Alle inzendingen over /hooi

Wat houden wij van gras wat houden wij van hooi van tussen gras en hooi ik en jij wat houden wij van tussen ons wat houden wij van gras en hooi wat is het toch nog altijd mooi…

Hooi ligt op 't land geschuddeld weids op 't veld. Hooi ligt op 't land snuif ik sprieten geveld. Hooi ligt op 't land voorbije vleugen van ooit gras. Hooi ligt op 't land ver gezucht naar wat eens was.…

Als nu spelenderwijs Mij de Man met de Zeis Had gemaaid, als het gras, Dat dit hooi eenmaal was, Ik behoefde niet op Meer te staan, niet rechtop Meer door 't leven te gaan...' - En dat lachte mij aan.…

Als nu spelenderwijs Mij de Man met de Zeis Had gemaaid als het gras, Dat dit hooi eenmaal was. Ik behoefde niet op Meer te staan, niet rechtop Meer door 't leven te gaan... - En dat lachte mij aan.…

er zijn natuurlijk ook nog de bloemetjes die bloeien het lam dat op de knietjes drinkt bij de ooi het hooi dat geurt en noodt maar dan heb je het wel gehad…

zeven slaat de klokkentoren haverbrood de dag keerde voor de laatste keer het hooi de avond tooit zich in het rood zij plooit het ongestreken linnen zonder woord hij strooit in de erwtensoep wat zout zij vonden in het hooi de kleur van goud.…

voor hun Valentijn, gapt hij een fles champagne - plofkraak in het hooi...…

Het bruingele hooi verbergt het tere leven; toch nadert gevaar.…

plastic onttrekt hooi hier aan het felle daglicht straks geen hongerklop…

Het leven is als een berg hooi Geen idee waarom Maar het klinkt gewoon mooi…

Wortels verdwijnen In een berg van hooi en stro Klinkt een zacht gepiep…

Boer geniet dag vrij Het hooi is al van het land Vandaag geen baaldag…

Bij het veld vol hooi deinen klaprozen luchtig. Spaart het maaien hen?…

De hooiberg toonde mij mooi hoe het noodlot ons steeds achterhaalt: ik vlijde mij neer in het hooi, en natuurlijk precies in de naald.…

In vers gras vrijen om later veel later in de dood nog even na te geuren als hooi --------------------------------- uit: 'Kiskassend gedicht', 1996.…

Trijn biechtte onder meest haar zonden, dat z’ in ’t hooi Geraakt was, with a fine English boy. En wat gebeurde daar? zei Heeroom; biecht terdege. Gij zijt een oude gek, zei Trijn, zo g’ ernstig vraagt, Alsof gij ’t niet en wist, wat dat een jonge maagd Met een mooi knechtje doen, tezaam in ’t hooi gelegen.…

Hij legt zijn handen op zijn buik hoe zacht denkt hij buiken zacht als hooi daar ligt hij dan het zomert de uiers spannen ervan…

In vers gras vrijen om later veel later in de dood nog even na te geuren als hooi ------------------------------------------ uit: 'Werkboek, bloemlezing 1983-2010'.…

Het boerengrasland geurt, belooft toekomstig hooi; reeruggen golven sierlijk, met beheerste haast, boven de hoge halmen.…

knorrende, konijntje,- knagende, langoortje wortels en bladgroente genesteld in hooi kauwend op hooihoop zijn vezelleverancier behoedzaam tegen stress pas het op voor de vlo!…

knorrende, konijntje, knagende,langoortje wortels en bladgroente genesteld in hooi kauwend op hooihoop zijn vezelleverancier behoedzaam tegen stress pas 't op voor de vlooi…

er bij als wilde raven toen de zomerzon hen zwierde zoals menigeen haar blieft en ze verspeelden er het hooi tot wolkenstof dat zij er gaven aan elkaar in zoete plooi die ook bij haar zo was geliefd die ene koe die loeiend toekeek hoe het was -boterverliefd…

Zomers niets moet alles mag hooi in hopen…

oh, poldermeisje wat ben je mooi met je glanzende huid ogen omfloerst door volle wimpers zo verleidelijk krullend je zachte lippen die smachtend wachten op een flinke pik hooi…

Diep in mijn herinnering ligt mijn kindertijd geborgen als een appel rijpend in het warme hooi. De plek in de donkere schuur, de hoogte, de diepte, je vingertoppen over de gladde schil, glimlachend: hij is er nog.…

Warme zomerweide wandeling. Kniehoog rijp gras kruipt waar het niet mag gaan. Cirkelzaag zoemende insecten in de pollenlucht. Ik loop met vreemde hoge stappen en wil alleen nog kransen vlechten of loom gaan liggen in het gras. Een dekentje? Nee, dank je, hoeft niet, laat ik me vallen en daar kriebelen al mieren als jouw vingers en voel…

zij bergde als plattelandse de wolken voorbij verschoof met de wind het uitzicht naar vrij runde in blauw de zeven mijlen door stralende kou wist van de sloten met het duiken als ultieme stunt waar zomers hooi parfumde warmde mest de stallen werden zo slagers hun speklap gegund is zij de boerin met de stadse blik die het…

Meer dan ons leven geven kon heb ik je lief gehad wij putten uit dezelfde bron buiten de binnenstad ons hoge gras geurt ademloos naar vervlogen tijden de zeis flirt driftig met vers hooi dat moet leren lijden je bent te jong nog voor verlies van een vertrouwd gezicht ik kies jouw grote teddybeer tot troost in dit gedicht uit je dal…

geur van gedroogd gras laten we een hooimijt bouwen en bestrooien met lievevrouwebedstro ontwaken in onze gedroomde slaapstee…

Ik ben een te hooi en te gras dichter na voltooiing is mijn hoofd veel lichter weet nooit wat er komen gaat voordat het ineens "ga schrijven" slaat ik ben dan vol verwondering het is zeker geen uitzondering dat ik ademloos ga lezen niet weet wat de titel zal wezen dat noemen de realisten inspiratie zeker is, het gaat zonder transpiratie…