Alle inzendingen over Determinisme

Er heeft weer iemand mensen neergeschoten, Toch draagt de dader zelf daarvoor geen schuld, Nee, ánderen die al dan niet verhuld, Hun mening gaven, krijgen op hun kloten. De slotsom treft je hard in het gelaat: Blijkt dat de vrije wil tóch niet bestaat.…

Soms denk ik maandenlang aan een onmogelijke uitweg gevangen, onderworpen aan een straf die ik mij willoos opleg Als hart niet doet wat hoofd gebiedt is al het denken zinloos het ogenblik illusie, ik een marionet zo merk ik na een poos Overtuiging wie ik ben, elk houvast dat ik vind vergaat onder jouw adem tot vluchtig stof in koude wind…

Is dit echt zo verrassend, Of historisch determinisme? Het botst in het Westen, De Krim verdween. Een conflict tot op het bot, Azië gaat er mee heen.…

Wie ben ik, als de wind mij niet meer noemt, als ’t werk verstilt en ’t oog mij niet meer mint? Een bloemeke, dat geuren kan alleen in ’t donker, waar geen mens haar naam herkent. De zin? Hij drupt als dauw op ’t morgenblad, geschonken door een hand die ik niet zie. De tijd bepaalt waar ’t zaadje vallen zal – ik buig, en voel wat hij mij fluistrend…

In een gistend Parijs aan de vooravond van het revolutiejaar achttien achtenveertig droom ik 's nachts na een wandeling door een donkere schacht een lange tunnel - alles is even duister als in dat ziploze ritsloze nummer in een coupé in een trein als een kluister dan, aan het eind, kom ik aan op een plein de straatstenen al…