Alle inzendingen over Bevuiling troep plastiek

Jullie dachten sterk te zijn, of slim, maar ik lach hard om jullie macht, ik slik plastiek en spuug het zacht, en keer je trots weer om in schim. Je steekt me vol met rook en troep, ik hou me stil, maar tel mijn uur, en sla terug, zo wild, zo puur, een orkaan die huilt als strijdersroep.…

De sneeuw het smetteloze wit niet te beschrijven Dat onbezoedelde witte kleed niet meer met woorden te bevuilen Alleen je ogen staan vol licht…

in een vogelnest uit bijeengebekt plastiek - vijf open mondjes…

Er wordt gesproken over Haags gedoe De voorzitter uit daarop zijn kritiek En dient de kamerleden van repliek: Vertellen wat er fout zit is taboe Maar om daar nou zo over te gaan huilen Dat is toch ook gewoon ‘het nest bevuilen?’…

Het smaak- en oeverloos de buis bevuilen is weerzinwekkend en slechts om te huilen !!…

Een voetpomp, staander, een plastieken buis, een mooie doos, een speeltje, 'k neem 't mee naar huis. Zes euro en dertien cent, 't is een verrassing voor mijn kleine vent. Oh, opa, waarom gaf jij mij zoiets nooit eerder, dat is een echte raketlanceerder. Fonkelende ogen, een dikke zoen, plastieken buis van één miljoen!!…

Hoogmoed bevuilen van eigen nest. Kortom, wij zijn aan bederf onderhevig. Tenminste houdbaar tot...…

De onderklasse moet worden verheven Zo stelt Mark Rutte van de VVD En Bos vindt softe Vogelaar passé Ook is hij plots met banken zeer bedreven Ze kunnen beter van positie ruilen In plaats van zo hun eigen nest bevuilen…

Het is best moeilijk om cynisme, sarcasme, boosheid, irritatie, frustratie, pijn, verdriet, blikken die kunnen doden, neiging tot fysiek geweld: slaan, bijten, krabben, poging tot doodslag, moord dit en dat allemaal achterwege te laten in reactie op een vraag, een (pest)opmerking, een sneer, een werkelijkheid of geroddel, achterklap welke…

Toon mij ongerepte steppen waar wilde wolven huilen laat ons daar de wonden deppen die onze ziel bevuilen vergrendel gordels van smaragd om onze kwetsbaarheden stuw de zee die pijn verzacht door ons verscheurd verleden.…

Kijk uit mijn keukenraam Zie door bomen Arbeidzaam onbuigzaam heipalen staan en straks verrijzen grote huizen voor elite groep vol afgrijzen maar gehoorzaam accepteren wij de groep elite troep!…

Gelukkig voor Ken zorgen de artsen dat plastieke chirurgie hem redt…

Plastieken neptieten! Vijfduizend eurootjes! Tjonge, die nota is zéker niet mals! Is dan die nep-card zo tegendeborststuitend? Nee! Bij zo’n actie is álles toch vals?…

Wat is in godsnaam een elitetroep Die ze naar elk bedreigd gebied toezenden? Bij mij thuis is het ook een grote bende, Maar ik heb niks met zo’n selecte groep. Mijn noodlot is al jarenlang bezegeld: Het is bij mij één zootje ongeregeld.…

Liefste hagelwitte schoonheid, elke dag verwijs ik een van jouw vriendinnen naar het kerkhof, neem haar leven en schets het in mijn atelier van glas en plastiek en nu ook jij tot de rand met mijn liefde gevuld bent, breek ik je houten botten.…

Snel kneedde je dat portret, kop die wel hersens hebben moet. Het zwevend tekenen van de libel beweegt onder die bronzen baskenpet. De wenkbrauwen de zonneschermen, een snor markies over de mond om tegen inkijk te beschermen wat een door drank verlamde tong van de al sidderende wereld vond. Geen lijf heeft dit gezicht dan windgevoelig…

troepen sneeuwganzen kruisen spierwitte wolken versmeltend tot een…

De onderwereld is dichtbij: pis, poep en troep -- slijmerig rottend.…

Alles wat ik schrijf verdwijnt in jouw vuilnisbak ongelezen in de plastic zak samen met het lege melkpak daar liggen mijn brieven gedichten en wat dan ook meer ze waren toch zo mooi maar in jouw ogen slechts rotzooi.…

Hier met die troep...klinkt het voortaan tevree…

Is zij de belichaming van het kwaad dat uit de diepste diepten van de meest afgrijselijke woestenij ontsnapt is en verdoemd werd om voor de lange oneindigheid de vruchtbare gronden van de beschaafde wereld te bevuilen? Of is zij zoals jij en ik en is diep van binnen haar ware aard wachtende op wat haar gouden klanken doet klinken?…

Er ligt papier en andere troep. In de berm, onder de bomen. Hier is de straatnaam "Gooiseweg" Wel wat al te letterlijk genomen.…

Het wil haar met geen woorden nog bevuilen. Het wil in plooien huid geloof ontvouwen: stil verzwijgen dat het van haar houdt.…

het maakt je kapot het sloopt je van binnen waarom zijn er mensen die er aan beginnen het maakt je kapot het sloopt je van binnen ze noemen die troep ook nog genot maar het maakt je letterlijk verrot als je loopt over straat en het niet goed met je gaat gebruik je die troep en struikel je over een tegel dwars op de stoep…

Eindelijk had ik een goddelijk lichaam Door de sportschool En allerlei troep Maar tijdens de eerste date Viel mijn gebit In haar uiensoep.…

Er wordt dagelijks zoveel troep wereldwijd op de markt gegooid dat je gerust ook letterlijk kan spreken van een rommelmarkt ik bedoel een vrijmarkt een dagelijkse!…

ik zie opnieuw de bloemen groeien plastieken stapels liefde voor een leven veel te kort om nu reeds weg grijze vegen door het patroon recht op recht, de tegels hullen zich quenast in donkerbruin zo gewonnen, snel geronnen leven weggevloeid dit is geen grijns, mijn vriend maar het laatste staal voor jou speciaal gevat in mijn koude hand…

er kruipt papier door de tuin kleine strookjes uitleg met plastiek omgeven tegen het regenweer het hek staat scheef en onverschillig voor de slang die zich rond haar spijlen als een hitsig touw drapeert het zijn immers de mensen de kleine mensen die hij tegenhoudt in de kruidtuin een komen en gaan van nieuwsgierige leuters blijft…

Vogels troepen samen en jaar naar jaar vliegen weg in niets in herinnering gedachten van stilte want zwijgen is nog steeds goud zij gaat voor zilver…

Alle troep is in de kasten gesmeten. Ik zie niets meer liggen. Dus ik hoef niets meer op te pakken. Nu weet ik ook niets meer te liggen. De leegte en de chaos zijn compleet.…