1067 resultaten.
Slagharen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 358 De Harense kak is zéér bescheten
ze blafte over honden
met lange slagtanden
zonder tuigen aan te brengen
viel het mij op
hoe zeer zij terug beet
een kleine aangelijnde gedachte
zo stond zij voor mij
goed op haar strepen
haar schapenvacht gleed
vals beschamend
van de schouders
een naakte waarheid restte
haar ware gedaante
het wufte…
rangeerheuvel
netgedicht
3.0 met 65 stemmen 630 Wij, in dit gespreide park. Loom van droom.
Groen nog van klaver en rood van rozen.
wringen de bodem open. Scheuten water
in droge monden en licht achter zwarte ogen.
zoeken barsten in de omklemming van de stam.
Basismieren volgen kromme koninginnen. Sleets
zijn hun vage kleden. Scheef de gesteven boorden
van de klerken. Klokkenluiders…
handwerk
netgedicht
3.0 met 60 stemmen 565 Voor ik word vermoord door de lafaard
zal mijn haar groeien tot aan de voeten
Jurken van perkament zal ik dragen
dat het water zuigt tot aan de lippen
Met zingende bomen stook ik hoge vuren
braad met blote handen zeven dove hanen
Aan de voet van de berg moet graniet geraapt
havenloze dieren het wijde watervat gewezen
Doofstom en moe…
Spiegelend
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 364 Spiegelend dacht ik
Laat ik nu eens mijzelve zijn
Maar wezenlijk zoals het moet
Niet altijd die gepassioneerde
Die man met de strooienhoed
En bij het verwerpen van mijn eigen ik
Bedacht ik opeens verrek maar en stik
Moet die baard en snor dan ook nog eraf
Verwenste mijn onzekerheid als onmin en laf
Het zijn van die opleeftijd zijnde…
Door ’t kreupelbos
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.262 Wie in zijn jeugd op gladde baan
Te lang aan moeders handje stapt;
Geen strobreed hoeft ter zij te gaan
Of op geen steentje trapt,
Wijl hij zich nimmer voorwaarts waagt,
Eer ’t pad voor hem is schoon gevaagd, —
Hij heeft het zeker kalm en goed,
Maar blijft, bij ’t minst verlet*, een bloed*.
Maar hij, die vroeg reeds heeft geleerd
Zich zelf…
schildwacht
netgedicht
3.0 met 58 stemmen 523 de naaste buren weten alles van waar de zon op komt
hoe laat de stadsverlichting wordt ontstoken waar
de wilde konijnen legers hebben gebouwd naast
de kreupelhoutwal in het park verstopt achter
het grof beschilderde betonnen geluidsscherm
de naaste buren roepen moord en brand ook
als de kinderen hand in hand ballen lek schoppen
bovenop de stalen…
evenknie
netgedicht
3.0 met 56 stemmen 512 de ingetogen buren van de overkant
constateren beduidende onregelmatigheid
in het patroon van de vingerverf, althans
de met zuignappen op de moederbuik geplakte omstanders
zwaaien met zakjes gekruide kinderkoekjes en zeggen
dat er plakjes nieuw leven kleeft onder de nagelriemen
er schuift een wazig mistgordijn voor onze blote ogen
het…
geitenpad
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 407 De derde vrouw van rechts draagt krullen om haar hoofd
en zwaluwen daarboven. De bokkendoornen overheersen
met zwartwit gebit het beeld voor ogen. Geen gebrek
aan gerenoveerde kiezen. Herkauwers zijn het,
de prinsen van het laagveen, op voeten van wilgentenen.
De man in het midden draagt rimpels over de vingers.
Gegroefd en doorspekt met eelt…
diep
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 349 gaat de mens
die zich achtergesteld voelt
niet serieus genomen
vlijmscherp kwam hij
tevoorschijn,
getinte jongeren
hingen hem de keel uit
nu is het afgelopen
ik maak er een eind aan
dat dacht hij echt
al zat er een drankje in de man
en toen viel hij zelf
ging pootjebadend tenonder
in verbaasd kringelende rook
onthutste motoragente…
new york
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 296 yoga in new yorkse flat
funky spiritiste wegen van
de waarheid welk van haar nicotinegrijze
levens schemert niet als knijpkatten
door vrouwelijke mist en rijm
kijk eens wat ik onder
mijn nagels vind geen nood
het is schitterend en uniek
een peulschil en herboren
het is de aarde die me
zachtmoedig spietst
wat was het dom
straten glanzen…
Pieterszpad
netgedicht
3.0 met 80 stemmen 741 Als je niet meer terug loopt, te voet blijft gaan
het sintelpad meer kust dan: als je voortaan
blijft gaan, blijft gaan, blijft gaan. Niet meer: wacht, wacht, wacht
op de zwarte moerassluiers van de nacht.
Gespreide tenen, kromme benen, mufheid
onder vette oliejas. Geen licht boven nijd.
Ogen op handen gedragen door natte…
Zo gaat de wereld
poëzie
2.0 met 13 stemmen 1.847 Toen zij begraven werd,
Toen was ’t als zou zijn hert
Van smarte breken.
Hij knielde bij het graf
En wilde er niet af –
Daar hielp geen smeken.
En daaglijks keerde hij
Naar ’t kerkhof, weende bij
De groene zode,
Waar hij met eigene hand
Een kruis had op geplant
Ter ere der dode.
Een jaar verliep, en nu –
O wis die traan, die
In de…
Paradijs verloren
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 800 er waart een sterk gerucht
door de immer groene tuin
over een groot, ros konijn
dat met hondsdolheid is besmet
het dier eet liefst vers vlees
in plaats van blad of gras
sluipt langs struik en plas
waanzin huist in het beest
in de tuin schuilt pijn en leed
een merel breekt laf
met een doodskreet
zijn laatste liedje af…
Kanteklaar
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 929 Hoogingenomen beklimt de haan
de mesthoop op het plein.
Broedkuikentjes, van schrik ontdaan,
maken zich bang nederig klein.
De hennen kakelen, uitgelaten :
"Zie toch die knapperd! Zie zijn kam !"
"Ssst ! Onze lieverd gaat nu praten"
klokt de bazige kloek : "Silence, mesdames !"
Hij schraapt zich luid zijn schorre pijp
en spuit zijn…
stoofhoofd
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 424 Uiteindelijk gekozen voor de magere slagersjongen
die vermomd als hooggeplaatst bloedmonster
nadrupt op het mank getreden grauwe paard.
Natte turf in zijn vetleren zadeltas gestoken
en een brandend verlangen naar stoofpot
varkenspoot en uitgehangen ossenworst.
Geen droog vuurhout op de ruige rug.
De koude handen blauw gevouwen
en uur…
De dame en de heer
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 869 Er was eens een keurig nette jonge dame
ze hoefde zich nergens voor te schamen
haar schoentjes altijd mooi gepoetst
met de meest dure exclusieve schoenpoets
ze ging dineren met een jongeheer
van onberispelijk gedrag
maar voor ieder komt een keer
dat men toch wat anders dacht
zij gingen samen twee aan twee
keurig netjes hand aan hand
liepen…
KREPEL WIL ALTIJD VOORDANSEN
poëzie
3.0 met 14 stemmen 5.562 Lestmaal kwam ik in een veld,
Waar een ieder was gesteld
Tot een uitgelaten vreugd
Naar de wijze van de jeugd;
Jonge lieden van het land
Zongen, sprongen hand aan hand:
Ieder maakte groot geschal,
Ieder was er even mal.
Doch van allen was er een
Met een krom en krepel been,
Met een plompe, stompe voet,
Die had veren op de hoed,
Die was…
Verstopt in leugens
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 509 Ze verschuilt zich achter leugens
want de waarheid is zo hard
dat de leugen altijd winnen zal
daar ze overloopt van smart
Ze verstopt zich in het liegen
want dat heeft ze zo geleerd
omdat liegen een gewoonte werd
vond ze dat toch niet verkeerd
Dus verstopt ze zich in leugens
wikkelt zich er helemaal in
weet zij veel dat de leugen
immer…
de dichter bekeken
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 327 zie hier de dichter
neem hem de woorden
uit de welbespraakte mond
en laaf je aan de beelden
die hem altoos omringen
gebruik wat van dat elan
dat een ander kan beroeren
om je wereld aan te kruiden
een letteren specerij erbij
waar het soms droog toeven was
maar vermink hem niet, hij
die de kracht had gevonden
op te staan en uit te spreken…
ordinaire decadentie
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 659 ze is eerder stijlvol chic
met haar bontje in d'r nek
en gouden vingers vol nagels
die geen sopje te verduren krijgen
noch enig ander klein karwei
verplaatsen doet ze zich
met haar ronkende Jaguar
elke week wat meer verroest
maar rijden doet hij nog
elke week dezelfde weg
dan maaien ze samen haastig
bijna wat voetgangers om
op de parking…
Kerstmis 2006
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.317 Rond Kerstmis komt het allemaal weer boven:
De engeltjes, de herders en de stal,
De goede wil, en ook het goed geloven,
Dat Jezus alles wel weer klaren zal.
Of moeten wij nu, meer dan ooit misschien,
De krachten van onszelf weer laten zien.…
Levenslijn
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 582 In de palm van uw hand
staat een levenslijn geschreven
kort lang of on-der-bro-ken
en
de palmlezer leest
koel en winterkoud
een leven uit de palm van uw hand
jong of oud
mijn vraag
misschien gênant
‘leeft u ook een dubbelleven?’…
ongerept
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 516 ik ben nog niet begonnen
alles is blank nog,
woorden zonder betekenis,
geen verhaal gehaald,
als een fles zonder ziel
al ben ik groen als gras,
ik moet kleur bekennen,
maar ik denk in zwart en wit
paradijs, zo zonde......…
deugen
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 808 als
deugniet
deug ik
niet.
niet
dat ik
deug
ik beleef
mijn
ondeugd
in verboden
vreugd…
uitgelicht door de duivel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 319 de lantaarn op straat staart
met zijn blinde enig oog naar
de kille stilte aan zijn voet
verankerd in betonnen grond
op zijn verroeste ijzerhoofd
huist een vergeten rare vogel
die dag door nacht al danst
met de duivel van het feest
nooit gezien en nog niet gehoord
de eenzame passant iedere dag
van ontucht onderweg naar huis
hoort slechts…
HET DAPPERE VOGELTJE
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.437 Er was eens.......
Een heel mooi en dapper tropisch vogeltje,
haar gekleurde veertjes parmantig en fijn.
zij kon de hele grote wereld aan,
want zij moest en zou de sterkste zijn...
Niets bedreigde haar onbezorgd bestaan.
Kwinkelerend zong ze, jolig en blij.
overdag voor de zon, 's nachts voor de maan
en 's middags voor haar mooie bruine…
geëngageerd
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 917 ik zie een kind creperen
aan de leukemie
dan schrijf ik zachte woorden
en voel mij een genie
ik zie soldaten sterven
oorlogsindustrie
dan hekel ik voorzichtig
de politici
ik zie de mensen moorden
ideologie
dan zoek ik in een versje
naar een compromis
ik zie ze dieren slachten
reality-TV
dan schrijf ik boze woordjes
misschien zelfs…
Tweestrijd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 617 Zal ik spreken nu zwijgen adem uit de stilte knijpt
en longen jagend zwellen voor wat schone lucht
bedaar het valt wel mee
gewoon niet meer aan denken
kan het geweten dit geheim wel blijven dragen
dat ongevraagd bij mij ten laste werd gelegd
laat…
PAPARAZZI
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.336 In welke wendingen, in welke bochten
wrong ik mij, om vluchtend te ontkomen
aan hen die mij zochten, me wilden
kwetsen, wilden verhoren, de waarheid
uit me wilden wringen, het gaat ze toch niets aan
al die geheimen, al die dingen.
Laat mij met rust, laat me gaan, ik heb niemand toch
ooit iets kwaads gedaan! Al de beweringen, al die
geruchten…
Bescheidenheid siert de mens
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 756 Kleiner dan klein
Minuscuul behept
Met simpele woorden
Spring ik over horden
Mag, neen, moet ik er zijn
Want de groten der aarde
Zijn helemaal niets
Zonder mij
En u, mijn waarde…