3117 resultaten.
Compleet geluimd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 100 Mijn werkdag begint meestal hier,
in bad.
Drijvend zet ik mijn dromen om,
in ideeën en in plannen.
Daarna kleed ik me kleurig aan,
en bezoek een koffietent.
Daar ontspan ik wat.
Voorbereiding is het halve werk.
Nooit begin ik met haast en spoed.
Compleet geluimd begint mijn dag,
pas goed.…
Vroeg en laat.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.041 't Open roosje, rijk van blad,
Zei aan 't nog gesloten knopje,
Dat aan 'tzelfde steeltje zat:
Zie eens, dik onaartig propje,
Zie, hoe luisterrijk en schoon
Sprei ik al mijn schat ten toon! -
't Knopje zweeg en hoorde 't aan;
Maar de middag kwam haar wreken,
Deed haar boezem opengaan,
En de volle roos verbleken.
Hoop en dartelend…
Voorbij de Tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Een eeuwigheidsmoment
het zomaar stil bewust
worden van vrijheid
als we de tijd passeren
waar we zo vaak
slaaf van zijn…
Denkbaar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 251 Op de grens van twee seizoenen
zag ik het eerste levenslicht.
De zomer maakte plaats, met planten die nog bloeiden
een eerste blad getooid, met goud en licht.
Geen wolkje aan de lucht, geen wind geen regen
de eerste storm, die in stilte hoorbaar was.
Hoorbaar waren ook, de laatste warme dagen
als stemmen die zongen, het lied van de dag.…
Pluk de dag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 175 Oud, dat worden we met goed gedrag,
dagen tikken eender weg,
die malen niet om nog een dag.
"haal eruit wat erin zit"
of "carpe diem" is er ook zo èèn,
van die dooddoeners,
quasi intellectueel
prijkend boven een kont.
Nou, ik heb de dag ter
handen genomen, heb haar
uitgelepeld, kaalgeplukt,
maar lege uren en minuten
was alles dat…
lente in november
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 143 als ik in de dood het verderf niet
kan vinden en klokken luiden
verdoemenis dan weet mijn oude jas
dat de huid geborgen is in een vals gelaat
patronen liggen stil te wenen tegen
de werkelijkheid waarin ze zijn gelegd, het zwart
overheerst het rectale brein dat van onrust
zich bevuilt met dagen die schrijnend
het lot willen bepalen
toch…
Bittersteen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 dwars door het duister ligt een steen
ter hoogte van de afdruk in destijds
deze ruimte bespaart geen zwaarte-
kracht, deze vogel vangt geen kat
zo gaat er een steen aan elke dag
voorbij, die ingesneeuwd en vergeten
daar al lag voor het ochtendgloren
en zal blijven liggen tot na de dood…
verdwijnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 de wereld krimpt
bij zo veel stille
uren op de dag
een droom op zoek
naar houvast valt
ontredderd uit de lucht
we raken verloren
in een mengsel van beelden
woorden en wie we waren
het wassende water
verorbert het land
het land wordt weer water
eenmaal in de wolken
zie je niets
tijd om te gaan…
Wintervuur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 loop tot waar een stenen muur
u zal keren, vrees de koude niet
die is maar zo dun als een spiegel
van de hitte, overbrug de afstand
die niet valt te dichten, vergeet
de cijfers, de wijzers, het uur
de fragmenten van een verwaaide
tijd, het geritsel in de marge, voel
het kraken van uw botten, het
knagen aan het vlees van uw geest…
wervel maar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 80 het was de wind
waar je ooit van hoorde
strelingen
van wat nog komen zou
ze lachten
als glinsters op water
tussen de kruinen
van de toekomst
bewogen de jaren
stormen had je in de hand
luwte opende een meer
om op te blijven
en van het dwarrelen
van de vogels
dacht ik
kon je leren…
Cappuccino
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 287 Ik zie honderden bruine belletjes,
waarin aromatische geuren wonen.
De belletjes glinsteren en versmelten,
voordat ze samen op reis gaan,
door mijn neus en langs mijn tong.
Ik sluit mijn ogen en drink aandachtig,
totdat ik langzaam koffiedronken word.
Ik waan me in het Ethiopische bergland.
Genieten van koffie voelt als reizen,
naar een…
Eendagsvlinders
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 136 al veel eerder maar ook later
hadden wij de illusie laten varen
we gingen de tijd stoppen, alle
rivieren verleggen, de zee bevloeien
onze gedachten herschikken
de schrijver leren brood bakken
het bleef bij machteloos rommelen
bij morrelen aan de machine
de eeuwigheid of het niets
maar wel de moeite waard…
In permanent daglicht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 91 ter hoogte van het middaguur
stopt de tijd met tikken
tot diep in het tegenlicht
met sprakeloze woorden
aaneengeregen tot buiten
zinnen, met vaste intervallen
verstommen de stemmen
en verstarren de stormen
zodat alles bij het oude blijft
zonder dat de avond valt…
Herinneringen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 190 Ik spin mooie herinneringen in het
weefgetouw van mijn brein
en weef ze tot een prachtig web
waar ik later profijt van heb
tot het eind van m'n zijn…
aan de rand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 109 aangekomen aan de rand
van het stille leven
kijken we ontroerd
naar de dans
van de spreeuwen
in de schemering
opgetild uit onaanzienlijkheid
waaiert de zwerm uiteen
verdicht om dan weer
open te vouwen
bestaan in geleende tijd
vanwege elkaar
in de stilte schuilen we
boten varen aan ons voorbij
wie zal ons
in verlatenheid kennen
onze…
Vak E, rij 11c
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 het kan even duren
geduld is niet gehinderd door haast
doch schatplichtig aan een geheugen
van grachtwater; slechtziend en doof
nee, dan de heldere beek die eindeloos
woorden herhaalt, de letters spelt
tot in omgewoelde grond, een verzande
oever. Het graf blijkt geruimd
ooit, bij het zilverlicht van de spade op
een doordeweekse morgen…
Archeoloog
gedicht
4.0 met 4 stemmen 3.719 Hij is niet gelukkig nu langzaam
na jaren voorbereiding zijn handen
de bedolven stad bevrijden.
Kranten en vakbladen
zullen over zijn vondsten juichen -
maar hij is niet gelukkig.
Oude vormen van wanhoop, de resten van het leven
dat hij aarzelend blootlegt, vullen zijn hart.
1200 jaar voor Christus sterft hij dan
bij de verwoesting van…
Tijdperk
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 165 Wij mensen die wonen
in ons eigen tijdperk
voelen ons daar al soms
zo onbeduidend klein
toch is het beter
er te blijven
en niet steeds je tijd
vooruit te willen zijn…
Fluisteren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 Ik hoor verstrijken van de tijd,
in het fluisteren van de bomen.
Ik zie ontelbare kiezelstenen rollen,
tijdens voetstappen door het grind.
In het rollen en het fluisteren.
In het kloppen van mijn hart.
Daarin proef ik eeuwigheid.…
hoe stil het was
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 de leilinden, windbrekers van het eerste uur
verankerd in boerengrond
de eindeloze korenvelden
de kleine boerderij
de grote graanschuur erachter
uit het landschap gewist
de blaffende hond aan de ketting
de kakelende kippen op het erf
de altijd kraaiende haan
het getjilp van mussen
onder de dakpannen
de gewortelde boer op klompen…
Slaap
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 210 Doezelen en dwalen
Niet wakker willen worden
Niet willen omkijken
Naar dat wat er niet meer is
Hoofd voelt vol en leeg tegelijk
Vol met cognities en verlangens
Leeg qua niveau van energie en vreugde
Omdraaien en weer wegzakken
Soms gelukzaligheid
Heel even op gaan in dat moment
Vliegend naar de oneindigheid
Naar een wereld zonder betekenis…
Iedere naamdag is zoals die heet
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 181 Zeven dagen in een week,
Een wachten op de dood.
Geen dag krijg ik te veel.
Tevredenheid is mijn brood.
Wat zal mijn leven zijn?
Zeven dagen zonder pijn?
Het lijkt een illusie zonder
Wet. Een continue strijd kent
Geen verlet.
Maandag, dinsdag gaan nog wel.
Op woensdag is het beter dat ik
Verder tel. Donderdag's kijk ik
Even achteruit…
Terminaal leven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 155 Ons einde is nabij.
Terminaal leven wij allemaal.
Een paar dagen of een mensenleven.
Voor onze aarde is dat niets.
Voor een mens duurt een leven even.
Waarom leven wij alsof even eeuwig is?
In sleur, in verveling of lusteloos?
In angst of in beven?
In oorlog, in haat of altijd boos?
In anderenverwijt of in zelfbeklag?
Geniet toch van…
Het was nog warm die dag
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 214 Toen het eerste zilvergrijs zich toonde
wist hij, mijn zomer gaat voorbij.
Een bladzijde wordt nu omgeslagen
een nieuw seizoen, het is nabij.
Een nieuwe tijd, met mogelijkheden
het nieuwe pak, zowaar al klaar.
De eerste posthoorn schalt van verre
straks bent u méér, dan vijftig jaar!
Het eerste voordeel komt al naar u toe
en komt tot u…
Gedachten slapen nooit
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 185 Geplaveid in het labyrint van ons brein
bewaren we mooie herinneringen
ook het verdriet en de pijn
omdat ze deel uitmaken van ons zijn
soms komen ze in duizenden gedachten
naar boven als een duveltje uit een doosje
en gaan gepaard met een traan
want gedachten slapen nooit
ze reizen een leven lang mee
tot het eind van ons bestaan…
Im Altes Heim
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 105 door hoe het nu is
zou ik bijna vergeten
hoe het ooit was
en nooit meer zal zijn
door hoe het ooit was
ben ik bijna vergeten
het leven je gaf
er nooit meer zal zijn
doch mijn hart dat herinnert
aan liefde die blijft
en het vergeten gemis
dat er altijd zal zijn…
Zoals de dag begint
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 103 Zoals de dag begint,
met de opgang van de zon,
zo begint ook mijn leven.
Dagelijks, elke dag opnieuw,
besef ik dat mijn leven eindigt,
maar vandaag opnieuw begon.
Zoals de dag eindigt,
met de ondergang van de zon,
zo eindigt straks mijn leven.…
Kassandra
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 76 Hoe volmaakt goed is hij
die veranderen moet?
Dat hij van haar houdt zegt zij
moet uit zijn daden blijken
en stelt zich op zoals een boom
die als men haar doormidden
zaagt en tellen kan het geheim
van de tijd prijsgeeft en
de waarheid van geschiedenis…
Een tijdperk
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.207 Strenge stemmen verlaten de aarde,
bezingen de razernij der dingen
en het geween van bloeiende bloemen:
de oogst van een roekeloos tijdperk.
Was het een offer op verlaten altaren?
Het bleek een halsstarrig ademen.
-----------------------
uit: 'Stemmen', 2013.…
Tijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 157 Het is donker en koud
de avonden worden sneller oud
weer meer rimpels in de tijd
voor je het weet glij
je de hemel in
tenminste als je hebt gedeugd
onderwijl
lacht je jeugd
je uit.…