Hartenkreten

Laatst toegevoegde hartenkreet (nr. 58.932):

Waar de stilte spreekt

Zacht tussen het luid
mijn stem kiest de stilte zelf
onhoorbaar bevrijd

In de zachte kamers
van mijn binnenwereld ontvouwt zich
een stem die nooit heeft geschreeuwd, maar sprak
in flarden, wachtend tot ik haar met open aandacht durfde te voelen.

Ze boog zich jarenlang
naar wat gepast leek, wiste zichzelf in
het verstikkende rumoer van wat 'hoort', maar in de stilte,
waar prikkels niet regeren, ontkiemt ze — puur, ongeslepen en onverbogen.

Ze hoeft geen ruimte te
veroveren met volume, ze schrijft zich
stil vrij in ononderbroken regels, en elke letter is een thuis-
komen in mezelf, een ademtocht van waarheid, ongehinderd door verwachting.

Hier, ver van het moeten,
dichtbij het voelen, mag ze trillen, zingen,
verstillen tot essentie, en al lijkt ze onzichtbaar voor wie buiten
kijkt — ik weet: in deze stilte krijgt mijn stem voor het eerst écht bestaansrecht.