Alle inzendingen over Als zand door de vin

Zijn gele trui geheel verweerd, is juist uit Frankrijk t’ruggekeerd: de winnaar van de laatste Tour - maar ‘t is dus wel oktober! Veel sportlui zijn niet al te slim, maar dit was wel een héle klim, zo zonder fans of ploegsoigneur, de entourage sober. ‘De mannelijke tegenhanger van het domme blondje’, zo leest hij in de pers, terwijl de…

In duzend stukkies vlieg ik door het zwerk. Een hartklep hier, een dijbeen daar, straks leg ik nog het loodje! Een pittig vrachtje plak- en puzzelwerk voor strandwacht, eerste hulp en twintig naaisters, wat een zootje! Zeewaardig, comfortabel, vast van koers en beresterk, beloofde mij die handelaar, m’n grootje! Ik heb me duid’lijk ernstig laten…

Hier sta ik voor mijn klankpot van geelwit porcelein, in’t allerkleinste kamertje der woning. Mijn kracht is indrukwekkend, mijn aanslag mag er zijn! Een tonenvloed vormt daarvan de bekroning. Een prachtig stukje Händel stroomt door negentien etages. De hele flat - en meer nog - luistert mee. Verspreid over de dag speel ik verschillende passages…

“Nou, leuk hoor! Daar sloof ik me uit op de zondag, sta uren te koken, doe vreeslijk mijn best, om manlief - ja, jou Jules - iets chics te serveren, maar dankbaarheid? Ho maar! Wat zegt ‘ie? Geen pest!” “Mm-mmh.” “‘K zal nog eens zo zwoegen zeg! Barst maar! Bekijk ‘t! Zo’n snikhete keuken, ‘k ben helemaal gaar! Een simpel bedankje was aardig…

Hij zou nooit, zoals de meeste honden, rondjes rennen, om zijn eigen staart in de kwijlomrande bek te nemen. Nee, die energie werd mooi gespaard! Aan een riem en mand was hij ontsnapt, om te zwijgen nog maar van castratie. Achter staarten rennen deed hij graag - die van vrouwtjes, let wel, een tractatie! Meer dan ooit dus was hij goed op…

Daar staat hij, kop in’t zand, - voor altijd - uitgebalanceerd.…

Een verkoopwonder ben je pas, een onweerstaanbaar slijtgenie, wanneer je vlot een schriele klant, waarop je heel je kunnen test, een broek waarin hij ruim verzuipt weet aan te smeren, een twee drie, geheel tot zijn tevredenheid, met bijbehorend reddingvest.…

De dag begon er met een stukje pain en eindigde pas na wat flesjes vin, kortom, la vie was weer geweldig goed. ‘t Was ’s avonds steevast vin, al viel het op dat ik daardoor ‘s morgens vaak pain in mijn kop had.…

Maar zet me te water en opeens: groeit mijn vin, mijn benen verdwijnen net als ik: onder water met een sierlijke slag. Dat was, wat je gisteren aan de waterkant zag: Ik ben die zeemeermin, eerlijk waar het is alleen een beetje raar: als ik weer de kant opklim, MET benen: maar ZONDER vin.…

Buiten smelt de sneeuw al die bijeen kruipt als water op een glazen plaat, maar het hagelwit van het laken dat jij om je lichaam slaat is nog onberispelijk intact. Slaapdronken open je je ogen en wat uit je mond ontsnapt, voelt zich bij uitbraak betrapt en staat als een maan alleen: een stille `o' zonder helpers, zonder medevluchters.…

Al die zinloze studiemomenten glipten als zand door zijn artistieke vingers weg. Hijzelf bleef over. En de mensen die hij liefheeft. Hij sprak vaak in gezegden. Wat hij vaak herhaalde was 'Het werk blijft in de wereld, maar wij gaan eruit!'. Toch kon ik hem nooit op depressiviteit bespeuren, vorsend nadenken, dat wel.…

een karper in witgroen marmer op een sokkel in het gras wil per se men ziet het aan zijn vin de vijver in tegen de goesting van de sokkel in…

Als je denkt: "ik ben verslagen", is de nederlaag een feit. Als je denkt:ik zal niet versagen", win je op den duur de strijd. Als je denkt: "ik kan het niet halen", is de tegenslag op til, want het overslaan der schalen, hangt voornamelijk af van wil. Moedelozen gaan ten onder, door hun twijfel, door hun vrees. Vechters winnen, door…

'k ben de druppel in de oceaan 'k ben de zandkorrel in de woestijn 'k ben onzichtbaar voor wie me niet wil maar druppel of zandkorrel, ik blijf: van m'n leven niet stil.…

Zij zijn toen samen vin in hand Stil heen gegaan uit Loon op Zand. In 'n malse zeegrasweide vond Het monsterhuwelijk plaats, terstond. Lang nadat zij het eens geworden waren Moest de zeekoe in de baren baren! Toen nam de natuur zijn wrede wraak De zeekoe baarde een zoetwaterdraak!…

Een batterijkip uit Nieuwegein Wilde graag eindigen in de Coq au vin. Maar de laatste rustplaats die ze vond Was in de kippefond In een stelling bij Albert Hein.…

ik heb het reuze naar m'n zin lig in bed, verroer geen vin laat de wereld verder draaien ik haal haar strakjes wel weer in…

Graag eet ik tepel in roomsaus bereid en bij tietensoufflee kan ik zweren Maar ik eet weer cock-au-vin want van missionarissen serveert men nimmer kut met peren…

typerend hoe je voor me stond in vol ornaat had je mij onlangs de rug toegekeerd gehuld in stilzwijgen verroerde je geen vin en nu in een, haast, overdreven schoonheid vraag ik me af of ik nog wel wat met je moet beginnen…

De rechter heeft vanmorgen geprobeerd Met de beklaagde een gesprek te voeren Maar die besloot geen vin meer te verroeren Waarna de magistraat werd gefileerd Geert lijkt pas in de rechtszaal door te krijgen Dat hij al járenlang had mogen zwijgen.…

Volg het nieuwe protocol en begroet de White House-resident bij een staatsbezoek voorkomend met ‘yoU asS of A president’!…

je zoo lief en zoo licht nu, in dit vreselijke deel van de eenzaamheid * 'vin je zoo lief en zoo licht' uit het gedicht 'zie je ik hou van je' van H.…

"Dégustation de vins français" Dat is het enige wat ik ken In deze streek van mist en regen Waar ik gevestigd ben, Dat nog wat zon zet in de hemel En blijdschap in een dor gemoed, Want waar het leven onbeleefd is Zijn Franse wijnen dubbel zoet…

Zelf heb ik toch weer coq au vin gemaakt ‘k Hoop dat uw kerstmaal óók kiplekker smaakt…

Zelf heb ik toch weer coq au vin gemaakt ‘k Hoop dat uw kerstmaal óók kiplekker smaakt…

Ik ben een heel opmerkelijke vent Mijn auto open laten vin'k gewoon Ik zwaai graag met mijn nieuwe telefoon En sta bekend als hardcore lok-agent Ik roep de misdaad graag over me af En zorg vervolgens voor een snelle straf…

Gevormd door de striemende wind de getijden zijn vervlogen Zacht adem ik over zee jouw naam golvend en zo bewogen…

zand schenkt mij de gave te vergeten.…

Hoe ver ik ook keek zand en nog eens zand niets anders dan zand en in het verlengde van je hand die ene haagwinde die bloeide witter dan het wit van je oog zo wit zag ik nog nooit een haagwinde helemaal alleen in het verlengde van je hand zo wit in het zand…

Een zandkorrel in de woestijn, valt in ’t niet, een zandkorrel aan ’t strand eveneens, de zandkorrel in mijn oog, maakt me nietig.…