1550 resultaten.
die dag te sterven
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 336 geen vogel
geeft er antwoord
en de treurwilg prevelt tevergeefs:
niet doodslaan
naald na naald
in ogen,
ontredderd blauw
nijptangen in bolle buiken
trekken de dood naar lege handen;
het geschreeuw waait
door onbestaande ramen, vrouw
na vrouw
niet doodslaan
trage messen sluipen
door identieke lijfjes; harten
op zwarte, naamloze…
koud, zo koud
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 435 haast naakt, lijf aan lijf
vergrendelt magerte
hun nachten
betonschaduwen
verschrompelen de dag, zoeken
een plek om te ontlasten
zij fluisteren de honger
muren toe, vijf aan vijf
hun pols klopt nauwelijks ramen
enkel een zwarte mantel van sneeuw
en een homp oud brood
waarmee zij het ontbrekende kussen delen
en waarin ze zichzelf…
geen klank meer
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 341 hoe kan je onmenselijkheid begrijpen
wreedheid nog dieper dan
zonder grenzen
stilte in alle mogelijke vormen
wanneer de dood er niet meer toe doet
het kan niet
ik zwijg uit respect
meer dan één minuut
1,1 miljoen keer
ween ik
zwart
Auschwitz-Birkenau 20 februari 2012
(4)…
Onvatbaar hoog
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 292 er is een weg
die geen ander kan horen, een weg
in het laatste licht van hun sterflijkheid
het houdt mij
in mijn stilte gevangen; duister, de gele vlek,
het gloeiend ijzer van de dood
buiten rouwt het wit
terwijl de dag huilt om de zware boodschap
van de boom
die mij in zijn treurlied omhoog werpt
naar de silhouetten van de wolken…
ik draag geen zichtbaar schild
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 297 eerste sterren
ter grootte van een handpalm
dwingen mij naar de linkerkant van het raam
de boom, al lijkt hij gespijkerd in zwarte aarde
keert weer om de rest van zijn verhaal
te vertellen
ik leg het gele stof
in de sneeuw, naast kleine voetstappen
en zes jaarringen
hoor slechts het wiegelied
van de boom die met zijn takken zachtjes…
Voorbode
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 253 een Poolse vrieslucht
waait binnen
de tijd vertraagt
wanneer een kale boom
driehoog
mij oud aankijkt
zijn takken zijn dofgrijs
en zwart
aan de randen
alsof hij treurt
en me wil waarschuwen
voor wat komen zal
ik ril
om reeds gevallen schaduwen
en knik hem toe
hij heeft het koud
in zijn marmeren huid
vol huiver
ik ween…
Dag van achttien doden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 148 Bij een dag is het niet gebleven
maar die ene dag beklijft.
En meer dan achttien lieten het leven.
Wat echter blijft,
is de kracht om tegen tirannie
te vechten.
De moed om met opgeheven hoofd
de rug te rechten.…
Uitboezeming, bij de val van Napoleon.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 975 Voorgelezen in ene vergadering van Vrijmetselaren, te Amsterdam.
Triomf! hij viel, die de aard deed beven,
De vrijheid trapte met de voet,
Die, door geweld en list verheven,
Zijn zetel vestte in mensenbloed!
't Verachtlijk Hoofd der volkverzwelgers,
(Zijn trotse slaven) maar, weleer,
Het troetelkind der troonverdelgers
En vorstenmoorders…
IM Roosje Glaser
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 315 verraden door hem
waarvan je dacht dat hij je liefhad
leek jouw lot bezegeld
putte jij kracht uit de
gegeven omstandigheden
zette de wereld naar jouw hand
danste jij de sterren van de hemel
om te overleven wat miljoenen anderen
niet meer na kunnen vertellen…
Holocaust Memorial Day
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 308 Morgen weer Holocaust Memorial Day. Ik haat de verplichte frases
die bij zo'n dag horen. En wat voor foto hoort daar bij? De tekening
van Albrecht Duerer pakte me. Zo miserabel. Koning Dood op een
paarderug en dan die omgehangen doodsbel.
displaced person
hier is het wak in het kroos
hier de grote staande snoek
en aan de overkant de roomsen…
Heilige heks?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 220 elk jaar
zeshonderd jaar
opnieuw in het harnas
stil de straten van Domrémy
duivels vrouwelijk gemaskeerd
de wereld tegemoet
de vijand tegemoet
noodlottig voor zilverlingen verkocht
gemarteld likten de vlammen uiteindelijk
de Seine voerde haar mee
zie die boerenmeid
haar noodlot een vrouw zijnde
bewustzijn hemels ingegeven?
speelde…
De Kogel
gedicht
3.0 met 14 stemmen 14.904 De kogel trekt een heet kielzog
door de voorkant van het brein
waar de bron had zullen zijn
van latere verantwoordelijkheid.
Elders beleeft haar weefsel nog
de tegenwoordige tijd.
----------------------------------
uit: 'het liegend konijn', 2003.…
O wee: stilstand is achteruitgang
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 212 Een oorlog woedt. De vijand boekt
succes, zodat een manschap vloekt.
De legerkardinaal is net
verzonken in een schietgebed.
Hij vindt het vloeken ongehoord:
z'n dienst te velde wordt verstoord.
Hij pakt daarom z'n dienstgeweer
en schiet pardoes de vloeker neer.
Nu is de kogel door de kerk
gezegend, dus hij doet z'n werk.
't Is treffend…
twee zomers
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 443 twee zomers heb ik het uitgehouden
de zon scheen er niet als thuis
de maan bood geen troost
ik besloot terug te gaan
tranen rollen over mijn wangen
ik kan ons huis niet vinden
dit is toch echt de goede straat
ruïnes en rook is al wat ik tref
nergens bloeien nog rozen…
herinnering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 295 het is koud
zelfs de vogels zwijgen
lintje op de revers
rood de klaproos
lichter dan het bloed
van hen die nooit
oud werden
zoals hij, nu broos
ogen vol trots
en verlies
het saluut weerklinkt
de muziek zwelt aan
de tijd versmelt
in de ogen van
gevallen kameraden
het wieken
van witte vleugels…
Babi Yar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 398 doorheen tijd
pijnt mij het mens zijn
zielen schreeuwen;
vergeet niet!
onze laatste traan was voor jullie!
onze laatste adem was voor jullie!
lopen, lopen
het ravijn…
naakt in de septemberzon
gruwelijk speelgoed voor kogels
Satan is los!
het ravijn…
tot de rand gevuld met bloed
tot kadavers vergane lichamen
huizen van de…
geen titel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 187 vroege winterwarmte begroet mij,
zij schenkt evenwel geen soulaas
koud tot op het bot
wat is in staat dat op te poken?
de toch broeierige vulkaan in mij
zoekt een uitweg, maar
heeft die nog niet gevonden,
dan zouden hier
andere woorden staan opgetekend
hoe kun je je woede uiten
zonder anderen te beschadigen,
want dat is een taboe
die…
Het laatste gesprek
gedicht
2.0 met 14 stemmen 11.055 'Heer, herken ik u? Zijn wij niet dezelfde van weleer?'
'Wie riep mij dan? Zijn uw wapens niet de mijne?'
'Ik wacht op woorden, Heer.'
'Ik was Dader, u het Offer. De medemens is leeg.'
'Sterven Daders niet.'
'Neen. Zij kunnen niet. Zij verwoorden.'
'Heeft u ginds gesproken, Heer?'
'De dagen zijn beschreven.'
'Heeft de Tijd nog…
Dictator
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 206 Geluid slaat over
het woord verlinkt
op schreeuwende daken
ruggen gebroken gaten gevuld
wegen aangelegd naar de hel
de troubadour blijft zingen
wolven die blijven huilen
mensenspel wordt gebroken
droomgedachten verlaat ieders lied
vreemde snuiters in magistrale zon
afgoden in goud en brons
ontstemde dingen vuur en gloed
geen stappen geen…
elf
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 330 het is een feestdag
vandaag
op dit papier
schrijf ik de oorlog neer
heel even is er stilstand, de doden
staan niet op
liefde is hard, ik wil het eten
als een zoet broodje, onverdoofd
een trompet schalt;
waar ik morgen zal staan
schreit een bom, onder een vlag
bedekt…
Urbi et Orbi
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 217 Er regent bloed uit het oosten
op de daken van het westen
hoe lang nog duren de moorden
van uit de portieken van het zuiden
hoelang nog twitteren wij
groetjes met kruisjes
troosten wij ons egoïsme
met lieflijke gebaren
naar onbekende windrichting
en laten face book stand by…
FRANSE BOERENDOCHTER
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 188 Een kleine herderin loopt langs de smalle stroom,
over zachtgroene heuvelhellingen.
Ovenlucht en stemmen van dorpelingen
raken haar als geurige, vaag ruisende stoom.
Onder klokgelui knielt het meisje vroom
naast de schapen, geeft zich aan mijmeringen:
"Vet gras, goede kudden, hechte woningen:
meer dan ons toekomt, geeft Hij, die 'k minnend…
Septemberrozen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 324 En op ‘n dag droegen er vogels
duizenden rozen overzee
die in de stilte teer ontloken
voor de wind hen zijdezacht
naar paarse heidevelden bracht
waar ze in zonlicht wilden bloeien
als vrijheidsbloem voor onderdrukten
maar geen vrede kon zich vormen
in verraderlijke stormen
die hen ruw van de stengels rukten
ze dreven zonder einde
voorbij…
Onbevoegd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 173 Voorwaarts
wildernis van bijgeloof
opgetrokken knieën
treurende borsten
schaamlippen gekneld
door angstige dijen
gedachten
stuk getrokken
door roest aangevreten
een idiote hand
tussen onaantastbare delen
er zingt alsnog
een blanke borst
van koel helder water.…
Bermblommen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 231 In verwilderd achterland
plukte hij ooit voor haar
de allermooiste kleuren
vandaag plant hij zwart zaad
met een duistere blik
gedreven door intense haat
ruikt hij alleen nog
de geur van vers bloed
het boeket is hij
allang vergeten…
pro patria
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 hij overzag
het slagveld
het fort
verscholen
achter de heuvel
hij overzag
het eigen leger
vermoeid nog
na de laatste slag
besloot
het er maar even
bij te laten…
Ontwricht
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 518 Kordaat en in vol ornaat
verlaat de soldaat zijn liefdevol huis.
Onbesuisd en uit het zicht,
bericht hij zijn dierbare vrouw.
Trouw zoals zij hem acht,
verwacht zij 't zelfde gezicht.
Ontwricht,slechts even van angst bevrijd
benijd hij hoe hij was destijds.
Eigengereid,geheel onverwacht,
betrachtte hij zijn plicht.
Gezwicht en in kwetsbare…
Khadaffi
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 223 Zwijg
luchtdruk gevuld met vuur
zoveel slagkracht
gereten vlees zo diep gekleurd
het warme rood verkracht
angst zet de beurs op winst
schaamte ligt op koers.…
Oorlog der oorlogen
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 763 Met zweet in zijn handen en op zijn gezicht,
komt na gespannen dagen een ontstellend bericht.
De oorlog der oorlogen is begonnen,
deze haat en woede is door de mens verzonnen.
Al schietend baant hij zich een weg,
een reis van lijden en pijn, rennend naar de volgende heg.
Zweet sijpelt van zijn besmeurde rug,
hij zal moeten vechten, er is…
de wyn giet kâld
gedicht
1.0 met 31 stemmen 6.228 de wyn giet kâld
troch it iepen rút
by de kollega del
dy’t tinkt oan wat syn pake
dwaan soe
de wyn sliept
fitraazje hinget stil
de tinzen fan de oaren
sille aansens by de pake wêze
fan de kollega
by de pake
en wat dy yn ’e oarloch
die
de wyn sliept
syn iepen mûle
sliept
fentilatordûns
waait him
op…