Alle inzendingen over Egbert

Egbert Jan van der Scheer…

Mits goed getrokken in frisse sokken ruikt 't straks op straat naar Douwe Egberts.…

Zo Dom te zijn als Utrecht, Trier of Keulen zo stevig vastgenageld, zo alleen te staan, bereid je af te laten beulen door wind en kou en regen, stil als steen Je hoofd een koepel met twee hemisferen de binnenwand van engelen bekleed waar het gezang weergalmt, het exulteren van heel de schepping die zich heilig weet Zo dom: geen redenering…

de nacht schraapt haar keel de klok struikelt over de uurwijzer op de rand van hun bed likken de slapelozen hun inwendige bloedingen maar: vogelzangen ritselen reeds het ingetogen behang de dageraad tooit zich met verkoolde sieraden mijn krachten schieten kuit Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…

gelatenheid is de quasi huislijke geur uit de branderij van Douwe Egberts die neerdaalt op de hoeve zelfs met de deuren stijf gesloten en de blinden voor de ramen jaagt de nieuwe tijd ons op de boer kan het beamen…

de nacht schraapt haar keel de klok struikelt over de uurwijzer de slapelozen likken bleek hun inwendige bloeding doch: vogelzangen ritselen reeds het ingetogen behang de trappen kraken feilloos in de morgenstond die zich pronkerig tooit met verkoolde sieraden ook mijn krachten schieten kuit Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…

Als reactie op een gedichtje van Egbert Jan: Ik ben KLAAR met vergeven Ook ben ik KLAAR met vergeten Ben net iets te hard getrapt. Men zegt: vergeven en vergeten Maar ik ben er KLAAR mee en daarom Blijft mijn hart en deur gesloten!…

Dat u bij Douwe op de koffie kwam Was goed te merken aan het slappe bakkie Er werd gerommeld met dat kleine zakkie Ze smokkelden zowat een halve gram De directeur, door schuldgevoel verteerd Bevestigde; 'Die koffie was verkeerd.'…

Veelal de helft van de arbeidstijd de tijd van de baas onder het motto "Even geen Egbert" "Even niet Douwe"! Wel een moment voor mezelf en gelegenheid tot gesprek Vele gelegenheden vele gesprekken teveel momenten!…

De tranen rollen over mijn wangen, als ik aan je denk voel ik mij zo gevangen. Hoe moet dit nou verder? Ik voel me zo alleen. Ik weet wel dat het goed is. Hier moeten wij allen gewoon doorheen. De gevoelens zijn niet in woorden uit te drukken, het is zo vreemd, onbegrijpelijk. Hoe kan dit? Hoe slaan wij ons er doorheen, hoe gaat ons…

Uw gena geeft Gij enkel in de hoop, gemeenschap in lichaam, bloed en doop Egbert Jan van der Scheer 21-03-‘09…

De mangedachten zijn niet langer kuis: de zuigers en de pompen en de peilstok, de spuitmond en het spruitstuk slaan de mijlklok, dan zijn er nog de drijfstang en de kruis- en topsnelheid en inspanningsvermogen. Aan alles moet je denken als je bak- kenist bent voor een wereldtopcoureur, E. Streuer is de naam, die zo bevlogen met sidekick…

Nu het stil wordt en ik ben alleen geen stem meer tot mij roept. Als het hart vol heimwee vraagt waar ging de tijd toch heen? Als 's avonds laat de slaap niet komen wil, het bed zo leeg en breed daar is. Schrei ik hete tranen om het smartelijk gemis. Als ik roep tot Hem die eeuwig leeft, o God wat doet dit pijn. Wil dan naast mij staan,…

Ik zie steeds hetzelfde droombeeld donker en nooit compleet twee lichamen, verstrengeld fluwelen adem streelt je warme huid een matte glans verraadt het beetje licht dat van duister schemering maakt…

Hoog gaan de wolken langs de Hemel Ik kwam van ver gevlogen En zoek in de verste verten een rustpunt Daar waar de hemel rust op haar bogen Machtig staan bergen aan het einder Leunend tegen reusachtige wolken Op de loden bodem van de tijd Mijn land zo stil en wijd Wachtend op de sluier Waarmee de nacht hen dekken zal Ver gaat mijn blik,…

Hete tranen, bange tranen,zoute tranen, ze dringen in de bodem van Auschwitz. Diep in de grond vormen al deze tranen dagelijks in miljoenen geschreid een rivier van verdriet, om samen met andere doodsrivieren uit te monden in een zee van ellende. Luister naar die stroom, hoor hoe ze roept vol uit, zo vol van ellende, waarom, waarom, wat hebben…

Alléén in mijn gedachten kon ik eens gaan wonen maar nooit vond ik ergens onderdak Een eigen bed en huis voor mijn gemak Doch slechts onder struiken mocht ik dromen Alléén in mijn gedachten kon ik ooit nog wonen Zolang ik wist dat in de stadse wildernis in straten, parken en op banken dat onderkomen is te vinden, deert mij geen hindernis…

Duizend vlinders om mij heen, duizend in de lucht. Gedachten ijl en doorzichtig dwarrelen in het rond. Hoe kan ik ze grijpen, aanraken, vasthouden? Wazig als in dikke mist, met slierten dansend op de wind. Een kreet wringt zich uit mijn mond, een heftige drang tot uiting, maar reeds zijn ze voorbij getrokken, als een lange sliert bonte vlinders…

Het dorp waar ik ben geboren Mijn dorp Het dorp waar ik lief en leed leerde kennen. Mijn dorp ik heb u lief Het dorp met zijn lange kale vlaktes, waar stapelwolken reiken van de Hemel naar de aarde, in een poging aard en hemel met elkaar te verenigen.…

Groot en uitgestrekt, uitgestrekt zijn de velden zonder einden. Wolken gevaarten die, in wazige verten, aan de aarde kleven. Wolken zo hoog als wit besneeuwde bergen, leunend op de velden der vergetelheid, als vermoeide reizigers der geschiedenis. De lange, lange tijden der geschiedenis zijn onbeschreven, het leven, als in luttele seconden in…

Wij zijn geboren in een bange tijd, een tijd waarin de stormloop van het kwade, de mensen meesleurt langs zwarte paden, een duistere weg, die naar de afgrond leidt Wij, wij zijn zo machteloos en zwak, de wereld willen wij maken tot Eden, maar onze armen vergeten wij, zij worden door sterken met voeten getreden. Waar is dan het recht om te…

Mijn leven, een kort moment Een ademtocht der eeuwigheid Toch was ik daar, heb mijn liefde gegeven Smachtend hopend op wederkerigheid Mijn leven een kort moment Oh mijn volk, ik heb van u gehouden Drukte u aan mijn hart Stilde het leed wie op mij bouwden Niet als Prinses ben ik geboren Maar door u gekroond met heerlijkheid Steeg ik op…

Red mij o Heere van de boze mensen. Bewaar mij voor de mannen van geweld. Het is reeds dagen geleden geluid geef ik niet meer. Toen ik door geweld werd vertreden, de moordenaars gingen zo te keer. Banden van de dood hadden mij omvangen, angsten uit het dodenrijk grepen mij aan. Mijn moeder wilde mij niet bewaren, het was met mijn leven gedaan…

Geloof, Hoop, Liefde, Trouw en Gerechtigheid, deze vijf zijn in slaap geleid. List,Twist,Woeker, Gierigheid en Bedrog, deze vijf leven nog. Hadden de eerste vijf het slapen gedaan! Dan zou het in de wereld veel beter gaan.…

Soms Soms is het donker om mij heen, soms is er geen of slechts wazig licht, is het mistig. Soms weet ik niet waarheen is er geen ander weg waar loopt dit heen? Soms ben ik angstig, ben ik moe leun even op zij leg mijn hoofd rustend neer. Soms zie ik - weet ik wat - niet meer, ben ik alleen maar moe. Soms is er toch weer hoop en zie ik licht…

Opgroeien zonder problemen je zou ze de kost moeten geven mensen die menen de normaalste zaak het gaat vanzelf het hoort toch bij het leven Je dochter nu nog elf lijkt zonder dat ze ziet een ontwikkeling door te maken met sprongen van plezier en vallen vol verdriet Helpen kan je haar niet zonder de gedachten hulp leidt tot achterdocht…

Sierlijk liep zij te paraderen Zonder enig geschied besef Tot heel Duitsland met "sehr viel" ophef Schande sprak over Maxima's kleren Zo zie je maar zelfs ons koningshuisje Draagt net als ieder zijn eigen kruisje…

Je bent gespannen voor de tocht De rit die jullie nu gaan rijden Een valpartij een scherpe bocht Kan je beter gaan vermijden Maar bij elkander in het wiel Kan je zonder angst en met vertrouwen Rekenen op de ziel Die je uit de wind zal houden PS: Wanneer je rustig rijdt geniet je meer van het uitzicht.…

Zjöl ie vuurzichtig wjaen ? Ik weet wal da-j mar ne bòschop douwt hier dichtebie en da-j gein kleer òn hebt vuur ne lònge räize. oen kus is licht oen blik geröst vraedig zint oene hoand en vout. Mar dichtebie de grote eerde, achter dit ogenslag ne zee vòn tied. Zjöl iej vuurzichtig wjaen? -------------…

Lief zusje, Onderdeel van mijn bestaan Zal ik altijd bij je zijn In gedachten Blij, verdrietig, boos zijn voor je Kom ik naar je toe Wanneer dat nodig is Een schouder Een lach Of even niets Om jou op te beuren Of Zoals vandaag Een knuffel Er zijn Gewoon om mee te maken Jouw gelukkigste moment…