijn vervlogen Fleur is niet in de zondeval geboren speels is ze alle dagen het kwaad kan haar niet bekoren ze is als moeder ons als haar puppy's te likken nooit met het verkeerde been, integendeel liefde, spraakzaam zacht bekoren verwoorden. Feur, de jaren beginnen te wegen arthrose, verminderde nierwerking…

Het ochtendkoor zingt weeft door het zachte zonlicht harmonie ontwaakt Van ochtendgloren tot het zachte vallen van de nacht zingen vogels hun verhalen in flarden van licht. Aubades drijven als dauw door het ontwakende landschap, terwijl serenades sterven in een schaduw van vergezicht. De fluiter spreidt zijn zanglijn als een sluier van…

Waar land geleidelijk in water overgaat en je in zompige poelen het ontstaan van leven waant waar tussen de groen- en grijstinten van het wilgenhout de modder glinstert als de avond valt kun je onverwacht een rimpeling in het water zien en mits onbeweeglijk, een dier aanschouwen die in alles rust uitstraalt.…

In Engelands hoofdstad huizen om de oude Tower grote waardige vogels van de rouwstemming binnen de strenge ommuring pikken de zwarte reuzen der zangvogels neergestrooid voedsel of zelf gezochte buit op ze houden speurtochten door straten langs de Theems keren steeds terug naar hun woonkasteel gevederde muzikanten van uitvaartklanken…

De zwaluw was weergekomen, En zat met de mus op de goot, Zij spraken vertrouwelijk te samen, Verhaalden hun kommer en nood. De zwaluw vertelde wat angsten Zij al had uitgestaan, Wanneer zij, van de andre gescheiden, Alleen over zee moest gaan. En hoe zij steeds hoopte en verlangde, In gene wilde natuur, Om weer te mogen komen Naar nestje…

De poes kijkt me aan met lichte ogen, vragend -- vertrouwt ze mijn hand.…

de door jouw gestelde vragen komen niet uit je mond het zijn je ogen die spreken ik heb ze veel te vaak ontweken heb ze niet altijd begrepen omdat ik jouw blikken niet verstond toch lijkt het of jij mijn gedachten wel kunt lezen je zult je nooit beklagen jouw levensvisie bestaat louter in het teken van behagen jij wonderlijk wezen jij…

Schaduw in de wind fluistert langs maanlichtsluiers vervaagt in de nacht In het schemerduister, waar schaduwen fluisteren, vouwt een nachtvlinder zijn vleugels open, dooft het daglicht in zijn dans. Hij zoekt het verborgen, stilte die rust tussen blad en zachte bries. Geketend aan het zilveren spoor van de maan, zweeft hij tussen de draden…

Aan de waterkant rust een duif (zijn vleugels glanzen). Een duif is een edel dier (in al zijn gedragingen; vooral ook overvliegend). Een duif die eet (oppikken noemt men de wijze waarop duiven het voedsel tot zich nemen) koert (niet veel later). Een voorbij wandelende duif (en-toeval?-nog een; grappig). Duiven hebben geen oren (althans…

De schrijver Herman Melville eindigt zijn verhaal van de gevreesde witte potvis die wraakgierig een schip ramt waarna het snel zinkt met de woorden en de lijkwade der zee golfde weer voort zoals het reeds duizenden jaren geleden deed dat schone wijde doodskleed bedekt verdronken mensen strijd van leven op dood door alle dieren…

Tussen takken schuilt zijn lied rijst uit de schaduw stilte in de lucht Hij kiest de rand van de wereld, waar takken verstrikt raken in dicht groen, waar licht gefilterd wordt door een waas van twijgen en onkruid, waar de grond zompig is van vergeten regen, waar stilte nooit helemaal stil is. Hier weeft hij zijn lied tussen schaduw en blad…

jij bent mijn schaduw die voelt een trouwe vriend die deuren opent waar woorden te kort kunnen schieten weet jij mij zonder oordeel te leiden je geeft mij moed, raapt iets op houdt mij staande als ik dreig te vallen waarschuwt mij stil als stormen dreigen geeft mij kracht door er te zijn In jouw ogen zie ik moed een gids die zonder oordeel…

In de winterse Sprookjestuin gaan mussen mezen en merels op zoek naar hun daagse maaltijd pikken verloren kruimels op rondom de eethuizen vinden ook tussen struiken een vogelhuisje waarin en waaromheen smakelijke granen en nootjes lokken de stemmen van kabouters in het Paddenstoelendorp en elfen uit grotten vol toonkunst en kleurige…

Witte spiegeling vleugels vangen zachte wind rust in donzen nacht Hoe een zwaan, sierlijk en ongerept als een sneeuwwitte verschijning, zachtjes glijdt over het spiegelende wateroppervlak waar haar vleugels zich openen als stille zeilen en de adem van de wind haar even tilt voordat ze weer tot rust komt. Haar gracieuze hals vormt een sierlijke…

Kom doe als Weemoedt: dans in het rond de kamer door met kat en hond. Vraag ook de hamster eens een keer, spring met de goudvis op en neer. Strooi eens wat licht in kier en scheuren en laat de bladluis niet vertreuren. Maak toch plezier en zing een lied: het leven is zo eenzaam niet als je eens denkt aan hen die varen of bung'len aan een straatlantaren…

Over wilde zwanen wil ik nadenkend fluisteren het laat me niet onberoerd hoe het met deze vogels vliegend in den vreemde gaat tussen zachte somberwolken van genadeloze tijd en de zegen van boven ik raak ze niet kwijt uit mijn gedachten het duurt honderddertig minuten want ik vertel oude verhalen die wilde zwanen verstaan in alle…

Een nijlpaard met een teveel aan grammen viel er bij de Weightwatchers niet uit te rammen en kwam ’s morgens heel vroeg uit de veren om te joggen langs de oevers van de Where. Vergeefs hopend dat alles nog in slaap zou zijn kwetterden spreeuwen reeds hun vals refrein. Ze waren met hun parodie erg in hun sas en sisten alsof ze een flinke stoomwals…

Eerste roep klinkt zacht door koude takken zingt iets de dag opent zich Lucht is nog dof van de nacht, een vage blauwgrijze belofte, maar ergens tussen de takken breekt een stem uit de stilte. Hoog en aarzelend eerst, dan voller, als een hand die tastend winterse kou opent en langzaam iets nieuws aanraakt. Tussen daken en schoorstenen zweven…

Echo's van golfjes en plonsjes zingen de grot -- rond: salamanders.…

Vleugels in de lucht een nest vol warme liefde zang raakt mijn ziel diep Hoe onbegrijpelijk en tegelijk vertrouwd is hun dans door de lucht waar hun vleugels zich strekken naar een horizon zonder einde. Elke slag een zacht verzet tegen de zwaartekracht; een elegant spel van vertrouwen op niets dan instinct en wind. Hun zang breekt niet…