Vlinders in de lucht
Duizend vlinders om mij heen, duizend in de lucht.
Gedachten ijl en doorzichtig dwarrelen in het rond.
Hoe kan ik ze grijpen, aanraken, vasthouden?
Wazig als in dikke mist, met slierten dansend op de wind.
Een kreet wringt zich uit mijn mond,
een heftige drang tot uiting,
maar reeds zijn ze voorbij getrokken,
als een lange sliert bonte vlinders.
Groot is mijn verlangen in een veelheid van voelens.
Buiten mij is er niemand om mijn vlinders te vangen.
Ik ben alleen, zo eenzaam, maar voel mij toch, raak mij aan.
Neem mij en mijn vlinders in uw armen.
Zie de dood zit reeds in het vensterraam van mijn lichaam.
Nog eenmaal roep ik om hulp, nog eenmaal.
Ach mocht nog eenmaal de mist optrekken,
nog eenmaal zien die mij behoren.
Nu is het einde dicht nabij, mijn hand grijpt de vlinders.
Tranen stromen over mijn wangen, ik zie die mij zijn geboren
Dan dragen de vlinders mij hoog in de lucht,
de dood sluit het vensterraam.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid