Alle inzendingen over wereld

Op je blote voeten rennen, langs de zee, over het strand. Samen leeuwen, tijgers temmen, en dan zwemmen, hand in hand. Onze rijkdom is onmeetbaar, en iedereen die geniet mee, als we varen in de slagroom, en zwemmen in een suikerzee. Iedereen mag met ons meedoen, hoe meer zielen hoe meer vreugd, Iedereen kan hier fijn spelen, in een oneindige…

een schrijnende foto uit de krant raakt mijn gemoed ik zie de wanhoop van een kind te weinig vocht om nog een traan te kunnen laten met uitgehongerde ogen staart het naar mijn boterham vult mijn dag met schuld en schaamte…

Memisa, Novib Vervuld van mededogen Buik vol van honger, oedeem Onschuld in kinderogen, Indringend extreem Reclame voor zieltogen Eerder meegemaakt Eens hard geraakt Eens hart geraakt Eens verzamelde ik doppen van melkflessen Om de dorst in Afrika te helpen lessen Ik dacht dat ik verlichting bracht En sloeg slechts een diepe put, donker…

tralies verbogen, de haat ontketend, het beest is los losgeslagen in vrijheid houdt het de wereld in vrees gevangen onschuld zoekt handen waar, steeds vaker, klauwen worden uitgestrekt pandorabel memorabel, deksels, Pandora onafgedekt, het kwaad is uitgelekt…

Hoe te spreken, waar angst de bommen gooit en haat met liefde wordt vergeleken, straten afgezet omdat de postbode was verstrooid Waar hoofddoek en tulband naar het oosten al knielend wijst, is het onze lach, die naar hen grijnst Wie wijst nu stil naar de juiste terrorist, ik noem een Blair een Bush , maar ook die Arabist; en zelfs als nu…

Zal het ooit weer worden, zal het ooit weer zijn, gadegeslagen op termijn? zal het ooit weer zien, zal ik ooit weer kijken, opnieuw starten, herhalen, en alles vergelijken? zal het zichzelf ontruimen, zal het tot inkeer komen, alle kwaad en haat weggenomen? misschien een glazen bol, bij de minste blik, op hol? zal het dan nog…

Grote trieste kinderogen kijken de wereld in ze weerspiegelen de angst van vergetenheid de eenzaamheid knaagt aan hen net als de honger verschopt en verlaten leven zij laten wij hen niet vergeten.…

Het lijden van miljoenen levens Doet mij pijn in heel mijn wezen Zonden die de mensen begaan Laten de wereld in weemoed staan Die verrotte geesten zonder hart Verziekt moraal, die goedheid tart Elke dag weer de kwaadaardige mens Stralende liefde is mijn hartenwens Ik ontvlucht uit mijn zwarte coma We zien het wel, maar ophouden ho maar…

Tijdloos projecteer ik de ruimte als vlak het vlak als lijn de lijn als punt onvoorstelbaar klein zonder begin ook eindeloos het oneindige zijn waarin ik ben binnengestapt in de kern van mijn bestaan waarin ik kan toeven als ik dreig mis te gaan waar ik de horizon snij ligt mijn verdwijnpunt buiten de tijd…

Aan de oorsprong van de Nijl Drijft de herder zijn vee Hij zoekt zijn heil Door een dikke walm van mest dat brandt Zo is hij de beet van de muskiet voor Maar de as bijt nu in zijn vel Zijn mager vee draagt grote horens Waardeloos voor vleeshaak en slagersmes Gefokt naar volharding en weerstand Wordt vet overbodig Het vee is zijn vermogen…

De wereld staat op mijn tafel van glas; naar behoeven draai ik de bol met gesloten ogen. Deze aardbol is ongelogen ongeschonden, niet boordevol vervuiling, zonder effect van een broeikas. Het draaien van mijn wereld stopt zodra ik er een vinger op zal leggen en mijmer over de bestemming die ik aanwijs. Het is hier niet doordrenkt met…

Eindelijk valt de zwarte sneeuw de rode krokussen gillen van pijn zijn of niet zijn is buurmans klein bestaan een floers van rouw geeuwt Als de rook uit de giftige smeerpijp in het dronken land van bevingen de armen van Geest de ene vergeving na de andere door de strot knijpt Hulpvaardig staan de bolgewassen gereed om met hun mantels liefde…

In een wolk verscholen die duister is en dicht in den vreemde dolen zoekend naar het licht. Vertwijfeling in harten het speuren naar geluk verdwijnen alle smarten en niets gaat er meer stuk. De wolk zal eens verdwijnen de zon zal er weer zijn weg zijn verdriet en pijnen want dan is alles fijn.…

Wit papier laat mij de leegte vullen Tussen bladrand en bladrand Vul de leegte in met kriebeltjes En krasjes en dingetjes En dan heeft wit papier betekenis Vul mij de leegte met hetzelfde Dan krijgt de ik een zijn Geen wit papier in mij…

Na twintig eeuwen Mag Jezus van Nazareth Van mij van het kruis…

Het licht kijkt glazig in ’t avondrood de nacht verwacht en slaat het leven dood. In de woestijn knaagt een kale rat aan dorrend vlees, dribbelt door een vaag visioen. Er dreigt een storm en het donker verzandt in ademnood, verliest haar grip. Een eenzame gier aast blind op niets, geen zicht geen speling van het licht en wie…

De wereld is te klein meneer, om oorlogje te spelen. We hebben haast geen ruimte meer, om elkaar te kelen. Je kunt gewoon met goed fatsoen geen bom meer laten vallen. Eén fout in de berekening en je bent er zelf niet meer. De wereld is te klein meneer, u staat weer op mijn tenen. Ik hoor uw hersens kraken. U wilt trappen naar mijn schenen…

We gaan onder in een kom weerspiegelt water trekt de bol aan weerszijden: dag en nacht tossen erom. We liggen tussen twee zijden drinken van de uren die we hebben, proeven van pril geluk, proosten om dan van de rand te glijden. We knipperen zwart wit en rijden naar de ondergaande zon. We dansen in het licht, draaien en nippen uit onze…

In het voorbijgaan de lakens rechttrekken, eten. De trap aflopen, en passant de tong uitsteken tegen een beeld dat nog ongebakken op tafel staat. Groente zaaien, een kind verwekken, en passant de braam opbinden en vertrekken. In het voorbijgaan Je uitrekken. Voor de spiegel je borsten betasten op harde plekken. Herinneringen tot leven wekken…

Deze wereld stroomt over van oorlogen en haat van mensen die elkaar geen eigen plek gunnen dat is extreem als het om een geloof gaat want het moet gewoon heel anders kunnen Het is toch vreselijk dat men elkaar vermoordt omdat iemand in een andere God gelooft? Dat de ene overtuiging niet bij de ander hoort en daarom miljoenen levens zijn geroofd…

Arm en rijk zijn contrasterende begrippen, meestal in materiële zin ge- en misbruikt. Verbeteringen liggen vaak op ieders lippen, daadkracht wordt echter in de kiem gefnuikt. Hulpbehoevende landen ziet men strippen ten voordele van beurs en wapenhandelaar. Ze worden kaler geplukt dan onze kippen, zijn in IMF-verband altijd weer de sigaar.…

de werkelijkheid levert een schijngevecht met de verwachtingen die als een loden last drukken op feit en vergankelijkheid historisch perspectief is niet te rijmen met heden en toekomst is dode letter schrijnend geval van vertekening is lucht- vervuilend gepraat in Buenos Aires (!) verstikkende dioxine is de situatie meester kan dat raam…

Indien we maar ééns konden... Vele dingen, verfijnd herhalen. We zouden beter zijn. Indien het maar ééns kon….. Want, waar het heden niet deugt, daar is 't goede in ‘t verleden, kapot gescheurd.…

Ik ben een heel klein meisje, die helemaal alleen een eigen wereld heeft geschapen. Zonder mensen om mij heen. Ik ben begonnen toen ik vier werd. Toen moest ik naar een grote wereld. Vliegensvlug moest ik gaan bouwen. Zonder dat iemand het wist. Zo zit ik nu in een cocon. Heel klein, maar goed genoeg voor mij. Ik lach naar mensen, praat…

voorstelling van vuil op de kop van kinderen hoe erf je schuld…

zo nu en dan een glimp zien van hoe leven oorspronkelijk bedoeld is een flits in een toekomst van samenleven in vertrouwen delen in gerechtigheid ---------------------------------------------------- uitde gedichtenbundel "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer www.aukjewijmagedichten.nl…

tot aan de grens van vrijheid gaan omkijken en genieten van het uitzicht verwondering over diepte en kleuren leven in overvloed -------------------------------------------- uit "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer www.aukjewijmagedichten.nl…

verbrande zielen, verblind door hebzucht alleen voor altijd.... eenzame dagen, vervuld van haat voor altijd verloren... verloren wegen, verwijderd van redding. hulp is nodig.. wij wachten.. zolang het nog kan...…

Voel de aarde, woel de aarde ruik de aarde om je heen zoen de aarde, zoek de aarde Maak je met de aarde één. Aai de aarde, zaai de aarde Maai de aarde, één groot feest Wroet de aarde, voed de aarde Vang de aarde in je geest. Leef de aarde, geef de aarde Zie de aarde: rood, bruin, zwart Schep de aarde, schenk de aarde Sluit de aarde in…

Het is lente aan het worden, straks ga ik in de tuin het onkruid wieden tussen de rozen, de papavers, de primula’s. Dan komt die steek van pijn: er is veel meer te wieden waar ik niet bij kan, aan mijn binnenkant. Wanhoop slaat mijn handen voor mijn ogen als ik bedenk: wie in de grootstad, in de wereld, extirpeert het onkruid mens.…