Alle inzendingen over Cicero

In het semisonnet van Norman Nico zien wij hoe Joe struikelde over z'n woorden... Quo usque tandem Biden, hoe lang nog, Joe? __________________________________ Excuse me please, mister Volodymir Ik dacht aan kiev patriots en trump Ukrain pelosi stormy army dump 'k Was in de war met putin Vladimir Z'n hell crusade and missiles firewall…

katrijn en jan klaassen hadden jong geleden klaverjas met pasen ze gingen op kwatrijn zij wilde mannelijk vers met van binnen thijm hij knittel vers in Weh uit Stephanheym 't werd Romançero Instigado de Cicero abricots in balsamico colorado ponceau au tricolore hyperbolo de Francorchamps op geglaceerde vlammetjes tot conclut…

Heel ver in de verte, hoor ik hoe Cicero, fel en overtuigend Catalina vernedert. Rome's senatoren, wit en indrukwekkend in hun wijde toga's, geven hem gelijk, terwijl een mager katje, haar piepende jongen zoogt vlakbij de Venus' tempel.…

Onder dankzegging aan Wim Meyles zij verwezen naar zijn snelsonnet van vandaag, 'Jeugdzorg', ofwel hoe een welvarend land steeds verder afglijdt in financiële en immateriële armoede... door lamlendigheid, kortzichtigheid en het ontbreken van kortetermijnvisie in beleid... Hopelijk gebeurt er wat, na morgen, maar 'k heb er een hard hoofd in…

Aan Cicero dacht ik. Het zal toch niet waar zijn dat, dat wanneer mensen dood gaan, niet God, maar het leven zelf in verwachting op ons wacht? Na het denken over woorden sliep ik zonder angsten in. In vertrouwen op onze zon die gewoon weer opkomt. Na vannacht.…

Cicero…

zachtroze of gelig, brozen puimsteen is alles wat nog rest van Rome's antieke stad, maar voor wie goed luistert, het oor dicht tegen de verweerde muren aangedrukt, ja, die hoort het krachtig fluisterend, sterke, soepele Latijn, gebeeldhouwde zinnen van Cicero en diens trotse medesenatoren, weerkaatst door de muren en stijle zuilen van de…

." Cicero…

“De nacht is een reiziger, die zijn mantel over de aarde sleept om zijn sporen uit te wissen “ Cicero…

(naar Cicero) Najagen van wind... Als voortwaaiende blaadjes zijn wij mensen, vechten én werken samen met die snelle luchtstromen. De mens roept God aan in kleine, verloren ogenblikken, spreekt vluchtig tot Hem, Wiens oog het wereldwoeden als een stofje langs ziet gaan.…

alleen de schijn zien van dank voor wat Latijn hen heeft geleerd, geen spijt voel ik, ex-classicus, noch falen plusquamperfectum telt niet in hun praesens futurum zijn zij, beelddoordrenkte wezens, wat weten zij nog van klassieke talen Herodotus' relaas over de Perzen en de Aeneis van Vergilius, Metamorfosen van Ovidius en Plato, Cicero…

Cicero…

Een reactie op K. Bladzij's vers "Vooruitzien". Ja, ik wil het anders, heer Bladzij: Woorden die waarheid spreken... Zonder moties van wantrouwen en parlementaire enquêtes, Zonder onderzoekscommissies, Zonder overjarige, nietswaardige excuses, Niet één voor allen en allen voor één, Maar "At your service -;)", Recht door zee…

Vriendschap is als geld, het komt en gaat, soms vind je het zelfs op straat. De waarde ervan is er ook zeker wel, maar dat weet je waarschijnlijk al wel. Het komt met geven en nemen, het lijkt wel alsof ik dit aan mijn bank moet aangeven. Soms is het niet tastbaar, maar voel je het wel, ik steek het in mijn spaarpot, ik zie het dan later wel.…

Haast zal men u door strenge meesters leren, Wat taal Demosthenes verkondde in Pallas stad En Cicero voor 's werelds heren, Toen Rome nog de kroon op had.…