Alle inzendingen over éénzaten

Vurig hart, brandend verlangen Mijn hart door jou behangen Warm gevoel, blije tranen Me stilletjesaan in de hemel wanen Ijskoude blik, bevroren dagen Vele onbeantwoorde vragen Gewond en bloedend hart Niets dat die pijn verzacht Eenzaam en verlaten Eén van die vele éénzaten Waarom val ik nu net voor jou, iemand die niet van me houdt.…

in diepe stilte van vergeten leven huist de kille mens met gehaat lichaam zwarte bloemen als kern van ik verstenen zonden zonder naam weg van gedachten gijzeling van licht dood voor woorden met vergeest gezicht niets kan hem nog meer verteren dan tot stof te wederkeren…

de merktekens zwemt hij fataal voorbij eindeloze kringen draait hij, eenzame eenzaat tussen lotgenoten die eindeloos kringen draaien. als zij toevallig kruisen -amper een rimpeling- zijn ze reeds voorbij achter blinde ogen zwemt hij: duisternis blijft hem bespaard…

Als fan van Pantani en dat zeg ik u met enige nostalgie vond ik hem heel mooi klimmen al hoefde hij daarom niet te winnen soms vond ik hem een eenzaat maar 't is daar niet waar het om gaat tijdens het klimmen had hij die verbeten blik bijna had je van hem schrik "het olifantje" had iets speciaal misschien werd dit hem wel fataal zijn dood…

hij parle français et ne pas flamand hij schaamt zich de bourgondische veelvraatideeën van zijn soortgenoten hebben hun blauwe luchtarme hersenen bevuild fijn stof dood volgt snel vive la mort buffet à volonté valt niet te rijmen met één dood landbeest en één gevilde watervis voor de aardse aliëns djerba's schone en verfijnde eetcultuur…

Laat het vogeltje dat in de liguster nu een vingerhoedje zonnewarmte vangt toch zingen gaan en de eenzaat lokken in het licht. 30 januari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 61.11 www.abelstaring.tk…

Na al die eeuwen zijn wij nauwelijks bekend gebleken met de éénzaat onder de planeten. Nog kleiner is de kans dat haar equivalent zich meldt, opdat wij ons met deze mogen meten.…

Ook de eenzaat in zijn kluis is nooit meer alleen. Op Facebook enkel al tel ik een zwerm van een half miljard. wij zoemen hier en een verre imker oogst…

Niet gewenst, maar door natuur mij opgelegd, bewandel ik eenzaam aardse dreven. De richting onbepaald, want zonder rechtuit streven. Zelf ga ik niets bouwen, want niets is er dat bindt. Hoef niets te onderhouden, geen huis, geen vrouw, geen kind. En als de tijd van afscheid komt: ik was gelijk de wind. Als onbestemd passant vermomd, doorkruiste…

gelijk van het gelijken op een grote gek die door drinken denkt - in de rivieren drijft de hemel mee met de aarde en de werelddelen stomen naar elkaar op door de zeven wereldzeeën - een processie van de progressie - wind gelijk honing stroop tussen de personen de meest frivole tronie van de adem het meest idolate gelaat van de eenzaat…

driewerf bezat meermalen minnende ad-hoc vriendinnen die hij nu eens zwaarmoedig dan weer quasi pestend beminnelijk als sprook- principessa's vereert, dol als hij was op het tastbaar emotionele van vrouwelijk schoon, doch naar verluidt uiterst klunzig in bed studentikoos eeuwig jong ernstig vroeg oud als gezelschapsdier eenzaat…

Jij gaat je leugens rondbazuinen Noemt elke vrouw een takkewijf Leven, het wordt je allemaal te veel Leven, leven, het leven grijpt je naar de keel Jij slaapt je roes uit ied’re morgen Jij rookt je longen nog eens stuk Jij baalt van mensen en van zorgen En van wat huiselijk geluk Jij hebt geen kennissen, geen vrienden Jij bent een eenzaat…