Alle inzendingen over vrijheid

Er zijn van die imbecielen voor wie één en één geen twee is. Voor wie 't ruisen van de bossen ongelijk aan dat der zee is. Die de schoolbanken vernielen en hun balpennen verslinden Indonesië, tot woede van de leraar, aan de Zuidzee bij Somalië bevroeden dromend over Tamarinde. Die van 't land van Arabije de granatenappels proeven zonder…

In zuidelijk, gouden ochtendgloren werd onverwacht een draak geboren. Hij was heel klein, met grote oren en ogen vol verwondering. Hij was geslagen uit een ei, een ei, verborgen in een steen zo groot, zo oud, zo zwaar in mij, een draakje, fier en vrij. Ooit spuugde ik vuur, ik wilde vliegen, maar ik faalde keer op keer. Ik zwiepte woedend…

Laat de zon maar schijnen, laat de zon maar gaan. Zie je daar in de verte dat schaapje staan. dat schaapje met zijn mooie wol, dat schaapje met zijn zachte vacht, daarzo in het hulst van de nacht. Daarzo in het hulst van de nacht, met de zon hoog boven je. Zul je het schaapje strelen, en met hem al je geheimen delen.…

vliegensvlug slaat de rups zijn vleugels tot vlinder een nieuwe dag ontpopt zich…

cavia’s in zijn buik Tibet in zijn schoenen ontlasting in de neus als het aan hem ligt gaat hij dood zonder dat hij het merkt vol van zinloos combineert hij woorden tot knoeiboel vandaag leest hij voor onomstandig verscholen in wording blijkt iedere motivatie inwisselbaar niemand houdt zich nog bezig met de koran…

langs de rand van licht donkeren de nachtvleugels vliegen schaduwen met ijselijke kalmte in evenredige vlucht…

Als een pijl in formatie vliegen zij, in alle openheid, hun tijd vooruit. Scheren over land over water naar de grenzeloze horizon, met een overstemmend geluid Zij gaan en staan naar waar het gras groen en sappig is daar ergens op Zuid, Vertrekken in het ledige luchtruim zij zijn vrij, dat zit hen onder de huid.…

Maar wie kan leven met de ezels in een modderig weiland? Wie kan slapen met de konijnen in een donker bos? Wie durft wolf te worden onder de wolven, desnoods in een dierentuin? Wie een dakloze straatkat, die zichzelf voedt met de etensresten uit vuilnisbakken? Ik ben het allemaal geweest. Ik zeg niets meer. Ik verraad mijn onderduikplekken…

Een slapende wind gunt het meer nog even de rust. Zomer en herfst gaan hand in hand. Rimpelloos licht weerspiegelt een schilderachtige land. Aan de oever lonkt een boomstronk haast welbewust. De tijd zwijgt. Ik heb het begrepen...…

Proza dus woensdagavonden Persoonlijk ben ik geen televisie-zitster nooit geweest, oké het nieuws wat documentaires en ATW ja dat laatste al sinds jaren maar zèlfs nu niet meer elke dag maar voor een detective of een thriller of een misdaadserie daar sluit ik mijn ogen echt niet voor gisteravond met silence wittness had ik tranen…

Met losse korrels van striemend zand snijdt de wind door herfstachtig land. Ontelbare druppels geselen het gelaat over de rug van de dijk van dit klimaat Langgerekt asfalt schuift streep voor streep onverschillig onder mij door. De lucht is zwaar, links en rechts trappen trouw de cirkels rond, een kleurloze tijdlijn van een verwaterend spoor…

Met losse korrels van striemend zand snijdt de wind door het herfstachtige land. Ontelbare druppels geselen het gelaat over de rug van de dijk van dit klimaat. Lief en leed doorkruisen mijn gedachten, Ik fiets, ik leef! en wil echt niet wachten. Morgen is daar wel de zon.…

Uit het leven gegrepen Ach ja, volslank, mollig zeg maar een dikkert ja ja ja weer eens op dieet deze maal voor mijn gezondheid vroeger aan de slanke lijn maar nu hoef ik zeker weten geen "den" meer te zijn vol tevredenheid en trots geschreven de weegschaal gaf vijf kilo minder aan op dinsdag de eenendertigste augustus ik heb mijn…

Wij allochtonen, het wordt tijd om wakker te worden Om opstaan naar een lange diepe slaap We zijn hier allang maar hebben nog niks geleerd We genieten van de lange vrijheid, maar maken er ook misbruik van De rest die al klaar wakker zijn en zien wat we hebben Moeten wat beters van maken, er van leren en wij die leren willen informeren Zodat…

Dikwijls komen de veulens in stilte dichterbij de haag, ongeduldig zonder fourage, willen uit de omheining, de roep naar verse klaver naast eenvoudig haver, uit de strelende ogen dromen zij van tijden, om het bit te vieren over onbegrensde weiden, ik berijd hen op de ruggen van de vrijheid, in één sprong over hindernissen van…

Teruggegaan naar mijzelf ingekeerd naar mijn binnenste ik test ik mij op gevoelens wanhopig trek ik conclusies nadenken brengt mij nader mijn kern legt zich bloot dat is dus mijn binnenste gezicht ik raak nu de verten van mijn geest het heelal omsluit mijn wezen als vuurvliegjes raken de atomen mij opgesplitst in de waarden der vervolmaking…

Ongekend toch bestemd Vol vrijheid toch getemd Uitdaging toch lot Normaal toch zot Volgend het spoor Onbekend maar toch waar ik hoor…

de wind waait slierten haren in je ogen je liefdevolle blik blijft onbewogen mijn geest tuurt vol verwachting naar je strakke glimmende buik liggend op het natte zand likkend aan je lippenrand ik voel me aan de hemel staan met jou als gouden volle maan je mond voelt warm en zacht ik streel je borsten pracht het zand stuurt prikkels…

het lijkt soms echt alsof sommige schrijvers mij door en door haten zoals ik schrijf zal ik praten en praat zoals ik schrijf natuurlijk geen diploma zit vastgeplakt aan dit lijf maar sta toch echt stijf van woorden geboren uit niks ben niets en niemand iets verplicht alleen m`n redacteur heeft er veel werk aan maar het wordt prachtig,bloemen…

Wij vaarden in een bootje op de IJssel, er stonden grijze reigers in het riet, één heette echt Lodewijk van Deyssel, de rest, spotters, verklappen we niet. De kerktorens bogen voor ons houten bootje, dat deed ons, naakte bemanning, veel plezier, zelfs de boerinnen zwommen in hun blootje, lachend om de stijve paal van een stier. Langs de…

Toen het dal Ik verloor mijn weg en hervond hem tussen de wateren en bossen tussen de velen paden strek ik me uit en kijk omlaag over het dal Het uitzicht ligt smetteloos voor me onwetend wat er verder voor me ligt ben ik nu zoals ik geloof dat ik nou eenmaal ben Toen het dal De muren waarin ik vastgeketend zat liggen ergens…

zweef graag even weg naar ergens nergens mooier ver van aards gedoe…

De wilde zwaan kuste daar die trotse haan. Zij kraaiden saam tot aan de dageraad. Daarna vloog zij weer uit en kipte hij het klaverzaad. Dat was me toch wat, vond de rat! Maar de ooievaar begreep het wel, fonkelde zelfs toen zij hoorde van dit spel. De kraai echter, begreep het niet, een zwaan die kraait met een haan die kipt; dat kan…

De Wilde zwaan kuste daar die trotse haan. Zij kraaiden tot aan de dageraad, daarna vloog zij weer en kipte hij het klaverzaad.…

verlaat je schaduw en sla verlost van ballast je vleugels tot vlucht…

Je vertelt, al is het in herinnering nog steeds dezelfde droom alsof het verlangen niet meer is te vervangen denk je aan vrijen op de wolken liefde zwijgzaam bedrijven zoals het nooit eerder is geweest lijven zijn in dromen verstrengeld in hoopgevend zuchten, vibreren ze als liefdesengelen vol geilheid gelijk beesten, zo wild, en gewild…

Ik heb een God, jij ook, alleen Hij spreekt een andere taal. Ik kan geloven in Zijn kerk want we bidden allemaal. Ik heb een land, jij ook waar we beiden ook van houwen ik ben daar geboren, grootgebracht en heb het helpen bouwen. Ik heb een huis, jij ook waar ik in wil blijven wonen. Ik heb een leven net als jij dat ik met Vrede wil belonen…

op schreden terug getreden had niemand enig schuld simpele woorden nopen tot geduld en hadden woorden niet erger mogen worden geduld mijn lief ik schrijf je een klein gedicht…

aan de wijze meesters een gedicht iets dat rijmt mischien niks geleerd niks begrepen een teken in mist de d en t uitgewist foutjes komen in een ergenis transparantie in een blik de eeuwige vraag is een kick gelukkig brengt de schaduw licht tot leven voorspel een naam voor heel even daarna komt het terug een mes doet pijn ook al…

een vroege vogel op pad anderen vliegen hoog in de lucht stap voor stap zweetdruppels parelen waterhoentjes kissebissen in de sloot een verdwaalde hommel zoemt voorbij ergens bloeit en lokt lavendel in de tuin van mij af en toe een voorbij razende auto men heeft haast ik niet dit is genieten tussen hoge bomen bij het tuinhekje zie ik…