Van licht naar stilte
Mijn avond begon nogal saai,
ik stond daar tussen mensen
die ik niet echt kende.
Toen zag ik jou.
Eerlijk, ik wou je eerst vermijden,
ik luisterde naar mijn buikgevoel.
Maar toen jouw aanraking,
ons gesprek
toen begon mijn avond pas echt.
Mijn buikgevoel zei ineens iets anders,
alsof ik je al jaren kende.
Er was een klik,
jij werd het lichtpunt
van een avond
die eerst zo leeg leek.
Uren voelden als minuten,
ik heb me nog nooit zo goed gevoeld bij iemand.
Maar daarna, dagenlang,
hoopte ik op een bericht.
Niets.
Een stilte zoals ik die nooit had gekend,
een pijnlijke stilte.
Jouw interesse van toen
doet me nog altijd pijn.
En ik weet
dat het nog even zal duren
voor dat weggaat.
Geplaatst in de categorie: liefde