inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 53.308):

Eenzaat als wandelaar verdicht

Niet gewenst,
maar door natuur mij opgelegd,
bewandel ik eenzaam aardse dreven.
De richting onbepaald,
want zonder rechtuit streven.
Zelf ga ik niets bouwen,
want niets is er dat bindt.
Hoef niets te onderhouden,
geen huis, geen vrouw, geen kind.
En als de tijd van afscheid komt:
ik was gelijk de wind.
Als onbestemd passant vermomd,
doorkruiste ik jaar na jaar,
en waaide zo de wereld rond.
Ik was bij leven wandelaar.

Schrijver: Waldemar Vogelenzang, 18 oktober 2014


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 166

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
19 oktober 2014
mooie laatste zin: ik was bij leven wandelaar

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)