Netgedichten

netgedicht (nr. 32.466):

Ezeltje strek je

Ja ja zo’n ezeltje
de wind zal het verder fluisteren
die pakt echt niet iedere nieuwe morgen
de zware ballast op
die die een daglang heeft meegesjouwd
nee die laat het achter
daar waar het moede kopje
ten rusten werd gelegd

fris en fruitig in de pootjes
dorst gelest
honger gestild
genietend van het leven
op een zorgboerderij
stapt kleine Elizabeth
geborsteld en fier aan de hand
van haarbegeleidster
richting bejaardenhuis

daar waar de mensen met de grootste mond
hun zachte hart tonen
warme handen aaien
verwennen
krabben achter ezelsoortjes