inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 6.611):

ZWARTE SNEEUW

Eindelijk valt de zwarte sneeuw
de rode krokussen gillen van pijn
zijn of niet zijn is buurmans klein
bestaan een floers van rouw geeuwt

Als de rook uit de giftige smeerpijp
in het dronken land van bevingen
de armen van Geest de ene vergeving
na de andere door de strot knijpt

Hulpvaardig staan de bolgewassen
gereed om met hun mantels liefde
te bedekken die zwartkop vief de
koolmees bewees met verenkrassen

Nog steeds dwarrelt de zwarte sneeuw
een aardedonkere laag creërend over
de verkilde realiteit de undercover
agent degraderend tot tandeloze leeuw

Schrijver: Jan B.van Grins (ps), 2 maart 2005


Geplaatst in de categorie: wereld

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 990

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)