Alle inzendingen over #watersnood

Water, overal Stroomt de huizen Binnen Ligt een vloer Van slib Ik glij onderuit Kletsnat Van de tranen Verwoest Al mijn spullen Drijven weg Op de vloed Van de rivier Van tranen…

uit zout gehaald is van de watersnood in het kader van veiligheid een zoete deugd gemaakt ---en--- de zeebodem kloppend het hart van nederland tot overloopgemeente van de randstad…

want hoewel geen watersnood 't zou toch zonder hoge nood zijn dat uw buxushaag verlept…

grondsop graspollengroen op vette klei doorspekt met kabels en riolen bijeengehouden door de dijken wanneer de sluizen opengaan om overtolligheid te lozen vloeien de handgeschreven tranen op scherm groeiende waterstromen wegbanend door een blauwig licht uitmondend in de oceaan, want ik huil mij een rivier, huil mij een rivier huil mij een watersnood…

Ik drink water naar zee pleng en plons tranen blus de branding bloot. Werp zand in de golven schuim al mijn kragen af. De horizon is geen dorst die ik zal kunnen lessen. Strooi alle krachten murw mok en mors scheutig energie laai dan de laatste vuren op. Ik zwem dit lijf aan flarden steeds dieper het leven in. De overkant is…

het wassende water stijgt tot ongekende hoogtes doet boten uitrukken voor dingen van alledag overledenen ontkomen niet aan natte voeten nietsontziend de stroom die hen overweldigt dagelijks peilen zij de grond hopend dat de zee haar armen opent daar zij niet met zeebenen werden geboren…

De leeuw, hij gorgelt, pompt de longen leeg en vol. Slaat de klauwen in de zware klei. Vecht op dijken tegen molens en getijden Valt neer, staat op, stort brullend achterover en sterft even.…

Als beelden van Zadkine stonden moeders daar babies boven de springvloed uit te beuren. Zonen zagen hun vaders medesleuren; wat wordt een ouder in je handen zwaar; de schuren van de boerderijen scheuren. Ratten en mensen klommen door elkaar. Een kind zat om haar dode pop te zeuren en was het ogenbliklijk zelf nog maar. Het water steeg tegen…

in mijn kamer staat een tas van waterdicht vouwkarton met een bosje tulpen na verlepping van de bloemen zie ik mogelijkheden als damesplaspuutje voortaan in de file houd ik bij watersnood mijn bodem droog…

het vuur van het leven Bladzij van rampspoed wil je overslaan Het hoofdstuk storm watersnood Wacht even.... het zuur gaat aan het zoet vooraf Zo ook... gevoel van geluk in de natuur.…

Vandaag wordt onze Bea 85 Zij zal niet thuis gaan baden in geschenken Maar onvermoeid de Watersnood herdenken De zee was op die dag het land te machtig De macht is ingedamd, maar op de bres Staat nog altijd een dijk van een prinses…

in een vaas voor het raam staan twee rozen zwijgzaam zonder zoemen staan ze stil wereldberoemd maar te kil een paar dagen later rozen dood te weinig aandacht watersnood het is verdrietig de andere rozen zijn veel te nietig…

Veel treurigs is er op de wereld gaande: Tsunami, oorlog, aanslag, watersnood, Een vliegtuigcrash met alle mensen dood, Familie wordt in een klap nabestaande. Vol onbegrip, vol woede en vol pijn.... Je zal verdorie nabestaande zijn...…

Waar was ik eertijds bij de watersnood, Waar toen men John F. Kennedy vermoordde En waar toen ik van 11 september hoorde En waar was ik bij Pim Fortuyn z'n dood? Ik word verdomme onderhand zo oud Dat ik het niet meer uit elkander houd.…

Een watersnood nam al mijn manuscripten Mijn klaagwerk droop als kwam het uit de zee Vanochtend wéér, nu door twee koppen thee Die door een beving uit mijn handen glipten De aard van mijn geklaag bleek weer gegrond Voor dichters blijft het lijden in Roermond…

Lijken, liggen waar eens velden waren. Kinderen verdrinken, sterven en creperen, terwijl ik dit gedicht laat vloeien uit mijn pen Veilig weggekropen achter dijken, goed beschermd tegen gevaren, halen we de schouders op, beredeneren: Het zijn maar Pakistanen. We zijn in shock! De vakantie is verzopen! De camping staat weer onder water,…

onophoudelijke regen ons Vlaamse land verdrinkt het weer heeft iets wraakzuchtigs waters prevelen steeds luider alsmaar verder komt de rand van oeverloosheid nog komt geen eind aan dit wolkig ontij weiden lopen blank verworden watervallen velen staan al tot hun knieën in het water dat hen spattend omvat dit eindeloos getij drijft tot…

De vloed was noch te stelpen noch te stulpen, Maar wie de goden structureel verzoekt Zal ooit een keer verdoemd zijn en vervloekt, Want alles ligt daar in de buurt van Gulpen. Niet onvoorspelbaar ging het daardoor mis, Daar ook in Limburg nomen omen is.…

universeel om acht uur het journaal een vader weent stil telkens weer dat verhaal kinderen hinken op één been de oorlog nooit vergeten ze kunnen nergens heen honger, ziekte en geweld moordend vuur en watersnood dakloos schuilen in het veld vertaling overbodig verdriet heeft dezelfde klank in elke taal…

Het is der Lage Landen grootste schande Het is bijkans 't echec der politiek En toch - ik zeg het heel diplomatiek - Geen watersnood lei deze club aan banden Orkanen troffen als nog nooit tevoren Het bolwerk van de witteboordenkliek 't Hield in de tang het toeslagenschandaal Gevangene in een ivoren toren Ging over lijken, een en andermaal…

Wat als ik -Ja- zeg zonder na te denken onnodig te verklaren gewoon zo simpel: Ja Gebeuren er dan rampen zoals een watersnood scheurt onder mij de aarde gaan er mensen dood? Wordt dan haat geboren omwille van mijn wil wat kost dat ene woordje staat dan de wereld stil?…

In de namiddag komen vele mensen bijeen om aangenaam te huiveren bij brullende golven hemelhoog spattend schuim die op de Zeeuwse kust beuken en spoelen 's avonds davert het woeste wind- en zeeorkest rondom geborgen leven in schijnbaar veilige huizen is een nietig voorspel van komend nachtgebeuren omkneld door grimmig duister rollen…

de Maasche Sluizenaren nog na Schiedamsch stokerijen Vlaardingsch schellevispeekel verlopen haringvisserij zo polderig landerig zo vol van uitzicht blik op verre verten zichtbaar grassend land kassen groene plant tuurt ter overzijde pernisse pijpen oliepluimen bij u de Waterweg door 't land men ziet de Watersnood vanaf de wallekant…

Afspraken zijn afspraken: rampen als oorlog, honger, droogte en watersnood zouden nooit meer voorkomen dat hadden we toch afgesproken. De wind aan de speeltafel overspeelt zijn hand hij kan niet tegen zijn verlies en verandert in een orkaan.…

Verwacht werd in Salzburg het Zwanenmeer, maar de show is verschoven naar later, want zo wilde het wassende water het toch veel liever een andere keer. De ramptoeristen, zo is het maar net, reizen nu af naar Praags waterballet.…

Wees maar stil kind het water welt niet aan Er slaan geen doggen aan. De zon zie ik een ogenblik beweegloos langs de oever bedekt met kruiend ijs opstaan en er slaan geen doggen aan. Er komt geen storm. Er komt vandaag geen storm. Zon keerde weer met trager gemoed ( iets wat de maan straks rijzend ook weer doet) zo vrij en onverveerd…

De jongen wachtte op de dingen die komen zouden. Zijn vader zette de kachel op tafel, zijn moeder bracht huisraad naar boven. Toen begon het wachten. Het wachten op het water. Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de…

Het woord was water geworden een woest kolkende zee zocht de diepten van de polders vulde de putten en wellen en trassen in de slapende huizen en hoeven steeg in de dorpen en gehuchten drong in de stallen waar het vrezende vee aan halsters en touwen rukte muren stortten in, zolders en balken raakten los van hun ankers, dreven met mannen, vrouwen…

Misplaatste zorg Onstuitbaar wervelend hard grof banaal Tierend vervloekend alles en allemaal Stijgt zijn lustmoorden tot grote hoogte Als watersnood en eeuwige droogte Schurftig en ziek tot in eeuwigheid Leedvermaak tot het eind der zaligheid Gniffelend vals en loens verwensend Geeft hij steeds weer toe aan zijn drang En zorgzaam wordt…

in bed deed ik mijn best niet aan je te denken vermenigvuldigde ik getallen van vijf cijfers met elkaar tot ik er opgewonden van werd ook poolzeeën, het mesozoïcum, de watersnood van 1953, het centraal station van amsterdam om vier uur 's morgens, de dagzaal van vrouwen-2 te duin-en-bosch, harry mulisch geheel ontkleed met alleen zijn sokken…