Alle inzendingen over Bejaardenhuis

Eenzaam zit zij in haar kamertje van het bejaardenhuis Met een zakdoekje in haar hand Ze verlangt naar haar eigen huis Alsof ze hier gevangen zit en wachtend op haar dood haar allerlaatste stationnetje ze mist haar echtgenoot Ze voelt zich opgeborgen Als een vogel in een kooi Starend naar een familiefoto wat was die tijd toch mooi Ik breng…

Oud in een bejaardenhuis met een kast, een bed, een stoel, onderdak, maar nooit meer thuis, dagen slijtend zonder doel zoek je beelden uit 't verleden verborgen in een donk're kluis.…

In een bejaardenhuis wachtend met smart elke keer angst dat je weer zal gaan hoewel leeftijd met het lot heeft getart het "houden van" zal nooit vergaan Als ik later oud ben...…

“Wat een gezellige kámer!” Piepte zij met haar meest enthousiaste stem. “Mams, je kunt zelfs pa`s dressóirtje meenemen, voor die antieke servieskast is geen plaats, die neem ík dan wel in huis oké?” Net als zij keek moeder in de rondte en zag de afmetingen van het vertrek waarin ze haar laatste tijd zou doorbrengen. Een claustrofobische ruimte…

Men stuit hier op een leeg bejaardenhuis waar iedereen vandaag is uitgezet. Door misfits van het huidig kabinet zijn zij de dupe van een vuige wet. Krijgt men geen hulp van buren of een kind wordt ongewild de dood hun beste vrind.…

Bejaarden willen graag wat vaker douchen En ze verlangen naar een eigen kamer Een praatje maakt hun dagen aangenamer Ze willen rust, een leven zonder pushen Wie steelt en zich daarbij dan laat betrappen Kan zo aan het bejaardenhuis ontsnappen…

Toen werd zij naar een dof bejaardenhuis gebracht. Tot dusver het journaal van ooit een nacht en over naar de weerman van het heden: Er wordt een handvol najaarsweer verwacht.…

Als ik door de gangen loop van het bejaardenhuis, met een rolstoel hier, een rolstoel daar, dan- vind ik het net een sterf-huis De verrimpelde gezichten, staren, met holle ogen naar mij En ik, ik kan hun pijnen niet verlichten, hun eenzaamheid, straalt van hun gezichten; Ik zie geen enkel lachend gezicht dat vrolijk kijkt naar mij...…

De oude uitgebluste man zit op een manke stoel aan tafel in zijn kamertje van het bejaardenhuis. Zijn geest doet het nog aardig goed doch levensvreugd heeft hij niet meer, de grauwe sleur van eenzaamheid stompt af zo op de lange duur.…

aan zichzelf overgelaten de kwetsbare oudere medemens de tranen springen in onze ogen verteert door eenzaamheid ziek van pijn en quarantaine slaat de corona koorts toe de lakens huiveren van koorts en slijm, 't kuchen en 't zuchten, totdat de laatste ademtocht een einde aan het lijden maakt; de dood kent geen pardon maait het hele bejaardenhuis…

Een schreeuwende, stampende peuter is kwaad Weet zich met zijn emoties geen raad Moeite met het luisteren naar zijn moeder Vindt haar maar een loeder Een vuurspuwende puber, die gooit met deuren Zo boos, kan alleen maar treuren Niet vatbaar voor een discussie Onbegonnen missie Een boze, oude man in het bejaardenhuis Voelt zich daar…

Al trok hun docu twintig miljoen mensen Het blijft, zo voor 't EK komkommertijd Maar in 't bejaardenhuis heeft men geen spijt Al kijk ik liever naar de vrouw van Jensen Eerbied voor die éminence grise? Met nostalgie valt weinig te verliezen...…

Bij het bejaardenhuis hing een belofte in de lucht van zevenhonderd karbonaden. Jongere geuren waren niet voorradig. Het park lag uitgebloeid. De Opels der gelovigen waren gestald. De roekelozer wagens van 't volk dat straks ter voetbal trekken zou stonden nog roerloos in de kou. De vogels wachtten op de zon.…

Oom is bezeten van de scheve kruissteek alle onderwerpen zijn al afgekruist in het bejaardenhuis is hij al verguisd vijf sonnetten gaat men naaien deze week de oudjes vallen over het borduren aan elkaar gebreid vindt de directrice de hele boel is naar de gallemieze men voelt zich genaaid door vergane uren bewoners zijn de hele dag aan tellen…

nieuwe morgen de zware ballast op die die een daglang heeft meegesjouwd nee die laat het achter daar waar het moede kopje ten rusten werd gelegd fris en fruitig in de pootjes dorst gelest honger gestild genietend van het leven op een zorgboerderij stapt kleine Elizabeth geborsteld en fier aan de hand van haarbegeleidster richting bejaardenhuis…

oom is bezeten van de scheve kruissteek alle onderwerpen heeft ‘ie afgekruist in ‘t bejaardenhuis wordt ‘ie al verguisd sonnetten gaat men naaien deze week de oudjes steken door na het borduren gewoon genaaid, vindt de directrice aanvang kruist ‘ie door naar de remise vrijwilligers ontsla je niet uit vrije uren bewoners zitten de gehele…

We verbleven in een groot bejaardenhuis waar oude mensen weer kinderen waren en de zusters met witte kap en rokgeruis zich langzaam naar de kapel vergaarden. Allen in hetzelfde uniform van afgedragen aftandse kleren. Hier telt alleen de strenge norm: Leren. Zwijgen. en ontberen.…

moeilijk met mijn stok ik hijs me de trapjes op als ik binnen ben kijk ik rond en zie een oude foto waar ik nog op stond mooie tijd en veel plezier ik hijs me op een kruk met mijn dikke reet en ik bestel een pilsje dan komt de herinnering jij kwam binnen mijn vriendje van toen en opeens hoorde ik zeggen wat, oma ook losgelaten uit het bejaardenhuis…

een hypotheek werken, vakanties routine een groter huis hypotheek afbetaald bezadiging, pensioen wijsheid, rust vinden leuke dingen doen genieten van vrijheid, reizen opa en oma kleinkinderen plezier, samenzijn gezondheid wordt minder beperkingen in mobiliteit gehoor, bril rollator wegvallen partner verdriet, eenzaamheid zorg bejaardenhuis…

waar is het leuke bejaardenhuis waar oma zich thuisvoelde. dat is toch wat we ooit beschouwden als voldoende. een leuke ouwe dag zonder veel problemen. waarom nemen ze je dat af zo zonder veel problemen.…

geen kinderstem, geen kinderlach er wandelt slechts een hond stil en bezadigd naast zijn baas zijn sporen op de grond ik kan daar niets meer vinden er zijn geen namen meer alleen de zorg voor mijn oude pa brengt mij daar telkens weer hij woont daar bijna 90 nog steeds in het oude huis en met geen stok is hij te verbannen naar een bejaardenhuis…

heel gewoon t' beslissen over hun eigen geld of zo maar 'n sigaretje, heel gewoon Die tijd ligt nu achter hen komt ook niet meer terug Het zijn allemaal herinneringen naar 't verleden een brug 't Enige wat hen rest zijn de mooie verhalen die op deze leeftijd nog gevoelens kunnen vertalen Ik hoop, oh echt ik blijf hopen dat het bejaardenhuis…

wil die stomme sukkels zo voor schut zetten ik ga die sukkels zo afzeiken dat die oenen er schandalig over denken als ik ga naar Appie ik moet toch ook eten ga ze uit hun schoenen slaan als zij borsten zien ook al zien zij geen borsten zij zijn kwade geesten en doen het op hun hondjes maar zij hebben geen kracht meer hun taas zit in het bejaardenhuis…