Alle inzendingen over Depressief

Wie depressief is moet maar niet gaan dichten, Want dat heeft therapeutisch echt geen nut. Je raakt nog eerder dieper in de put Dan dat het je problemen zal verlichten. En als ik lees wat tal van dichters schrijven, Dan zou ik daar ook depressief van blijven.…

Ze is depressief. Haar omgeving vindt dat vreemd. Ze heeft toch alles...…

tja, dan is men extra depressief. De leraar die zich 't leven benam was welhaast dus depressief zwarte maandag nam hem vast en ontnam zijn zware last. Ik' voor mijzelve, ben weer blij zwarte maandag is voorbij.…

Glinsterend glimt een laatste zonnestraal door het grauw van de wolkenlucht en verlicht nog even gauw het laatste blauw in het door de wind getormenteerde water. Enkel nog de tinten van grijs en donker de koude lucht van vallend water dat hijgend zucht, alles overspoelt met geluid en klater en klam aanvoelt. Soms urenlang ben ik…

's Ochtends als ik ontwaak, ontbreekt de kracht op gang te komen. Een vreemd iets in mijn hoofd, lijkt mijn handelen te dwarsbomen. De hele dag voel ik me krachteloos, zonder fut of energie. En al voel ik me zo eenzaam, ik moet, er niet aan denken dat ik mensen zie. 's Avonds alleen op mijn kamer, dikwijls stromen tranen over mijn wangen…

Je denk nu in alles nog maar depressief. Ach lief, waarom zo depressief?…

Tenslotte zei ze: U bent depressief. En dat beschadigt de hersens. Maar wij hebben daar wel goede medicijnen voor. En ik dacht: Nog meer medicijnen? Ik neem nu al iets voor mijn hoge bloeddruk, voor mijn hoge cholesterol en voor mijn breekbare botten. En vitamines. En ik antwoordde: Nee, liever niet.…

Zojuist vertelde mijn huisarts dat ik aan een depressie lijd, somber, slapeloos, rusteloos geen plezier of levenslust wel prikkelbaar en agressief ik ben stil van de lof en geef mezelf een schouderklop ----------------------------------------- uit: 'Dans van een bevroren land', 1998.…

De bruggenhoofden bogen toen de colonne hen vermeed hebben ze allen dan toch gelogen toen ik naar het water keek? Wat ik daar zag drijven was je reinste spot k zag naakte lijven in visgerij verweven doch ik kon me niet bewegen mijn adem zat op slot in de boeien van het leven…

De blauwe lucht komt op me af vogelgeluiden knallen in mijn oren mijn hartritme versnelt kon ik maar anders denken Ben ik nog van deze tijd? Kan het licht weer gaan branden? penseelt het leven zich in zwart rouwt mijn innerlijk wordt het zwarte gat als maar groter Ben ik nog van deze tijd? Wegzakken in de as van het heden is mijn vinger…

depressief is hij die grote vriend van mij luisteren is alles wat ik kan doen en hij neemt weer afscheid met een zoen kop op! op beter blijven we hopen en de deur staat altijd voor je open…

De pijn is reeds ondraaglijk, prevelen de stemmen. Met veel esoterische gedachten alom, sidderend van angst; het is effenaf hopeloos.…

Alleen al de gevoelens, gedachten maken moe. Denkend aan het leven,   doet het er wel toe?   Dat leven zwaar kan zijn,   dat is helaas gebleken. Maar dat ik er nog ben,   dat is toch ook een teken. Een toekomst lijkt ongrijpbaar,   lijkt nu zo ver weg. Maar ik kan dat veranderen,   als ik dat zelf zeg. Het leven dat zo mooi…

geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig Als een dombo kan ik grommen brommen brullen ben zo kwaad Wil verstieren en verpesten ben zo triest ik zit vol haat Wie kan ik beflessen welke dombo wil nu pijn Welke pruim wil kibbelen wie is down en vind dat fijn Hij is manisch, hij is manisch, hij manisch depressief…

een man een eikeltje lang zijn lichaam was zeer depressief zijn lichaam schreeuwde stop met klussen je deed het al veel te lang maar gedreven door de leuze “arbeit macht frei” zeiden zijn ouders gesteund door de plaatselijke arts meer werken dat moet je doen ze dreven hem verder daar waar mensen die vermoeid en verslagen…

als de krijsende zagen zijn stilgelegd rijen bomen van hun charmes zijn ontdaan overvalt mij elk jaar weer dat troosteloos gevoel alsof het eind der tijden is genaderd maar nu ik aan de gehavende restanten weer nieuwe levenskracht ontwaar is mijn somberheid al snel verwaterd hoor ik overal weer vogels fluiten zelfs al fluiten ze niet…

Depressiviteit, ziekte van deze tijd 't beeld, de illusie, de wanhoop, wroetend in je ziel, ach, een bijkomstigheid, kop op, stel je niet aan, 't komt wel weer goed, zeiden zij, onwetend onbeschaamd Zonde toch van die meid, ze kon ook nergens tegen…

Achter jouw raadsels is vluchten simpelweg onmogelijk de deuren van jouw huis zijn diffuus en laten je lijden in alles waar jij voor staat gedrogeerd door het snelle kloppen van de tijd spin je jouw jas op de klos van het leven en ben je slechts diegene die ik ken ontvangen heb je reeds en ergens aan de kim schittert toch het voorbije…

Trillend tippel ik Over het dunne, stugge koord Van mijn gevoelens Links is pikdonker Golvend water, veels te diep Om ooit nog boven te komen Rechts is het prettig Kabbelend water, te ondiep Om in weg te zinken of te verdrinken Een wind waait naar links, Zoeft langs me heen, trekt me mee Ik struikel, wankel en val Zwemmend…

toen ik depressief was voelde ik elk moment dat mensen smetvrees kregen er komen gemeenplaatsen zogenaamde raadgevingen om van je af te zijn elke seconde gestolde hel die je moet overleven niet vóor te stellen zij willen je ontkennen omdat het ook hen zou kunnen overkomen…

Ze worden sikkeneurig, ze worden depressief ze worden onhandelbaar ze worden negatief ze worden onverstaanbaar ze worden onuitstaanbaar en dat allemaal omdat: de zon vergeet zich te laten zien!…

december en zijn donkere dagen maken veel mensen depressief. hartpijn of droefenis gaan dan knagen zelfs al hebben we onze dierbaren zo lief. de dood kijkt iedereen in de ogen, verschijnt plots vanuit een kerkgewelf. loop hem voorbij in wijde cirkelbogen, hou donkere visioenen niet voor jezelf.…

Er is geen daglicht zichtbaar door verdriet en tranen niets is helder depressief. het -kut-voelen zo bekend voor iedereen als ik ze mag geloven nu heb ik het donker en in de war.…

Is hij misschien depressief en vindt hij dat? Je weet het immers niet, kan zomaar zijn. Als je over een wandelpad loopt, vind je vaak iets, bijvoorbeeld een paddenstoel, of een aansteker of een blikje cola of een mooi boomblad, het hangt er van af. Wat je ziet en vindt, zegt hoe depressief je bent.…

Uiterst depressief bestormden wilde plassers het ondermaanse. Geen weergod beboet voor verdachte formaties, bliksemse schichten.…

Ik voel me zo depressief, Ik weet niet wat het is, De vrolijkheid, Dat mooie gevoel, Is het gevoel dat ik nu mis. En als ik in de spiegel kijk, Dan zie ik dat duffe hoofd, Dat zonder enige vrolijkheid, mijn ziel tijdelijk heeft verdoofd...…

Als mensen je overdreven vinden noemen ze je manisch als mensen je somber vinden noemen ze je depressief als mensen die combinatie lastig vinden noemen ze pillen op als je die niet inneemt noemen ze je naam niet meer!…

Depressief? Gestresst? In Ierland zal men je dan adviseren om in de pub eerst wat te consumeren. Daarna lukt autorijden opperbest. De alcohol maakt fit en levenslustig en met een beetje mazzel zelfs dóódrustig……

Depressief zijn.…

Hij raakt geïrriteerd en depressief en sukkelt met lichamelijke klachten. Zo’n VVD’er is totaal van slag als hij geen 130 rijden mag.…