Netgedichten

netgedicht (nr. 14.967):

Pieterszpad

Als je niet meer terug loopt, te voet blijft gaan
het sintelpad meer kust dan: als je voortaan

blijft gaan, blijft gaan, blijft gaan. Niet meer: wacht, wacht, wacht
op de zwarte moerassluiers van de nacht.

Gespreide tenen, kromme benen, mufheid
onder vette oliejas. Geen licht boven nijd.

Ogen op handen gedragen door natte
schoenen. Geen droge krant of witte katten.

Dan: pas dan, kun je rustig wandelen voortaan.
Kom, we nemen onze benen. Te voet gaan.

Schrijver: pietersz van calumburgh, 10 maart 2007

Geplaatst in de categorie: moraal

pieterszpad

3.3 met 80 stemmen

987

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

pietersz van calumburgh, 19 jaar geleden

Bedankt voor lezen en suggesties Sylvia.
Ik ga ze in overweging nemen.

sylvia schrijen, 19 jaar geleden

Heel graag gelezen dit, Pietersz. In de vierde strofe, lijkt mij, kun je de droge stijl die je hanteert over het gehele gedicht en die ongetwijfeld aantrekt nog beter tot uiting laten komen wanneer je in het laatste vers schrijft 'Droge krant noch witte katten'. In het allerlaatste vers zou ik met het rijm breken om de keuze te voet te gaan te versterken, bv. 'Kom we nemen onze benen. We gaan te voet.', zo klinkt de keuze definitiever m.i.

Geef je reactie op deze inzending: