Alle inzendingen over 14 mei ieder jaar

Vandaag verkeren wij in vroeger sferen Mijn broer en ik, wij denken aan us mem Haar reisverhalen met haar klare stem Op 8 mei Moederdag wil ik haar eren Ze was als rups in niemands land geboren Een heel ver land dat nu niet meer bestaat In naam, maar wel behoorde aan de staat Der Nederlanden, nu reeds lang verloren Als papillon vloog…

een zucht het is stil ogen gesloten, mond verslapt. het is net of ze lacht. een zucht het is stil een roos p het graf. zachtjes is zij weggedreven. de dood komt na het leven.…

Ik loop alleen langs de spoorlijn Ik wacht op de snelle trein Ik wacht tot hij mij zal raken En helemaal fijn zal maken Ik voel mij zo alleen, niemand ziet mijn traan Ik wed, dat de machinist mij niet eens ziet staan Ik wacht wel, net zolang ik mij niet zo alleen meer voel Dan zullen ze merken, hoe alleen ik ben, en wat ik bedoel…

Mijn hoofd is een ontploffing Een hele grote bom Ik doe stomme dingen Weet ook niet waarom Mijn hoofd is een ontploffing Stress de hele dag Over school en over thuis Weet dat ik mezelf niet mag Mijn hoofd is een ontploffing Ik kan het niet meer aan Elke seconde denk ik Wanneer mag ik eindelijk gaan…

dat het vele mensen boeit en ieder jaar weer volop groeit nog even en dan is het weer voorbij verlangend zie ik uit naar de volgende mei…

"Het eindexamen" Ooit stond dat zeer centraal in mijn bestaan Nu dreigt het me elk jaar weer te ontgaan Zo moet ik mijn vervreemding wel beamen Derhalve voelen -ieder jaar rond mei- Mijn jonge jaren aan als ver voorbij…

Rotterdam was vandaag de plaats, om te herdenken, Rotterdam was vandaag de plaats van minuten stilte Rotterdam was vandaag The place to be Rotterdam was vandaag 75 jaar na het bombardement Volop in beeld, de oude rotterdammers kregen het nog te kwaad, bij het zien van de beelden, het horen van de verhalen, was Rotterdam vandaag…

Het wordt erger met de jaren in plaats van dat het slijt dat verlammende gevoel van geconcentreerde onmacht De siddering in mijn lijf herken ik van iedere herdenking De ingedikte tranen van verstopt verdriet 4 mei 2008…

Er zijn veel gebruiken en tradities die nog als een sentiment ieder jaar aan ons voorbijkomen. Die nog steeds de kracht in zich hebben op een wijze zoals wij over deze goede gewoonten in onze jeugd konden dromen.…

de morgenzon begeleidend zingen de vroege vogels mij de dag mooi wakker stil geniet ik het concert tot dan de wekker ontwaakt met het nieuws van de dag krachtig gesproken grafieken door verklaringen overstroomd verduisteren mij de levenslust de moed zakkend in schoenen die ik nog aantrekken moet sluipt in angst weer omhoog het bevrijdende…

elke dag opnieuw gun ik alle moeders graag dat de mannen in hun wereld als de kleuters die zij ooit waren zo innig verliefd op hen blijven omdat zij heel bijzonder zijn serieus een speciaal iemand die zij eren en respecteren voor de aandachtige aandacht die elk geheim bewaren kan de niet aflatende zorg ook waarbij niets ooit te veel is…

'Oorlog in de stad 2015' al weer 10 jaar geleden waar ik de tekst voor schreef en op 14 mei telkenmale beleef nu als RAMSTERDAMMER met de R van mijn roots: mijn Rotterdam!…

De tekst “Ontwaakt, verworpenen der aarde”, die ieder jaar gezongen wordt in mei, bepleit gelijkheid in de maatschappij. En Henriette schatte dat op waarde. De woorden gelden niet alleen voor werk; ze maken zich voor alle recht-strijd sterk.…

Aan wie moet ik mijn aandacht nou gaan schenken Krijg ik niet wat te veel straks op mijn bord Die twee minuten zijn dan vast te kort Mijn lieveheer wie moet ik gaan herdenken Eerst maar oom Piet die in ´t verzet omkwam Oh nee….´t Wilhelmus klinkt al op de Dam…

opeens knijpen mannen in haar billen pakken haar borsten omdat ze dat willen vriendinnen zeggen "zeur niet zo" als dat gebeurt zij wordt bepoteld daarna verkracht voelt zich nog jarenlang verschroeide bloemknop .…

van klein tot groot jonger nog of ouder al groeien moeders ons van wees voorzichtig tot welkom thuis kussen moeders ons waar groot geluk ons lachen laat omhelzen moeder ons bij wat ons huilen doet het klein en groot verdriet troosten moeders ons bij het doen of laten met standjes en lieve woordjes corrigeren moeders ons hoe…

Dit gevoel is niet te beschrijven Hoeveel ik haar mis... Ze is niet meer bij me Iets wat moeilijk te begrijpen is... Ze is weg, naar een andere wereld heen Waar wij niet bij kunnen Moederziel alleen. Waarom is zij het De persoon waar ik het meest van hou Waarom treft haar dit lot Mijn hart is gebroken, totaal kapot... Dit gevoel is…

een kamer gevuld met mensen die lachen drinken en praten met elkaar samen plezier hebben een tafel gevuld met hapjes die noden kaas en gevuld ei toast met kaviaar samen lekker eten een hand gevuld met warmte die gemeend de mijne schud vergezeld met goede wensen ieder jaar een dag gevuld met vrienden die trouw zijn buren en…

jaar weer in beroering……

als God het wil, ben ik daar weer in het komend jaar.…

ander toen de tijd er rijp voor was wat er aan vooraf ging: vorige week de kast weer opgeruimd en ook deze keer de meeste herinneringen weer afgestoft en opgeborgen omdat het weggooien van sommige dingen als verraad aan een mooie oude tijd zou zijn zoals dat met opruimen ieder jaar opnieuw gaat…

Het ontwaken in vredestijd na vijf jaar oorlog. Een vlag van zijn ban bevrijd; kent zijn driekleur nog. Respectvol hangt hij ieder jaar half stok. Zwijgt de menigte zo rond de acht uur avondklok. Van hongertochten tot Zweedse broden. Een oorlog herdenkt zijn doden.…

Zoete mei, die altijd lacht, Ween niet meer met hangend haar - Gij zijt de schoonste van ieder jaar, Ween niet meer, maar wacht: Wacht met uw zusters ter wederzij, Hand in hand: Ik hoor op mijn drempel gelach en gevlei: 't Is het nieuwe jaar en de blijde mei Wenkt het met bloemen naderbij - De koude maand schuilt weg aan de wand: 't Nieuwjaar…

Gisteren is mijn vrouw overleden Vorige week is mijn vrouw overleden Vorige maand is mijn vrouw overleden Vorig jaar is mijn vrouw overleden Drie jaar geleden is mijn vrouw overleden Vijf jaar geleden is mijn vrouw overleden Tien jaar geleden is mijn vrouw overleden Elf jaar, vier maanden en 14 dagen geleden is mijn vrouw overleden…

De dagen en de frieten worden korter De zomer gaat al bijna van ons heen Precies als Laura, want ze mag alleen Dan ga je je toch afvragen: wat schort er Aan wat voor 14 jaar te groot kan zijn En wat juist groot móet zijn, is dan weer klein…

jaar samen zijn 14 jaren van vechten voor ons bestaan.…

en ook jij mijn lieve vriendin bent nu gegaan ik heb je omringd met handen en ieder uur werd betrouwbaar,een bloem jaar na jaar steeds weer voorbij het luisteren naar wat ik zei alles, zo diep in armen op stukjes land, goudgehaald en onder bomen die nu breken in stil verzet, getrouw aan het gras de hoop verloren wolken leggen…

was niet bang ze schold ze uit voor alles wat niet mooi was zo klein maar ‘rotmof’ riep ze dan beelden beelden beelden zo ook op die bijna zomerdag in Mei Mei, Mei, Mei wat is dat toch met Mei ?…

Mei…

Die gestoffeerde huisgenoot is al heel wat keren genòmen, 14 stappen òp, 14 naar benéé, je zal toch maar met zo'n huisgenoot in één huis samen wonen! Sluipend, om maar niemand te hoeven storen, bij een doorwaakte nacht, 14 treden àf!…