Alle inzendingen over wereld

Gepaste eerbied begrensde ideeen geloof in grieven religie van dieven genoten aanzien, gewag vooraf geeft aanstonds in de media verdorven waarheid achteraf actie, gepleegd verzet uit gewetensnoodbevrijding en op een hoek van de wereld een krachtig woord vooraf over verbrande zielen onwil, beloofde politiek verkrachtingsretoriek…

Overal bonkt hetzelfde hart, het ene van liefde, het andere van ellende en smart. Ongeloof, maakt plaats voor haat, haat draait uit op geweld, daar worden mensen in hun innerlijke door geveld. Laten we hopen, dat er een betere tijd komt, want zoals het nu gaat, is het een bom, met een brandende lont.…

Wanneer zij, gebroken door de vragen, Ten einde raad, de derde man de hare noemt Begint haar te dagen, dat er dingen zijn die ze niet weet. Het eerste raam was steeds het hare Ze ving het zonlicht en de mijlen tot de zee Als hij haar ontmoet, en ze glimlacht ter bezwering van alles dat zij niet eerder kende En ze zich sluit als een stenen…

het gat in de wereld hoeft niet gedicht dan wel ontdekt te worden het is nog niet te laat te verwoorden wat eerder nog niet gehoord kon worden omdat er niet geluisterd werd door een teveel aan leven we kunnen nog Columbus zijn en zeilen zonder bestemming de blik op de oneindige einder onszelf te verwezen van ouders en fier een vlag…

gefascineerd bleef hij kijken gevangen in een menselijke kramp van nieuwsgierigheid bewegingloos begreep hij wat er ging gebeuren hij dacht nog aan morgen zag daarbij gisteren of wat daar voor doorging maakte nieuwe plannen met de geur van verbrande synapsen en echo's van flarden bewustzijn in verstard grijnzende ogen gevangen ging hij…

de eeuwige andere kant ineens sta je er midden in als je wandelt in de stad over land door dorpen zoals sommigen nog doen jij en ik vermoed ik steeds minder mensen ze gaan het uit de weg dan hoeven ze niet te denken over asielzoekers het waarom van een spuit een verlaten boterbriefje de betekenis van verlatenheid alleenstaande nauwelijks…

onder het mom van god er liever zelf een willen zijn hij sprak vanuit het standpunt van door ego’s verkarteld modernetijds gezeik: verwerven van individualiteit valt niet bandeloos te ontvluchten gevolgd door vervolgen op zijn eigen tijd, kwam hij plots tot wat hij redelijk vond: wie niet weg is, is gezien en dat ze hun plan ermee trekken…

In een grijze lucht vliegen grijze meeuwen door een druilerige regen ...het schijnt ze niet te deren... onder zich de grijze gebouwen van een doods Almere Dit alles waargenomen door de gaten van een aan stukken gereten zonnescherm ...zelfs dat is grijs...…

Over de toppen van de horizon vomeert een regenbouw dauw slaapt verder in het bekken van de rust Vreemde kabouter gniffelt onbezorgd over zijn terracotta kluis ziet grijnzend onweer verschijnen Ongrijpbare cupido voor geldwolven springt energiek recht uit zijn klaveren bedje voelt de eerste druppels al en vlucht naar binnen Donderwolk…

Wit papier dan onbeschreven, een schone lei wit krijt ons gegeven. De eerste januaridag ziedaar de geroemde dag van morgen hoe kan het anders dan beter gaan dit jaar. Toch heeft de mens reeds sinds aller tijden zich beter voorgenomen en was slechter niet te vermijden. Voorspelbaar dan deze nieuwe dagen de trieste conclusie na vele…

ik verhaal vandaag van het immense grote in het schrijven een omvangrijke mensendaad scheppen van de wereld met al zijn loten een wonder laten geschieden zonder enig verraad slechts ik ben daar in bescheidenheid toe in staat het is aan de geringe echt genade gegeven van het alom omvangrijke niets een geheel te…

u wilt iets meer maar dan echt van de wereld om u heen begrijpen door beter weten goed dat kan want weet dan Oom Dagobert is bij de inlijving van Duckland als 55th state of the U.S.A. Scrooge gaan heten Charles Dickens is bij de Grote Oversteek door Kaatje Boes - ongetrouwd moeder from Urk - over de railing gesmeten…

kom en verover de wereld maak toch vandaag een begin woel water vinger tast aarde voel je weer lippen proef vrij stroom lijn het oppervlak meander armen streel zacht de wegen van boezem tot bron dwaal en haal lucht in verborgen valleien koester de warmte waar veiligheid welft thuis op de laagvlakte binnen de heuvelflank…

zoveel moois op deze wereld ik verbaas me erover als ik die beelden zie op tv luxe schepen doorklieven golven dieprode kleuren van zeilen het prachtig blauw van de zee de snelheid van het leven een vliegtuig komt los van de grond verdwijnt achter wolkenmassa's het blauwe heelal verblindt haar schoonheid stilt mijn stem een vrouw rekent…

de bewijzen stapelen zich op: in Gizeh een extra piramide kleurige kartonnen blokken pakketten van de wereldwinkel vrijdag voor kerst bij de haltes en in de Amsterdamse tram dergelijke dozen onder armen en op schoot, niet openen voor je thuis bent! herinnering aan koektrommels en kaarsen maar nu houd ik angstvallig mijn vinger aan de…

Rijkdom van nu een klopjacht op klatergoud vorm van doelloos streven naar het lijden van arm en oud Koud en gevoelloos versteend van hart vormloos gebroken levend met smart Wijn in de verkeerde vaten vermomd achter beschonken boeken meer dan eens gedronken weg gedept met vochtige doeken Rijkdom voor later het kijken naar het verleden bestuderen…

Eenmaal geplaatst op de rotonde van het leven bepalen wij de snelheid en of wij voorrang geven. Op deze rotonde van het leven draaien wij voortdurend rond tot het moment dat wij deze verlaten, alsof ze nooit bestond.…

Er komt een dag dat wij niet meer bestaan Dat anderen de plaats van ons innemen Want niemand kan onsterfelijkheid claimen We zullen als die tijd komt, moeten gaan Hoe zal het zijn als wij er niet meer zijn? Gaat dan de mensheid toch nog eeuwen voort Of wordt ze spoedig door een gek vermoord Of door de vinding van een superbrein? En waar…

Van Annaba in Berberije vloog hij naar Warmond, naar een gammele ark aan de Kaag. "Gelukkig bevind ik mij buiten de limes" zei hij plechtig en op de vensterbank knipoogde Azrael. Aandachtig keek hij in het Armentarium uren naar de uitgestalde zwaarden en morgensterren. Op schaal bouwde hij een evenhoge na, met een haakbus schoot hij eenden…

Ween niet langer, wereld Ik heb al voor u gehuild Vannacht, zonder water eerst, Later, door het wachten, toch tot tranen gezet Heb ik u in mijn koudste dromen van de ondergang gered En, eenmaal wakker geschrokken, Met verlichte glimlach de wekker gezet…

De wereld wordt niet langer meer ontbost en filevrij zijn zelfs de drukste wegen. Er komt een einde aan de zure regen en moeder aarde wordt van Bush verlost. Een ideaal klimaat ligt in 't verschiet en knechten zijn er evenmin als bazen. Geen extremist probeert zich op te blazen en tolerantiegrenzen zijn er niet. Er zijn geen onvergoede taxiritten…

Wij wonen in niemandsland Verdreven van huis en haard Is de uittocht al eeuwen oud Op zoek naar brood en water Wonen wij in niemandsland Zoeken heil en verlossing Zijn onze geliefden verdwaald Mijn moeder, mijn zuster Mijn vader, mijn broer Wonen wij in niemandsland Knielen neer in vreemde oorden Smeken om genadebrood Wachten in…

ik wou dat ik kon schilderen met de kleuren van de wind dan kleurde ik de wereld in een vredig, warme tint dan was het leven handelbaar geen oorlog, angst, verdriet maar de wereld zit zo niet in elkaar en schilderen... dat kan ik niet…

Nadat ik strips ben gaan verscheuren Met essays in het moeras in slaap viel denk ik nog altijd het zijn maar woorden voor de zoveelste keer! wat voel ik nou eigenlijk jaren later na Dato of Bio? Een poolkap smelt, sta er voor open je hoeft er niet per sé over te lezen de mooiste dingen gebeuren vanzelf.…

Ach je huid is zwart en de vliegen om je mond vol droogte, jij sterft hongerpijn is overleefd wachtend het zand buigt zich over je dood Kleine arme dichter nooit wordt je groot de verkeerde wereld de foute tijd je vader bruut vermoord je moeder cru verkracht De grootste was je vast geworden maar er is geen water er is geen brood jij hebt…

Ik pakte ooit een boek Niet zo'n AKO-paperback Ik vouwde het doormidden schoot gaten erin ging er op zitten in een moment van bedenking gooide het toch in de biotex Las het een week later en concludeerde dat er meer was dan dit.…

Onderlaatst kwamen onderhuidse gevoelens bovengronds de wereld haten vluchten naar die veilige kant ondergronds in het donker zonder publiek of spiegels binnensmonds prevelend de bezwerende formules tot allerlaatst…

de wereld plat en vasthoudend een straktrekkende horizon veranderlijk het verticale liggend in het gras want vers breekt niet maar buigt onder zijn schouderbladen streelt een voorbijtrekkend wolk wederom verleden tijd ontglipte kinderjaren als in de binnenzijde bevoelt een rilling een bijzonder zijn vanavond bezoek ik je ogen…

brengt helderheid bij regen zon maan in hunne schijn immer tere tederheid je ziet de wereld opgeklaard je ervaart de wankelheid als wereldkaart: de wereld weegt beweegt en wankelt zo edelachtig zie je eigenlijk zelden nooit hoe weerloos wankel de wereld waarlijk werkelijk wel niet is…

Een narcis in het veld die verdort en verwelkt weet zich, voor het laatst bezongen in verzen, nog een traan uit zijn bruingevlekte kelk te persen voor hij voorgoed door God's hand wordt geveld. Ziet hij niet hoe zijn medebloemen het onderspit delven en massaal worden vertrapt onder 's-mensenvoet? Ziet hij niet De Grote Gronden, de Grote Gronden…