Alle inzendingen over Ademruimte

Ademruimte Ruimte om te ademen,vanuit het kreukelwoud van mijn gedachtenkronkels;een denkbeeldig briesje,opdwarrelend vanuit onzichtbare etherische sferen.…

iemand vroeg om ademruimte, vloedlijn en grensvlak tussen voorbij en toekomend naar vlechtpatroon van het absolute nu en het ultieme ter plekke, naijlend als nulpunt doorschijnend als middaguur, met een zachtheid die woorden vloeiend maakt in verlengde van voorbode, sluitstuk van voorbijgaande aard, zolang het nog kan…

Tussen startschot en eindmeet ligt wat ademruimte Kilometers die voorbijgaan onder zwarte sneeuw Zoveel was zeker Maar hij haalt het Uitgeput viel hij in een waterbed.…

zich uitvinden, zich uiteindelijk vinden als op de oude route de wegen lichtelijk vastgelopen zijn dus, vandaag sluit ik mijn blauwe periode af en begin de gele zet het grof vuil aan de straat zeg eindelijk waar het op staat schrijf een brief aan mezelf zet hem tegen het glas of beter nog in mijn jas het is dit, of langzaam dood gaan ademruimte…

Essentie wordt gevonden in het zachte geluid, in rust en in de ademruimte. Aanwezige mensen vullen geladen kamers met wat zij niet zeggen. Hun diepe, zware stilte is voelbaarder dan woorden, een vluchtige blik die ik vang, en herken de bedoeling – te veel gezien misschien.…

Soms verlang ik naar een grens, een ademruimte. Toch blijf ik open, blijf ik liefhebben zonder harnas. Je raakt me aan en alle muren vallen, ik besta alleen nog in dit wij. Geen woorden nodig, alleen het weten, alleen de stroom tussen ons. Soms een branding, soms een bries, soms een eindeloos drijven. Maar altijd onlosmakelijk verweven.…