Netgedichten

netgedicht (nr. 34.237):

Lijken in het veld

Lijken,
liggen waar eens velden waren.
Kinderen verdrinken, sterven en creperen,
terwijl ik dit gedicht laat vloeien uit mijn pen

Veilig weggekropen achter dijken,
goed beschermd tegen gevaren,
halen we de schouders op, beredeneren:
Het zijn maar Pakistanen.

We zijn in shock! De vakantie is verzopen!
De camping staat weer onder water,
Het hele land is volgelopen!

Geen Nederlander denkt nog later
aan mensen die door modder kropen
En wast zijn handen schoon in regenwater...