Alle inzendingen over poesiealbum

Woorden dansen vrij stilte vult de lege ruimte daar groeit wat je zoekt Poëzie is adem van onbenoembare, een blik die zich verdiept in het ongrijpbare. Taal die niet naar definitie zoekt maar die zich vervlecht met tijd en het moment waar woorden zich pas echt laten zien als je stopt met zoeken. Ze groeit in de stilte tussen de zinnen,…

Leve Poëzie van regels naar vrije vorm een alternatief Hoe haar blauwe ogen schitteren met glans tegelijk hebben ze kracht en diepte om in iemands ogen durven te kijken Elkaar kussen tijdens ontmoetingen zowaar duiken naar het onbekende. Ze heeft lichtroze wangen zo puur als haar hart slaat en meer van het leven houdt dan ooit op hetzelfde…

Het mooiste komt nog! Dat zeg ik tegen mezelf Als ik door de donkere nacht ga Of als ik worstel met een zware last Het mooiste komt nog! Dat geloof ik met heel mijn hart Als ik zie hoe de zon opkomt Of als ik hoor hoe de vogels zingen Het mooiste komt nog! Dat hoop ik met heel mijn ziel Als ik droom van een betere wereld Of als ik verlang…

Ooit gaf men een hart aan iemand die het ver- koos om te bouwen, bestemd om ouder te worden met Een hart die zowel rust als ijzig uitstraalde maar ook verraste met verlangen; een breekbaar briljant om van te houden, niet eronder te lijden. Het is het hart van weleer die in regelmaat klopte maar ook wel eens was opgewonden geraakt van het leven…

Tranen in je ouders ogen, zijn als parels in het licht. Wanneer die voor jou zijn vergoten, herken je dit aan hun gezicht. Plaats je dan tussen beiden, en zeg dat het je spijt. Misschien mag jij ze dan drogen, zodat het zonnetje weer schijnt…

Onder strookjes hemelsblauw en groen vroeg in de morgen strooi ik als een tuinvrouw zaadjes creativiteit en inspiratie op een stukje vruchtbaar papier, wanneer ik verse inkt aan een korreltje toevoeg, ontspruit er een of ander teken o zo klein en teer. Het begint vorm te krijgen, lijnen die niet meer lijken recht te lopen maar hebben een vreemde…

Zo helder en licht houd je de wacht over mij hoog boven hemel. Hoe jij als flitsend sieraad schittert in het oneindig uitgestrekte waar ik in de reflectie steeds rust kan terugvinden Een indrukwekkende en elegante verschijning van waar jouw silhouet als een lichtpunt dagen en nachten overstijgt, de wakende vlam brandt op het netvlies. Kijk…

Hoe vroeg in de morgen aandacht wordt gevestigd op een ongekend stukje poëzie in kleuren en letters verenigd op hetzelfde moment ontwaakt een nieuwe lucht waar allerlei vaalwitte tinten en tonen nog een poos blijven hangen. Het is een of ander mijmering die mijn breekbare-en-kwetsbare in beroering en vervoering brengt tezelfdertijd leest ze…

Haar tere schoonheid voor elk geluk en plezier met je ogen dicht. Onder strookjes hemelsblauw en groen vroeg in de morgen strooi ik als een tuinvrouw zaadjes creativiteit en inspiratie op een stukje vruchtbaar papier, wanneer ik verse inkt aan een korreltje toevoeg, ontspruit er een of ander teken o zo klein en teer. Het begint vorm…

Vanuit diepste van jouw stiltes, hoor ik nog steeds je breekbare-en-kwetsbare kloppen Ik ken het geluid van haar cadans, zij is opgegroeid in mijn buik. Het is ook al een hele lange tijd dat jij haar draagt maar op een dag vliegt zij weg zodat ik achter de deur wacht op haar terugkeer zonder enige vorm van spijt. Gevangen in de zuchten van…

Op een morgen werd ik moede wakker daar zat hij heel kwik mijn makker aan de rand van mijn bed had hij pen en papier naast mij gelegd. hij zat eigenlijk al in mijn oor te fluisteren en ik niet aandachtig aan het luisteren maakte hij zich heftig kwaad -het wordt tijd dat je eigenlijk opstaat. maar ik zou eerst iets anders moeten doen soep en…

Als de avondzon laag is gezonken de maan schuchter haar gelaat vertoont als woorden als vallende sterren ontvonken leggen ze hun geheimen en wensen bloot. Zalig is voor mij zo'n avond wanneer ik kan aan 't dichten gaan wanneer de rust de scherpe kanten schavend van een dag die zorgwekkend voor mij kwam staan. Als ik in gedachten ben verzonken…

Zoals een ander in de lente dicht met bloemen in een vaas pluk jij letters over lente en zet boeketten in een vers zo schik jij onvergank’lijke pracht in klanken in telkens weer een verse vaas…

O die sterren en rozen voor mijn verzen gekozen. Sterren en rozen die de liefde immer weer loven zij het in vreugd zij het in smart de roos geeft haar kleur de ster geeft haar kracht. Aan de hemel bloeien de sterren die mysteries haarfijn uitleggen en verliefde zielen vragen om raad of de liefde komt of ze weer gaat. Op de aarde bloeien…

Kind van de muze zijn samen verbonden aan een heimelijke lijn kort of lang zijn wij soms in gesprek en niemand die iets hoort of iets merkt. Zonder een teken en midden mijn werk maar niet als ik mij aan mijn schrijftafel zet als de lust mij bekruipt van te schrijven kan ik meestal niet van haar krijgen. Soms uren of dagen op ze wachten…

Hoe lief zijn mij jouw verzen die door jouw hand geschreven hoe lief zijn mij jouw woorden als rozen bloeiend langs mijn wegen. Geen vers – alleen dat ene vers van jou dat toen leven in mij zocht en vond en wie die onze zielen van op afstand met sterke draden aan elkaar verbond. Wie kon zo goed onze zielen kennen of ’t was Hij die ons…

rozen en poëzie hemelse geneugten eeuwige schoonheid volmaakte harmonie bezingen de liefde onvergankelijke in kleuren en klanken tot tijdloze symfonie…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

"Stralende ogen Lachende mond Blozende wangen Fris en gezond Lief en eenvoudig Keurig en net Is dat niet sprekend Rika's portret"? Bijna tien jaar was zij toen dit voor haar werd geschreven Bijna veertig jaar heb ik haar gekend in dit leven Meer dan twintig jaar is het al geleden, dat deze unieke vrouw van mij heen ging Veel…

Ik ken een meisje lief het is een kleine hartendief met oogjes als kralen en haar als gouden stralen ook wangen als appeltjes zo rood ze is niet klein en ook niet groot het neusje is noch spits noch rond en ze heeft een kersenmond oortjes als schelpen uit de zee haar handjes daar doet ze alles mee dikwijls loopt ze aan mijn zij ja, dat meisje…

Nooit was ik Zo dicht bij jou. Als nu maar Die muur van Poëzie Tussen ons Eens wijken wou...…

PAASGEDICHT Ik houd van korte woorden zoals lief en leuk en ja en nee god en mooi weer he eigenlijk is het leven simpel ik kan ook heel goed negatief nadenken daar ben ik zelfs meester in maar nu probeer ik iets positiefs het is lente de zon schijnt nu nog een nachtje lekker slapen o wat ben ik nu gelukkig 'k wilde je het je zeggen…

Een karavaan dagenlang voorttrekkend met alle wind tegen over stoffige slingerpaden, afgewisseld door zompige wegen Smorend hete dagen en kille nachten rijgen zich aaneen het mulle zand door uitputting en uitdroging vallend uiteen strakke vermoeide blikken gericht op het groen in de verte woorden en zinnen in scherpte verwoord maar met verve…

Je moet vechten in je leven Voor de dingen waar jij voor staat En ga niet aan het dwalen Door andermans geblaat Want al lijkt het leven moeilijk Al gaat niet alles top Het is echt wel doenlijk Als je er voor gaat…

als tiener, nog in korte broek, las ik gedichten van Gezelle genietend in een achterhoek of bij de stoof op schapenvellen ik viel voor 't dichterlijk vertellen voor metrum, metafoor en rijm ik werd geboeid door Shakespeare's helden en deelde Cyrano's geheim onsterflijk zijn d'epische verzen van Homeros en zijn zeebonk wat wist ik van…

zie daar! een blauwe veder dobbert op ruggen van inktzwarte golven, en bloedkoraal onder woeste baren bedolven.…

Eelt op de handen - zei de intellectueel - is eelt op de ziel.…

gelokt door de geur nam zij het pad der rozen raakte pas verstrikt toen het pad steeds smaller werd wat resteerde was haar geur (tanka)…

Ze dichten – mannen en vrouwen over lachen en leven, dat hen kan koesteren en kwellen, waarvan ze houden en dat ze haten. Ze dichten – zien de traan opwellen in lijders oog, juichen met de kleinste vogel mee, in alle lentematen. Ze dichten over rampen en de regenboog, ademen met het leven mee - moeten wel, kunnen het niet laten…

ik sloot de pen wat af was leek geschreven met de zinnen die bleven de woorden die verdwenen ik zond ze henen zonder genade met voorbedachte rade ja ik beken…