Alle inzendingen over CHARLOTTE

Altijd onderweg Om ergens te komen Een nader te Bepalen doel In de verte Doel dat jullie Nog hebben Maar wij niet Meer - jouw Einde komt Op een van die Twee-en-zestig Parkeerplaatsen Langs de autobaan, Dan zal jouw Lichaam er mee Stoppen, gesloopt Van binnenuit En ik die bij Jou blijf, En je trouw blijf Tot…

Ik zie je voor me Rennend van hot naar her Je zwarte haren Wapperend in de wind Je ogen vol passie Een lichaam vol vuur Maar een hart vol verlangen Naar rust…

De lesbische freule Charlotte wilde niemand langer bedotten. "Wáárom me schamen 'k blijf toch een dáme... ik poot enkel in Edelman potten"…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Verschenen in: ‘Bont uit de Zoo van Charlotte Mutsaers’ van Charlotte Mutsaers (1942)…

De zusjes hebben menig hart gestolen en zelf ben ik tot tranen toe geroerd Hoe gaarne had ik met hen rond getoerd bedolven onder bosjes gladiolen M’n hele leven ben ik al een fan van Emily, Charlotte en van Anne…

beeldschoon haar naam Charlot haar fruitige vormen verlinken dat mijn tanden in water verdrinken de spieren verstramd door genot siddering door streling van haar bleef bij haar komen zij speelde het klaar alles wat ik beleef in dromen ach ware dit terrein ongewonnen dan was die droom zeker niet verzonnen…

Jouw vader is mijn zoon je bent een kindje, oh zo schoon de eerste dag was ik bij jou en wist niet wat ik zeggen zou onhandig stak ik mijn hand uit raakte aan je vingertjes zo klein de tranen stonden in mijn ogen ik voelde toen mijn ouderdom zag in jou het verderleven ik mocht je ook een kusje geven voelde toen een hechte band wist de…

Opvallend hoe we samen vormen alsof het zo gemaakt is alsof het zo zou horen Opvallend hoe jouw lichaam aansluit op het mijne Hoe we steeds opnieuw elkaar weer kunnen vinden Hoe jij mijn verlangens kent en ze bevredigt simpel door mij te geven wat ik wil met je eigen lichaam en je eigen geest Opvallend hoe onbegrijpelijk dit…

Alleen maar ruzie alleen maar woede En de schuldige ben ik Alleen maar schreeuwen alleen maar tranen En de schuldige ben ik Al mijn gevoel al mijn verdriet Ik kan daar niet mee leven het enige wat ik kan doen Is mijn leven ervoor geven.…

Vechten om een doel. Vechten om een wil. Elke dag vechten. Elke dag zo stil. Alsof het niet lukt, lukt wat ik doe. Ik voel me zo verschrikkelijk moe. Vluchten voor de mensen. Vluchten voor mezelf. Dat wil ik nooit wensen. Hoe is het om echt te leven? Jezelf te zijn en te zien? Langzaam breekt het af. Zo pijnlijk, bovendien. Zal ik ooit…

Het doet pijn Dat als ik bij jou ben Ik niet mezelf durf te zijn Je zet me onder druk En maakt zo mijn leven stuk Ik wil een vrij leven En me niet aan jou geven Je houdt me constant in de gaten Je moet me eens los laten! Je doet dingen die ik niet wil Je maakt mij bang En mijn leven kil Ik wil me los rukken uit jouw handen Maar ze zitten…

jij doet wel stoer met je vrienden erbij veel praatjes, een boer maar als je alleen bent met mij heb je niet meer zo’n grote bek dan ben je een veel leukere jongen dat is eigenlijk best gek word je soms gedwongen? In de klas ga je tegen de leraar in en schaam je je nergens voor maar volgens mij gaat er binnen in jou koppie iets anders door…

Wacht op mij Had je dat gedaan Dan was ik er geweest En had jij niet aan mijn graf gestaan…

Heel even weg jouw handjes om mij heen nu bij de begraafplaats helemaal alleen..........…

Daar sta je dan, een grijns op je gezicht, niet weten wat je zeggen moet, niet wetend wat ik zeggen zal. Dan plots, je grijns verdwijnt, je ogen leeg. Is dit dan het einde vraagt je mond. Maar gevoelens toon je niet, heb je nooit getoond en zal je ook nooit tonen.…

Vrienden!! Door ruzie’s te sussen en vriendschap te houden Leert men niet los te laten En kan men met mensen die dicht bij je staan rouwen Ook al is men in alle staten Dan kijk men naar buiten door het raam En iets als zwoelte zweemde de avond over Het was hetzelfde gevoel als met vrienden zij men bedachtzaam En het gevoel was weg,…

Arm of rijk Blank of zwart Het doet er niet toe. Maar toch, waarom? Waarom jij daar en ik hier. Waarom jij zo en ik anders. Het doet er niet toe. Maar toch……

ik had hoop en ja diep vanbinnen weet ik dat ik die had moet veranderen naar heb. ik heb nog elke dag hoop, hoop op dat het nog iets gaat worden of iets kleins. maar inplaats van het hoop gevoel ga ik dat moeten veranderen naar een gemis ook al is er niks echts te missen. en hoe vaak ik mij afvraag waarom nu nu die radio stilte en eerst al die dingen…

Mijn avond begon nogal saai, ik stond daar tussen mensen die ik niet echt kende. Toen zag ik jou. Eerlijk, ik wou je eerst vermijden, ik luisterde naar mijn buikgevoel. Maar toen jouw aanraking, ons gesprek toen begon mijn avond pas echt. Mijn buikgevoel zei ineens iets anders, alsof ik je al jaren kende. Er was een klik, jij werd…

1800 dagen klinkt weinig maar in mn hoofd voelt het zo zwaar 6 jaar achter die schoolbanken elke dag geen vrij tijd meer alle maal van die stomme opdrachten waar je toch nooit meer iets mee doet maar niemand snapt dat sommige het als een gevangenis zien…

Ze zeggen: “Er is altijd licht aan het einde van de tunnel.” Maar wat als dat licht kapot is? Wat als je enkel duisternis ziet? Dan moet je weten: Licht kan hersteld worden. Een elektricien leert het niet vanzelf die krijgt hulp. En zo is het ook met jou. Je moet het niet alleen kunnen. Je mág om hulp vragen. Dat is geen zwakte, dat…

Zij is het soort meisje dat zich verontschuldigt voor dingen die allang geleden zijn gebeurd, alsof schuld blijft kleven aan haar vingers. Zij is het soort meisje dat zich herinnert wat anderen vergaten te bedoelen. Een opmerking, halfluid gelachen. Ze lachte mee. Maar iets in haar brak op een plek waar het al stil was. Zij is het soort…

De regen ruist voort --- De ventilator Slaat traag de warmte uiteen Lukt mijn charlotte? --- Het knalt weer buiten Een jaar is omgevlogen De pad kijkt en fronst…

kleur van groene ogen hard als smaragd een wilskrachtige mond die wist van wat en wie Puntjes van een tekening verbonden met lijntjes jij liet zien welke verbindingen kleefden perspectief lieten zien Schaduwen dansten vier, zes armen voor je om een onzichtbaar lichaam maar ik kon de naam niet onderscheiden Even stond er Maude, Charlotte…

Auto's volgepakt Met wat vakantie- Hartstocht zoal Vereist, strandbal En parasol keurig Ingevouwen en tegen De achterruit geplakt, Het zicht tot een Minimum beperkt, En wij zijn reizigers Langs dezelfde weg Aan wie alle verre Doelen zijn ontnomen Door het kwaad Dat aids genoemd wordt, Vieren vakantie Niet in de verte…

* vrij naar Charlotte Brontë…

Charlotte trouwde nog een predikant Hoewel ze toegaf hem niet te beminnen Zij werd zelfs zwanger, maar de schikgodinnen Kluisterden al snel haar aan het ledikant Een longontsteking hielp haar uit de brand Ze liet de dood maar wat graag van haar winnen Geen jaar gehuwd en God haalde haar binnen Mijn schoonzoon nam de zorg voor mij ter hand…

Ik wil je bedanken voor je liefde voor je liefde en nog voor veel meer maar ik kan het je niet zeggen want dan schieten me woorden te kort ik zou je zomaar willen zoenen gewoon omdat ik me zo voel en vandaag de dag kan ik je zeggen wat ik voor je voel de vogels fluiten naar je toe de wind die blaast alleen naar jou en ik word warm van binnen…

Zie daar de wilgen vrolijk wiegend in de wind daar!in de verte!…

Vallende sterren 't zijn maar gloeiende stenen toch doe ik een wens…